Kohe Pa U Pare

13.Found

*Kejtis P.O.V*
Degjova Klausin i cili permendi nje emer te cilin nuk kujtoja tja kisha thene dikujt tjeter.Shtanga,nuk dija me cfare te beja.Ne menyre instiktive u ktheva dhe thash:
-Me fal,kush eshte Kejtis?-shikimi im qe neutral.Nuk doja te dukesha disi e prekur nga fjalet e tij.
-Ah,me fal.-tha dhe u step,te ngaterrova me dike tjeter.-dhe ne gjithe kete bisede Dilan thjesht degjonte.Se kuptoja,po i benin pershtypje fjalet e tij apo jo?
-Dilan une po largohem,ishte kenaqesi qe u njohem,por nuk dua te njihem serish.-thash,dhe u largova pa u menduar dy here.
-Aleksa,-tha Dilan,por nuk e zgjati.Thjesht me la te ikja,si te mos kisha vlere.Me lendoje.Mendoja se do te me vinte pas,do te me ndiqte e te me thoshte se cdo gje ishte ne rregull.Edhe nuk e beri.Uau.Te cuditesha,apo thjesht te pranoja realitetin i cili ishte i hidhur.Nder rruget e qytetit ne mesin e nates,thjesht vazhdoja te ecja pa pasur nje destinacion.Deshiroja te vazhdoja e te ecja papushim.Sdoja te shkoja ne shtepi,dhe ate bera.U rrehatova prane nje bregu deti,aty mes zhurmes se dallgeve te detit qe prektin reren,dhe une qe thjesht rrija melankolike.Degjova disa hapa pas,te cilat ishte e sigurt qe vinin per nga drejrimi im.Nuk kisha panik.Ndjeja hapa te sigurt,ishin si hapat e dikujt deshiroja te kisha prane ne ate moment.Por nuk me erdhi Dilan nder mend.Nuk me erdhi askush ne fakt.
-Do shoqeri?-pyeti.Ishte ze i njohur,dhe e dija kush qe.Ironikisht bezeqesha dhe qendrova e heshtur.
-Po e marr si nje po.-tha dhe u rrehatua prane meje.-Mesa shoh nuk te pelqeu shume takimi i pare.-dhe thithi cigaren me nje frryme.
-Aspak gabim.-u pergjigja.
-Sdo mend.-tha,dhe rrinte e me shihte.
-Kush je?-e pyeta dhe ktheva syte tashme nga ai.
-Nuk eshte nevoja te me njohesh.Nuk te hy ne pune gjithsesi.-qeshi lehte dhe ktheu koken nga deti.
-Kurre nuk i dihet dickaje.As ti nuk mund ta dish nese do me hyje ne pune ose jo.-u pergjigja me ze te vaket,si te isha duke folur me pertese.Edhe pse e ndjeja qe nuk doja te ishte ashtu.Doja te flisnim me gjate.Doja ta njihja.Por nuk guxoja te kaloja me tej.Nuk doja te dukesha e brishte,jo perpara tij.
-Mundet vertete mos te dihen shume gjera,por disa gjera te cilat tashme jane te vendosura edhe dihen.-pergjigjej ne nje menyre te cilen me jepte disi bezdi.Nuk me pelqente ajo menyra misterioze me te cilen versulej.
-Ti je i mete.-thash.
-E di,ndaj jam i tille sot.-qeshi.
Nuk po kuptoja cfare donte te thoshte,ku me sakte do te donte te dilte.Isha shume konfuze ne lidhje me shume gjera.
-Sa rrotull i bie,me lodhe.-dhe bera per tu larguar.U ngrita,dhe shpresoja,po,shpresoja vertete shume qe sot,te ishte dikush qe te me thoshte prit.Mos u largo.Por serish nuk ndodhi.Ose te pakten kete mendova,derisa,ndjeva dore e tij te kapte timen.
-Aleksa,-tha.
Ktheva koken,dhe pash Klausin i cili qendronte perballe meje dhe thjesht me shikonte.Hodha syte nga dora e tij e cila shtrengonte timen,dhe per disa sekonda te vogla u ndjeva e sigurt.
Kish lajthitur.U cmenda.
-Ca dreqin po bene?-e nxehur shkeputa doren e tij prej times.
-Me fal.-tha dhe dukej si te kshte bere dicka te pavetedijshme.
Shfrryva lehte,dhe u largova.Desha te ktheja koken e te shikoja nese ai qendronte aty per te me pare,por nuk e bera.E si te mundesha.Isha ne aq shume torture.E kisha nga pija e asaj nate.Ajo nate ishte teper e lodhshme,ndaj nuk e dija se cfare po ndjeja,kuptoja,deshiroja.
Shkova ne shtepi e rraskapitur,dhe pash Dilanin te qendronte ne divan.E kishte zene gjumi.Dukej sikur po me priste.
-Dilan.-thash lehte.
-K..Kejtis.-perpeliti syte dhe zgjati duart per te me perqafuar.-Me fal per sonte.Nuk doja.-me la nje puthje ne balle,dhe e ndjeva si te ishte hera e pare.
-Mend per heren tjeter.-thash gjasme e inatosur.E perqafova,dhe per disa caste e humba fare se cfare kishte ndodhur ate dite.
-Te dua pjeshke.-tha,me la nje puthje te lehte,dhe vendosi mjekren e tij mbi koken time.
-Edhe une.-thash.Cuditerisht ato fjale nuk me ben efekt.A te isha une problemi?Cfare nuk po shkonte mire?Edhe pergjigjia ime e cila qe mekanike,perfundoj ate nate te gjate,e te mistershme.

-Kejtis,zgjohu.Duhet te ikim.-ndjeja kockat e trupit te rraskapitura.Kisha nje dhimbje koke te papare dhe nuk doja te degjoja asnje.
-Ik se sjam mire.-thash dhe e shtyva.
-Kejtis ca ke?-pyeti i shqetesuar Dilan.Vendosi doren e tij tek balli im,dhe leshoj nje pasthirme lirimi.
-Te pakten nuk ke temperature.E sigurt qe nuk do te vish?-pyeti serish.
Nuk mund te mungoja.Jo sepse doja,por e dija qe nese do te qendroja ne shtepi,nuk do te beja dot asgje.Thjesht,do te kisha dhimbje te tjera te forta koke.
-Le se po vije.-u cova,dhe u nisa per ne dhome e te behesha gati.
Mberritem ne shkolle dhe si cdo dite tjeter,ai duhet te shkonte perpara meje,jo se te tjeret nuk e dinin per ne,thjesht nuk ishte etike per nje "drejtor" te shoqerohej me nje nxenese,sado kujdestar ta kisha.
Injorova mesimin,dhe u largova per ne park.Dilan e dinte shume mire,qe ate dite nuk do te shkoja ne asnje lende,dhe pranoj.
-Ca je duke bere?-degjova nje ze te njohur nga pas.Ktheva koken,dhe pash Klausin i cili mbante ne dore nje qese.
-Po ti ca dreqin do ketu?Apo nuk me shqitesh dot.-shfrryva e nervozuar sidhe nevrikosur.
-Jo,thjesht jam pjese e shkolles,dhe pertoj te bej mesim.-qeshi.
-Cne,sta jep pershtypjen per djal rrebel.-ironizova.
-Edhe ti sdukesh si vajze anormale.-goditi poshte.Phyt,sme pelqeu.Thjesht i dhash nje shikim,dhe me pas e injorova.
-Meqe stoli eshte per te gjithe,them te ulem dhe une.-dhe u ul prane meje.
-Epo kur stoli ka njerez,ata edhe pyeten ne duan te shoqerohen a jo.-ktheva koken nga ai,kesaj rradhe papertese ju sula.
-Epo dje nuk ishte e njejta gje.-buzeqeshi me sy mbyllur.Kishte nga nje kunje per cdo situate.Nuk me pelqente ai djale.Dicka nuk shkonte.
Koka me dhimbte dhe nuk arrija dot te fokusohesha.Ca mendimet e mia,ca dhe ai qe nuk me linte rrehat.
-Cmi ke ato?-drejtova gishtin per nga qeska.
-Keto?-pyeti dhe ngriti qesken.-Pjeshke,do?-pyeti.
Ajo fjale...shkaktoj shkendije brenda meje.Perse?Cfare po ndodhte ne mua.Duhet ta kisha nga dhimbja e kokes,sepse nuk e dija se cfare po me ndodhte.
-Jane fruti im i preferuar,zakonisht e perdor si nofke per te tjeret.-qeshi teksa me shihte.
Nofke?Te tjeret?Per ke e kishte valle?Pse duket sikur po hidhte benzine zjarrit?
-Po iki.-ja preva shkurt,dhe bera per te ikur,kur papritur,bota e gjithe u rrotullua,dhe e vetmja gje qe me mbajti,ishin krahet e Klausit qe me mberthyen.Dhe ne ate moment,u ndjeva e sigurt,sepse e dija qe qendronte dikush me mua.Isha cmendur,sepse zemra ime,nuk qendronte me ne vendin e saj,ajo vendosi te rrezikonte...

Halohaa new chapter.Pra,po tni a po behen pjeset e pazëllit njesoj?Apo do akoma?Mua me duket disi zbavitese te luaj me te tilla situata.Situata te cilat nuk gjenden dhe rrihen neper histori.Ndoshta edhe mundet pasi nuk eshte se kam lexuar shume,por qe thjesht dua te krijoj disi dyshime,adrenalina e pikpyetje.Jam tip i cuditshem e di 😏.
Pra ca mendoni🤔?

(leave a ⭐ and a comment,thanks for your support 🙃)