Bound To Love You (Sanctuaryo del Grasya Series #1)

Simula

Welcome readers. This is the first installment of my new series. I didn't proofread most the chapters so bear with me. Please leave a comment if ever you'll see a typo or some grammatical errors. I'm open to constructive and healthy criticisms. Thank you and God bless.

———————————————————————————

Simula

Papalabas na sana ako ng school when someone called me. I gave a faint smile to the boy standing a few steps away from me.

May itsura ito at alam kong isa ito sa mga hina-habol habol ng mga girls in our batch. Your typical boy next door look.

He's a player of our school's competitive basketball team and I believe that he's one of the most celebrated member of the team, the Crest Ravens.

Nagniningning ang mga mata nitong iniabot sa akin ang hawak niyang bouquet of pretty sunflowers.

"Amari, heto oh para sa'yo." He shyly smiled at me and ran his fingers through his neatly comb jet black hair.

His cheeks slightly blushed.

"Nalaman ko kasi na nandito ka ngayon kaya pumunta ako." Dagdag pa niya.

Narinig ko ang iilang bulungan ng mga tao sa paligid na parang mga bubuyog. Here we go again. Tinignan ko ang hawak niya. Maganda ang pagkaka-ayos ng mga bulaklak at halatang binili ito sa isang mamahaling flower shop.

Alam kong matagal ng may gusto si Gregory sa akin. Actually noon pa man ay nagpaparamdam na siya pero puros pahaging lang ang mga iyon.

Ngayon ay nagiging vocal na siya sa nararamdaman niya para sa akin at medyo hindi ko iyon ikinatuwa. He straightforwardly told me that he wants to court me.

Hay.. I really tend to get uneasy everytime someone confesses his feelings for me, not that sinasabi kong madaming nagkakagusto sakin. That's not my point.

He's a nice guy though unlike his other team members who are a bit cocky and arrogant. Well madalas naman sa mga varsity players ang ganon. I'm not generalizing, but most of them.

Pasimpleng siniko ako ng taong nasa gilid ko ng hindi ako umimik.

"Tanggapin mo na para hindi mapahiya yung tao." Kiara whispered and awkwardly glanced the boy who's handing me the bouquet of flowers.

Seconds passed but still, hindi ko pa rin iniabot ang mga 'yon. Marahan akong umiling.

"Sorry pero hindi ko matatanggap ang mga 'yan. Wala talaga akong balak mag paligaw kahit na kanino, Gregory." I forced a sad smile.

"I hope you understand that. Sorry ulit."

Mabilis akong tumalikod at naglakad papunta sa isang kainan sa tapat ng school namin. Hindi ko alam kung bakit may mga lalaking nagtatangka parin na ligawan ako e sa pagkaka-alam ko ay kalat na kalat na sa buong East Crest High na papasok ako ng kumbento after naming grumaduate.

Ganon naman dito. Ano bang bago? May tainga ang lupa, may pakpak ang balita kaya hindi na kataka taka na alam na halos ng mga estudyante ang tungkol dun.

And besides, I'm not that beautiful. I mean I'm just an ordinary beauty. Not like Kiara or some of my classmates and schoolmates who can totally pass as a commercial model or probably an actress in big tv stations.

Katatapos lang ng senior high school graduation namin kahapon. Nandito kami ulit sa school dahil sinamahan ako ni Kiara na linisin ang ginamit kong locker.