Zawgyi
ႏြားႏို႔ဘူးကို ေနာက္ဆုံးပိတ္ထည့္လိုက္ၿပီး ေန႔လည္စာထမင္းဘူးကိုကိုင္ကာ Luhan ျပံဳးလိုက္သည္။
"မင္း တန္ဖိုးထားတ့ဲအရာကိုဆုံး႐ွံုးဖူးလား Luhan?"
Yifan အသံက ဖုန္းလိုင္းေတြကိုျဖတ္၍ တုန္တုန္ရီရီထြက္လာသည္။
"အဟက္.....ဘယ္ဆုံး႐ွံုးဖူးပါ့မလဲ....ငါလဲအ႐ူးပဲ...Sehun ဆီက အခ်စ္ေတြကို မင္းကပိုပိုလွ်ံလွ်ံရေနတ့ဲေကာင္ပဲ....."
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ FanFan"
"Sorry.....ငါစိတ္လြတ္ေနလို႔.......ငါ့ကေလးကေလ.....ငါ့ကိုမခ်စ္ဖူးတ့ဲကြ...."
"Oh Sehunnie တို႔ဆိုင္ကတစ္ေယာက္လား"
".............
တန္ဖိုးထား Luhan.......
မင္းတန္ဖိုးထားတတ္ပါေစ။"
ျပဳတ္က်သြားေသာ ဖုန္းလိုင္း......
တစ္ညလုံး Luhan အေတြးပြားေနမိသည္။ သူတန္ဖိုးမထားတာလား.......မဟုတ္ပါဘူး.....အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးျဖတ္သန္းဖို႔အခ်ိန္ခဏေလးယူေန႐ုံပါပဲ။
လြန္ခ့ဲေသာသုံးရက္က သူ႔အခန္းထဲျဖစ္သြားခ့ဲေသာ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေခါင္းထဲအစီအရီ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ Oh Sehunnie က စိတ္ပ်က္သြားမွာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါ။
"အခ်ိန္လိုတာနဲ႔အခ်ိန္လြန္တာ မတူဘူးေနာ္ Luhan.....မင္းအခ်ိန္လြန္မသြားဖို ့အေရးႀကီးတယ္။"
Chen နဲ႔စကားေျပာမိေတာ့ ျပန္ေျပာေသာအေၾကာင္းအရာေတြ.....
ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခိုင္ခိုင္မာမာခ်ကာ....Luhan မေန႔ညကအိပ္ရာဝင္ခ့ဲသည္။
လက္ထဲက ထမင္းဘူး။ ပစၥဳပၸန္ကိုျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ခပ္တိုးတိုးရယ္မိသည္။ ခ်စ္တတ္လြန္းေနတာပါေရာ။
မေန႔ညေနက ပါဆယ္ေရာက္လာေသာ ဘူးေလးတစ္ခုကိုအမိႈက္ျခင္းေတာင္းထဲ ပစ္ထည့္လိုက္ကာ.....
"ေန႔လည္စာငါလာပို႔မယ္။"
Message တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္ၿပီး Oh Sehunnie တို႔ဆိုင္သို႔ထြက္လာခ့ဲသည္။
Luhan မ်က္ႏွာမွာ တစ္ခါမွမျဖစ္ထြန္းဖူးေသာ အျပံဳးမ်ိဳးတို႔ပုံေပၚလ်က္.......
YOU ARE READING
Shuu!(COMPLETED)
Fanfiction#SeLu #HunHan ဘယ္ဘုရားမွအယုံအၾကည္မ႐ွိဘူး။ ကိုကိုကပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကမ႓ာရဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကိုးကြယ္တ့ဲ ဘုရားသခင္မို႔ ။ ဘယ်ဘုရားမှအယုံအကြည်မရှိဘူး။ ကိုကိုကပဲ ကျွန်တော့်ကမ္ဘာရဲ့ ကျွန်တော့်ကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင်မို့ ။
