Kohe Pa U Pare

02.Just Broken.

(Dilan⬆)

Kishin kaluar dite qe kur mbremja mbaroi.Cdo gje dukej per mrekulli,deri ne nje cast,kur Kejtis degjoi ato fjale:
-Pra e fitova bastin.-zeri familjar qe per ate tashme ishte njesoj si ta degjonte kudo.Ishte Dilan,dhe jo vetem ama.Shoqeria ishte ne numer te madh.Ishin meshkuj.Ngado hidhje syte shikoje meshkuj.
-Bast i fituar shoku im.E puthe.Tani i meriton ato vogelushe atje tej.-kur ne te kthyer koken,pa ato vajzat.Vajza te mireformuara.Ishin me se perfekte.Magjepsese dhe joshese,ku pasjoni i meshkujve perreth dukej qarte.Syte u shkelqenin nga deshira per tju hedhur ne qafe.Asaj i veshtirej vetja.I vinte keq per ato vajza,aq te bukura,te cilat ishin vetem disa budallacka te etura per pasion.
-Po me pjeshken ca do besh?-qeshen njezeri ata,dhe ne ate moment,Kejtis levizi,por bashke me te edhe kova qe kishte afer.Rrezoj gjithcka.Cdo kuti,cdo raft.Cunat kthyen koken,poashtu edhe ai.
-U...talle?M...Me mashtrove?Si e bere?-ishin fjalet e vetme qe ajo nundi te nxirrte.Nuk mund te thoshte me asgje tjeter.Ai u afrua,dhe i tha me koken menjane:
-Jeta nuk eshte fushe me lule pjeshke,nuk duhet ti besosh gjahtarit kur ti je prehja.-dhe u largua,duke ene vajzen e gjore te vetme,me syte e mbushur me lote.
-Sa gjynah.Mendoj vertet se kishte nje shanc.Por me fal shpirt.Ishe farsolet e perdorur edhe u hodhe poshte.-sa mbaroj se foluri,nje shenje me pese gishta i ngeli vajzes qe foli.Inati qe kishte Kejtis ne ato momente ishte me i madh se dashuria e saj qe tashme ishte shkrumb e hi.
Doli me te katra nga shkolla,dhe u nis per ne shtepi.Ne jetimore.Shtepia e saj e vetme.
-Do te ma paguash Dilan.Nuk ke per tja hedhur paq jo.-fjala e saj e fundit,perfundoj me nje shikim kercenues ne rruge.Fytyra e saj ndryshoj.Ishte me e eger.Me e rrepte dhe me e vrazhde.Shpirti ju be sterr si nata dhe tashme dashuria per ate nuk ekzistonte me...

*Tre jave me vone*

-E ka pare njeri Kejtis?
-Jo.Ka jave qe nuk vjen me ne shkolle.
-Ajo u shperngul javen e kaluar.Nuk eshte me ne qytet.U birsua me duket.
Aty afer,kaloj djalli,dhe veshi i kapi muhabetin e vajzave.
-Kush u shperngul?-pyeti ai duke u ulur ne karrige.
-Kejtis.Ajo vajza e vogel e lezetshme.-tha njera prej tyre,me nje ton te trishtuar.Duket qe e kishte shoqe,pasi kishte mall ne fjalet e saj.
Ai u shtang,por nuk e dha veten.Nuk donte te tregonte qe ishte ai shkaketari valle i largimit te saj.Ndihej ne faj.Por as vete nuk e kuptonte arsyen pse.Cfare kishte valle?
Por historia e tyre u mbyll ketu.Aty mbaroi historia e dashurise qe i premtuan njeri-tjetrit,Dilan dhe Kejtis...

*3 vite me vone*

-Aleksa Kejtis Xhons kur do mesosh te ngrihesh ne mengjes ne orar moj vajze.-zeri i cjerre i nje gruaje ne moshe,therriste vajzen duke e shkundur.
-Ca ke qe bertet moj,ik me ler te fle.-toni i saj i paedukate,e beri gruan ta hidhte vajzen nga krevati.
-Mos je gje e cmendur ti?Ua ca njerzish te paduruar qe jeni.-pertesa e saj ishte marramendese.Tashme 19 vjec,ajo ishte ndryshe.Mendjemadhe e papare.Ishte bere nje vajze e pabindur,dhe nje vajze problematike.
-Degjo ketu Aleksa,mos me fol mua me ate ton prej mendjemadheje,jam nena jote dhe ki respekt.-bertiti zonja,teksa e qortonte.
-Ti nuk je nena ime.Mjaft ma the.-u largua ne banje me nxtitim,dhe mbylli deren me celes.
-Njerez te trashe.-tha me kurrizin pas deres,dhe priti derisa degjoj deren e dhomes te mbyllej.
Doli qe andej,dhe shkoje te vishej.
Pas disa minutave,zbriti poshte,dhe u largua pa thene fjale,dhe pa ngrene mengjes.
-Ajo vajze do riedukuar.-foli zonja,teksa pa vajzen te largohej si nje rrugace.
-Mirmengjes macke.-degjoi fjalet e dikujt pas vetes,dhe u kthye me te shpejte.Pa dhe ishte dikush qe ajo urrente me shume se cdo gje ne bote.Ishte Medius.Antipatiku i cili i dukej vetja madheshtor.
-Me trembe idjot.-tha me mendjemadhesi dhe arrogance vajza,si te ishte mbretereshe.Ecte pa ja kushtuar shume rendesine.As qe donte tja dinte se ishte apo jo.Edhe pse per te do te ishte me mire,mos te ishte aty.
-Mos bej sikur nuk do macke.-kapi vajzen prej krahu,duke e terhequr.Kraharori i saj u perplas me te tijen,por shprehia ne fytyren e saj ishte mjaft e qete.Edhe pse frrymemarrjet perplaseshin dhe krijonin nje fare tensioni,ajo nuk e prishi terezine.Ai kafshoj buzen e poshtme,duke pare ato te sajat.Dukej si luan i etur per te.Spo i rezistonte dot buzeve te saj qe dukeshin si thesar.
-Me lesho.-i tha qete ajo.
-Ose ca?-kundershtoi dhe e ngjesi me shume pas vetes duke qendruar vetem pak centimetra larg buzeve te njeri-tjetrit.
-Ose kjo.-as nuk hezitoj fare te ngrinte gjurin e saj,dhe ta godiste.
Ai rrenkoj dhimbshem,por prap nuk e dha veten.
-Mos guxo ta besh prap trap.-u largua si pa bere gje,derisa mberriti ne shkolle.
Dita e pare e universitetit.Nuk ishte as e emocionuar,dhe nuk kishte asnje shprehi ne fytyre.Ishte e ngrire.
Hyri brenda,dhe ndjeu te gjitha syte mbi te.U ndje triumfuese.Cepi i buzes u ngrit,duke formar nje buzeqeshje djallezore.E kuptoj qe do ishte komandante.Dhe ashtu ndodhi.Admironin figuren e saj elegante.Format e saj dhe linjat perfekte qe do te enderronin vajzat e moshes se saj.Lere meshkujt,qe tashme ishin gati ti binin ne gjunje vajzes vetem per ti kerkuar nje takim,ose per dike,dicka me teper.
-Futuni ne salle te gjithe.Ju lutem zini nje vend dhe mos levizni derisa te mbaroje.-foli nje person i cili ndodhej ne mikrofon.U afruan te gjithe,po ashtu edhe ajo.Zuri vendin e pare,ku nuk e kishte fare te veshitre.
-Ulu ketu bukuroshe.
Ajo e pa ftohte,dhe i tha me elegance:
-Faleminderit.-dhe u ul duke nenqeshur.
-Mirsevini ne universitetin High School Tevrlin.Jemi te nderuar te kemi sot si pervjetor i pare i hapjes nje shume totale prej 4590 studente.
Jemi te nderuar per pesemarrjen tuaj dhe zgjedhjen e shkolles.Por nuk perfundon ketu,ju jap nderin te njiheni me drejtorin e shkolles sone.Ai eshte...

Kush osht drejtori???😕Kush ka mendim?
Shpresoj tju pelqej pjesa edhe libri si fillim.
Do kete pjese me interesante ne vazhdim 😏.
Keto mund te jene te lidhshme po mos u merakosni se ka nutella per te tere 😏😏😏.
Si ju duket deri tani?
(Me thoni mendimin tuaj ne komente☺)