MAID BECOME MY BABE [COMPLETED]

CHAPTER 8

Bebang POV

Nakatingin ako sa sariling repkleksiyon habang sinusuklay ang mahabang buhok ''kamukha mo nga siya'' hinaplos ko ang sariling mukha at nakapikit na inaalala ang mukha ng aking totoong Ina, napabuntong hininga ako at nag-ayos na tsaka bumaba

''oh, baka mamatay na nga iyan.'' Hindi ko aakalaing maabutan kopa si Rosalinda na kasalukuyang inaayos ang vase sa tabi ni Mr. Dwight na natutulog, hindi ako nito pinansin kaya napa angat nalang ako ng balikat at nag tungo sa hapag kainan na kasalukuyang inaayos ni Manang kaya tumulong naman ako

''Nako wag na ija, tinulungan mo na ako kanina. Nasan na ba kasi si Rosalina batang iyon talaga''

''nako Manang! ok lang naman sakin tumulong'' ngumiti pa ako sa kaniya at ipinakitang gusto ko talagang makatulong.

Hindi nag tagal ay bumaba na ang mag-asawang Montero kasama ang anak nila na sina Dylan at Damon

''hmmm. My favorite! Thank you manang for cooking a food like this!'' napayuko naman si manang upang ipakitang nagagalak siya habang ako at si inday ay pinasama narin sa agahan ng pamilya

''By the way, I heard Dwight is home? Where is he?'' tanong ni Mrs. Montero habang humihigop ng coffe sa tasa

''Ahmm. Bebang pwedi mo bang tawagin ang binabantayan mo?'' medyo may laman ang sinabi niya ngunit tumango nalang ako ng walang imik tsaka tumayo at nagtungo sa sala, nakita ko namang naka upo si Mr. Dwight sa mahabang sofa habang nakayuko kaya dahan dahan akong lumapit sa kaniya

''Mr. Dwight? Ipinatatawag kayo ni Mrs. Montero'' mahinahong sabi ko sakaniya, tumingin naman ito sakin

''From now on don't call Me Mr. Dwight, Master is ok with me'' walang ganang sabi nito kaya alanganin pa akong tumango, tumayo ito at umunang nag lakad kaya napasunod lang ako sa kaniya

''Hey baby, how's your vacation?'' rinig ko pang tanong ni Mr. Montero sa anak ngunit hindi na ako nag abalang maki chismis dahil nararamdaman kong kumukulo na ang sikmura ko, matapos ang agahan kasama ang pamilya Montero ay kaniya kaniya na kaming pwesto sa sala

''By the way. Mas mabuting ngayon na kayo umalis papuntang manila Dwight'' napalingon ako kay Mr. Montero

''Oo nga naman anak, Andiyan naman si bebang ang personal maid mo kaya may kasama kana sa byahe'' pakiramdam ko ay may tukso ang tinig ni Mrs. Montero ngunit hindi ko na iyon pinuna.

Nandito ako ngayon sa kwarto kasama si inday na malungkot ang mukha kaya napatigil ako sa pag iimpake ng mga damit ko, napag usapan ng mommy at daddy ni master kuno na ngayon nalang kami tutuloy sa manila total lunes na naman ngayon at ilang araw nalang at magsisimula na ang pasukan

''Tsk. Mukha kang pato'' baling ko sa kaniya at umupo sa tabi niya habang nagtutupi ng damit

''kasi naman ate! Mag-isa nalang ako dito tsaka sa kwartong ito!'' umiiyak na sabi nito kaya napabuntong hininga ako

''Ako rin naman. Mag isa akong sasama kay master sa byahe, mag isa akong matutulog don, at mag iisa lang sa manila. Mahirap rin naman para sakin, pero ito na-iyon inday! Ang pinapangarap natin na sana may magmalasakit satin ay nandito na, kaya wag na nating sayangin ito inday'' ngumiti ako sa kaniya upang ipakitang kailangan niyang maging metatag, yinakap ko siya

''Pero, sino iyong master ate?'' natawa ako sa tanong ni inday at sinabing wala iyon, pinagpatuloy ko ang pag-iimpake ng damit. Nadapo ang mata ko sa picture frame nila mama nd papa, napabuntong hininga akong inisip na sana maging Ok lang ang kapatid ko dito

hapon na ng ihatid kami ng mag asawang Montero kasama si Inday sa airport habang nakayuko ito batid kong umiiyak na naman ito kaya napabuntong hininga akong tinapik siya sa balikat