MAID BECOME MY BABE [COMPLETED]

EPILOGUE

Sandra POV

Hinawakan ko ang kamay ni dwight habang natutulog ito nakatulog na kasi ito kanina nong sumakit ang ulo niya kaya hindi na niya ako naihated samin, mom invited me para sa birthday celebration niya pero hindi na ako pumunta dahil sa kalagayan ni dwight at naintindihan naman ni mommy yong situation nang boyfriend ko

Tuwing maiisip kong kaya sumasakit ang ulo niya ay baka may mga alalang nanumumbalik na paunti unti sakaniya at iyon ang kinakatakot ko

Natatakot akong ipagtulakan mo ako palayo kapag malaman mo dwight.

Hinalikan ko ang likod ng palad niya at umiyak "why are you crying wife?" agad akong napatayo at yinakap siya

"I'm scared dahil baka mapano ka dwight. bigla-bigla nalang kasi sumasakit ang ulo mo" yinakap ko siya ng mahigpit "Shsss it's ok. i'm alright, so dont cry ok?" Tumango lang ako tsaka yinakap siya

Natatakot akong maalala mo siya ulit.

Dwight POV

I don't know what is happening to me anymore, hindi mawala ang salitang tumatak sakin.

Master

'yon palagi ang naalala ko at parang may taong tumatawag nang master sakin pero hindi ko alam kong guni-guni kolang or nagkadamage ang utak ko. pero malakas ang kutob kong totoo 'yon

"HAYSSSS SINO KABA KASI!" napakagat labi ako at tumingen sa taas, i feel frustrated right now.

Bakit pakiramdam ko may nawala saking mahalaga

-BREZ BREZZ-

Kinuha ko ang phone sa ibabaw ng table at nakita ang message ni sandra, hindi siya dito natulog  kagabe kong hindi sa mommy niya kaya agad ko siyang nireplyan.

Ilang oras na ako paikot ikot sa kwarto at pinipilit na isipin kong sino ba ang tumatawag sakin ng master, halos masiraan ako ng ulo dahil sa ginagawa ko kaya umupo ako sa kama at napahiga

Why does i feel someone is missing

Napatayo muli ako at pumunta sa drawer ko at nanghalungkay

Napatigil ako sa panghahalungkay nang makita ang cellphone na basag ang screen, mismong ito ay hindi ko maalala kong akin ba or hindi. Bumalik ako sa kama at napa-upo, sinubuka kong buksan ito pero hindi 'to nabubuksan. sinubukan koring e-charge ngunit hindi parin nabubuksan kaya inis ko itong itinapon sa sahig

"Bullshit!" Napahawak ako sa noo at pinili nalang na lumabas ng kwarto

"Goodmorning baby" nakangiting lumapit sakin si mom at mukhang masaya ito "I thought one month kalang mag stay dito mom? It's been three months hindi kapa umuuwi kila dad baka mag-tampo 'yon" i jokingly said to mom.

"Why? Ayaw mo bang nandito ako dwight?" Napatingen ako kay mom at nakitang nalungkot ito "It's not like that mom, tumatawag na sakin si damon at pinapauwi kanaraw nila pero pinapatayan mo sila ng phone. nag away ba kayo ni dad?" Nagtataka kong tanong kay mom na halatang hindi alam ang sasabihen

"Hindi ah! Ikaw naman baby, nakakabored kausap ang daddy mo alam mo na'yon. tsaka miss kita ng sobra" her smile is weird. I know she's up into something but i don't mind it. Beside's, she's my mom.

"hihintayin ko munang umalis yong babaeng iyon bago umuwi" she whispered.

"What are you saying mom?" bumulong kasi ito ngunit hindi ko gaanong narinig. "Wala baby, eat your food na! don't talk when your mouth is full" hindi ko alam pero naweweirdohan ako kay mom kilala ko siyang masayahin pero hindi sa pagiging weird

Are you hiding something from me Mom?

Author's POV

Hindi mawari ni Dwight ang gagawin dahil pakiramdam niya ay mumultohin siya lalo na at hindi siya sanay na matulog mag-isa dahil palagi nitong katabe ang kasintahan, wala siyang nagawa buong mag araw kong hindi titigan ang siling ng kaniyang kwarto at mag isip nang kong ano ano

Napatingen si Dwight sa sirang cellphone na hinagis niya kanina sa kama kinuha niya ito at tinignan

Bakit familiar ka sakin?

Ani ni Dwight sa sarili at binuksan ang cover nito sa likod mas lalo siyang nainis nang makitang wala manlang memory card ang cellphone na'yon kaya itinapon na naman niya ulit sa isang sulok at nagsimula nang matulog

Sa kabelang dako naman ay may babaeng nakatingen sa cellphone habang paisa isa tinitignan ang mga larawan at isa isa itong binubura habang may inis at kaba na nararamdaman

Buti nalang nakita agad kita

Ani ng dalaga sa sarili. hindi niya mabilang kong ilang larawan ang nabubura niya pero tuwing napapa-dapo ang kaniyang paningen sa bawat larawan ay nakakaramdam siya ng selos at panghihinayang

Ako sana ang kasama mo dito

Saad pa nito habang tinitignan ang larawan ng dalawang taong masaya habang may fairy's wheel pa sa likod, agad niya itong binura at pagkatapos ay tinangal niya ang memory card sa kaniyang cellphone tsaka iyon inapak apakan at itapon sa basurahan

Porsigido na ako, aakinin ko ulit ang taong sakin naman talaga at hindi ko hahayaang maalala kapa niya.

'You're already dead, let me claim what is mine. He's mine"

-END-