Zawgyi
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လူပို ဟူေသာ အေျခအေနတစ္ခုကိုခံစားလိုက္ရသည္။ လူနာေစာင့္ထိုင္ခုံမွာ ခါးကိုမတ္ေအာင္ျပင္ထိုင္လိုက္ရင္း
"ေနသာလား Sehunnie! "
"စိတ္မပူပါနဲ႔ကိုကို နည္းနည္းအ႐ိုးအက္သြား႐ုံ"
"ဆိုင္ကယ္က ကြၽန္မဘက္ကိုလာတာ...Hunက ကားေခါင္းကိုလွည့္ၿပီးခံလိုက္လို႔သာ.... "
နဖူးကခပ္ပါးပါး ဒဏ္ရာကိုၫႊန္ျပ၍ ထိုမိန္းကေလးကျပံဳးရင္းေျပာသည္။ သူ႔ကိုခ်ီးက်ဴးတာကိုေပ်ာ္ေနပုံရေသာ Sehunnie ကေတာ့...လည္ပင္းေလးပြတ္ၿပီး ျပံဳးတုံ႔တုံ႔။ တစ္ခ်ိန္လုံးျပန္ခ်စ္ပါဟု တတြတ္တြတ္အေျဖလိုက္ေတာင္းေနသည့္ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပုံကေပ်ာက္ဆုံးလ်က္။
အစကတည္းက ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္ခ့ဲတာမွန္ေပမ့ဲ ေသြးေၾကာထဲကအထိ နာက်င္ေနေသာ အရာေတြကို ဘာလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ရမည္မသိ။
"ကားကို Workshop ပို႔ထားတယ္။ ေဆး႐ုံဆင္းတ့ဲအခ်ိန္ထိ ငါေစာင့္ေပးမယ္။ ညီမေလးလဲ ျပန္ေတာ့ေလ...ဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔။"
"ကိုကိုလာမွာဆိုလို႔ ေစာင့္ေနေပးတာ။ ဒါဆို သြားခြင့္ျပဳပါဦး"
"ဂ႐ုစိုက္ျပန္ပါ။"
အေရးေပၚခန္းမွာမို႔ လိုက္ကာေတြႏွင့္ျခားထားေသာ ေနရာတစ္ဝိုက္ထဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကတိတ္ဆိတ္စြာ။
"ဘာလို႔ဒီေလာက္ေလာကြတ္ေခ်ာ္ေနရတာလဲ..အခုမွေတြ႔ဖူးတ့ဲလူကိုမ်ား။ မသိရင္ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ရင္းႏွီးခ့ဲတ့ဲအတိုင္း"
ထုံးစံအတိုင္းထြက္လာေသာ 'ကိုကိုကငါ့အပိုင္' သဝန္တိုနည္းအဖုံဖုံအစုံစုံပြင့္အံက်လာေတာ့မွ Luhan စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ခ်လိုက္မိေတာ့၏။
"နည္းနည္းေလးေတာင္ခ်ီးက်ဴးဖိူ႔စိတ္မကူးဘူးလား။ "
"ေတာ္ပါတယ္ကြာ။ Sehunnie က တကယ္ေယာက်ာ္းပီသတ့ဲေကာင္ေလးပါ။"
ေမးေအာက္ကိုလက္ေလးတို႔ရင္းေျပာေတာ့ Sehunnie က မ်က္လုံးေတြပိတ္သြားတ့ဲအထိျပံဳး၏။
"Han hyung..ေဆးစာနဲ႔ ေဆး႐ုံစရိတ္ bill....ကြၽန္ေတာ္သြားစရာေလး႐ွိလို႔ လိုအပ္ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္။"
YOU ARE READING
Shuu!(COMPLETED)
Fanfiction#SeLu #HunHan ဘယ္ဘုရားမွအယုံအၾကည္မ႐ွိဘူး။ ကိုကိုကပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကမ႓ာရဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကိုးကြယ္တ့ဲ ဘုရားသခင္မို႔ ။ ဘယ်ဘုရားမှအယုံအကြည်မရှိဘူး။ ကိုကိုကပဲ ကျွန်တော့်ကမ္ဘာရဲ့ ကျွန်တော့်ကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင်မို့ ။
