11.bölüm

139 71 10
                                    

     Daha sonra bana baktı ve onunla göz göze geldik.

     Bana baktığında onun Nate olduğunu farkettim.Önceden baktığı gibi bakmıyordu.Ben ise hareket edemeden öylece donakalmıştım.O da aynı şekilde bana bakıyordu.Şu an onu vurmalıyım.Vurmak zorundayım ve ona acımamalıyım.Acınmayı haketmiyor.Silahımı ona doğrulttum.Gözlerinin içine bakarak onu nasıl vuracağımı bilmiyordum ama ne olursa olsun bunu yapmalıyım.Vurulan onca arkadaşımı düşündüm.Onlardan biri babamda olabilirdi,Kate de.Sırf 1 kişi için birsürü insanın ölümü.Bu benim seçeneğim değil.Bu benim zorunluluğum.Tam tetiği çekecekken bana :

'' Beni öldürecek misin ? ''

Dedi.Lanet olsun tabi ki öldürecektim.Neden benimle konuşuyor ki ? 

'' Öldürmek zorundayım.''

''Hayır zorunda değilsin Amy.Beni öldürmek istemediğini biliyorum.''

'' Zaten kimse kimseyi öldürmek istemez Nate.''

'' O zaman bana yardım et.Canım çok acıyor.''

'' Bunu yapamam.Lanet olsun Nate bunu nasıl isteyebiliyorsun ? ''

'' O zaman o silahı elinde daha fazla tutup da beni daha fazla germe.Yap gitsin.''

Yap gitsin.Ne kadar da kolay geliyordu ama yapamadım.Silahı elimden attım ve onun yanına ilerleyerek onu kaldırmaya başladım.

'' Ne yapıyorsun ? ''

'' Sana yardım ediyorum.''

Onu kaldırdığımda bana gülümsediğini farkettim ama bu önceki gülümsemesine benzemiyor.Hoşuna gittiği çok belliydi.

^^^^^^^ NATE'İN GÖZÜNDEN ^^^^^^^^

   Aslında onu öldürebilirdim ama yapamadım.Hatta onu gördüğümde mutluluktan ölecektim kan kaybından değil.Onun elinden ölme fikri bile güzel geliyordu.Evet,kabul ediyorum çok gerilmiştim ama sevdiğim insan tarafından öldürülecektim.Artık bundan eminim.Onu seviyorum.Hemde çok.

     Daha sonra bana yardım etmeye başladı.Onunda beni sevdiği konusunda umutlanmadı değilim.Yine başlıyorum.Zaten başıma ne geldiyse umut ettiğim için geliyor ve umarım Amy benim hayal kırıklığım olmaz.

^^^^^^^^ AMY'NİN GÖZÜNDEN ^^^^^^^

  Onu nereye götüreceğimi hala bilmiyorum.Bölüğe yaklaşmışken ormanda durdum.

'' Neler oluyor ? ''

''Seni nereye götüreceğimi bilmiyorum.''

'' Belki bölüğe götürmelisindir.''

'' Dalga geçmeyi kes.''

Daha sonra onu bir ağacın yanına yasladım ve :

'' Beni burada bekle.Hemen geleceğim.''

'' Tamam.''

Hemen koşarak bölüğe girdim.Neredeyse çoğu şey tamamlanmıştı ama hala büyük hasarlar vardı.Bölükte onu saklayabileceğim bir yer yoktu.Dışarı çıktım ve bakındım.Burada da yoktu.Birinin bana yardım etmesi lazımdı.David bana müthiş bir şekilde yardım edebilirdi ama söz konusu Nate.Büyük ihtimal bırak yardımı,Nate'in beynini uçuracaktı.Düşünmeye başladım.Babam da olmazdı.Bana bile artık pek kızı gibi davranmıyor.Bir düşmana yapabileceklerini düşünemiyorum bile.Max'in aklıma gelmesiyle gitmesi bir oldu.Son çarem Kate 'di.Aslında ona güvenebilirdim.Daha sonra onun bölükte olduğunu hatırladım ve oraya geri döndüm.Oturmuş ve sargıları sarıyordu.Beni görünce gülümsedi ve :

SAVAŞIN ORTASINDAKİ AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin