Kohe Pa U Pare

11.Misterious

Sado te perpiqej te hiqte mendjen nga ajo dite,Dilan nuk mund te mos mendonte per fjalet te cilat Kejtis kishte thene.I dukeshin fjale teper te trishtuara.Ne nje fare menyre deshironte qe asaj vajze ti kthene serish shpirtin e saj luftarak.
Teksa qendronte ne zyre duke menduar per te,dera papritmas troket:
-Zoti drejtor,Zoti Klaus erdhi tju takoj.-tha segretarja.-Ta le te futet?
Teksa shkeputi mendimet ne menyre te furrishme,pohoj me nje ze te venitur:
-Po lere te hy.
-Klaus miku im,sa kohe u ben pa u pare.-tha Dilan,dhe u ngrit prej karriges,duke i uruar mirseardhjen.
-U be goxha miku im u be goxha.Degjova goxha llafe te vertiteshin ne shkolle.-shkeli syrin ne menyre provokuese Klaus.
-Aha,per martesen.Eeee,thash te ndryshoja dhe une njeher.-qeshi.
-A e ndryshon zakonin ujku?-ironizoi Klaus.
-Jo,thjesht eshte ndryshe.Kesaj rradhe eshte vertete dicka ndryshe.-thelle thelle e ndjente se as vete nuk ishte i sigurt,por kurre per ndjenjat per Kejtis.
-Po mua kur do m prezantosh?-anashkaloj Klaus,dhe u rehatua.
-Si thua per sot ne darke,do te ishte nje bashkim si ne kohet e vjetra.
-Perfekte.Vetem mo harro zogezen me vete,sdo rrim kot si qyqa te dy te dukemi gay.-qeshen te dy,dhe ato tinguj gezimi perfunduan biseden mes dy miqeve.
Nga ana tjeter Kejtis,e cila qendronte ulur ne ballkonin e shtepis duke vezhguar e menduar,shperqendrohet nga nje telefonate.
-Alo?-u pergjigj.
-Alo,gezohem qe te degjoj zerin.-u pergjigj nga ana tjeter nje ze vajze misterioze.
-Me falni njihemi gje?-pyeti konfuze Kejtis.
-Normalisht,do te thosha qe ti jo,kurse une po.Di cdo gje rreth teje goce e dashur.-djallezisht pergjigjet e vajzes i jepnin Kejtisit nje fare frike.
-A mund te me thuash kush je,nuk kam nerva ti bie rrotull!-me ton autoritar kesaj rradhe,pa treguar pike frike,u versul.
-Do ta le per here tjeter mos u merzit.Nuk do te jete hera e fundit qe flasim bashke.-Dhe shkeputja e telefonates,qe dhe fundi i bisedes se te dyjave.
-Hei cfare...-pa perfunduar fjaline,degjoj bip-in e linjes se mbyllur,dhe vezhgoi telefonin duke pare disa thirrje te humbura nga Dilan.
-Mos..-tha me vete,dhe pa u menduar dy here,e telefonoi.
-Alo,Kejtis,pse nuk pergjigjeshe.Me bere teper merak,mendova mos te kishte ndodhur gje!-me nje frryme arriti te perfundonte fjaline Dilan,dhe asaj qe i buzeqeshi fytyra.
-Me fal,isha ne tualet dhe nuk e degjova.-genjeu.Sepse donte te zbulonte me shume prej asaj telefonate.Nuk donte ti linte gjerat pergjysme,apo enigma.
-Epo mos ta besh me,dreqin.-u relaksua per nje cast,dhe vazhdoj:-Sonte ne darke do te takohemi me nje mikun tim.
-E per ca duhem une?-pyeti pa interes ajo.
-Thjesht e kam mik te ngushte,dua thjesht te tregohem korrekt pasi premtova qe do shkoja cift,te shikonte pak gruan time.-qeshi ironikisht,por pa te keq dhe i la fjalen.
-Po une tani se se kuptova,duhet te jem kukulla,apo te jem gruaja?
-Gruaja,debile.-shfrryhu.
-Nejse si ta shikoj.Hajd puc puc.-dhe pa e lene te pergjigjej,mbylli telefonin.
Ende ishte duke menduar per fjalet e vajzes misterioze.Nga e njeh ajo Kejtisin,nderkoh qe Kejtis as qe e njeh.
Dicka mbante ere aty,dhe jo,nuk ishte gjella e djegur e Kejtisit.
Oret kaluan sa hap e mbylle syte,dhe Kejtis tashme e rregulluar,zbret poshte per te shkuar keshtu,ne mbremje.
-Uau,nuk prisja te ishe veshur keshtu.-ngeli Dilan.
Ishte veshur ne nje menyre te vecante prej saj.Ishte me e thjeshte se here e tjera.Ishte thjesht Kejtis.Veshje klasike dhe jo e renduar,e bente Kejtisin te ndriste.
-Edhe une nuk mendoja se sdo kisha rroba te vishja.-e pa ne menyre ironike dhe buzeqeshi.
-Ska rendesi,ti e di qe per mua je e bukur edhe pa rroba.-pa djallezisht vajzen,dhe ajo thjesht shfrryhu me tallje.
U nisen te dy,dhe nuk vonoi shume momenti i arritjes ne lokal.Tek nje bisede dhe tjetren e gjeten veten perballe vendit.
Zbriten nga makina,dhe Dilan vezhgoi Klausin teksa priste tek makina e tij.

*Kejtis P.O.V*

Zbritem nga makina,dhe Dilan me terhoqi per te shkuar tek miku i tij.Nuk e di perse por ai djale te cilin pashe,me dha nje ndjesi te njohur.Nuk e di ne e kisha pare me pare,por qe e ndjeja,qe ishte familjar.
Nuk i kushtova me teper rendesi,dhe indiferente e pershendeta.
-Aleksa.-thash,dhe zgjata doren.
-Klaus,gezohem.-i qeshur me takoi,por nuk e di nese e kishte me te mire apo me te keq.Ishte i pakuptueshem.
Ndihesha ngusht me te.
Hyme brenda dhe Klaus,qe ai i cili me terhoqi karrigen e te ulesha.U habita.Veprimi i tij qe i menjehershem.Dilan i cili e pa,nuk u duk xheloz,cuditerishr ishte normal.U ulem te tre,dhe pas nje bisede e nje tjeter erdhen ushqimet.
Nje nga pjatat permbante ananas.Alergjia ndaj saj me bente mos te arrija ta shijoja pjaten deri ne fund.
-Dal nje sekond se me duket se kemi ngaterruar pjatat.-tha Klaus,dhe me rrembeu pjaten nga dora.
-Ca po thua?-pyeti Dilan i cuditur.
-Po,une vdes per ananas,dhe kesaj pjate sikur i mungon kryesorja.-buzeqeshi lirshem,dhe me ofroi pjaten e tij.
Besoj se e kishte vene re,qe nuk ndihesha rrehat me ushqimin.Por dicka me ra ne sy tej mase.
E dija qe dhe Dilan vuante nga e njejta alergji.Por cuditerisht po e shijonte pjaten pa pike problemi.Te jete sheruar valle?Dhe zilja e telefonit te tij me shperqendroj nje cast.
-Te pergjigjem pak dhe erdha.-tha Dilan,me puthi ne balle,dhe u largua. Teksa mendimee me gerrmonin trurin,shikoj Klausin,i cili nuk arrinte te mbushej dot me frryme.
-A je mire?-pyeta ne medyshje.
-P...po.-tha ai duke u shtrenguar nga situata.
-Mua nuk me dukesh mire.-e pash cuditshem.
-Duhet te me kete bere ndonje gje reaksion.-qeshi me veshtiresi dhe u largua per ne tualet.E pashe me vetulla te ngritura,dhe rastesisht hodha syte nga pjata e tij.Cfare me beri pershtypje qe se asnje cope ananasi nuk ishte prekur.Ndoshta vec nje gac i vogel i sforcuar,si ata femijet te cilet ushqehen me pahir,qe ajo cfare qendronte ne pirua.
Spo kuptoja shume ne ate cast.Cfare kishte ky Klausi.
Nuk vonoi shume,dhe Dilan u kthye tek une.
-Ku shkoje Klaus?-pyeti.
-Ne banje,nuk ndihej mire tha.-shfrryva dhe vazhdova te haja.
Edhe pse luaja rolin,serish qendroja ne mendime.Deshirova dhe hodha nje kunje:-Nuk dihej mire tha.
-E perse?-i cuditur pyeti serish.
-Nuk e di,ndoshta i ka bere reaksion dicka ne pjate.-gerrmova me thelle per kete shokun e Dilanit.
-Ndoshta ananasi.-tha nenze si te ishte duke biseduar me veten.
Ngela nje cast.Nuk e lash me aq.
-Po ti cne po ha ananas.-qesha ironikisht.
-Ca do te thuash?-me pa me habi.-Seshte se se kam ngrene.Thjesht sme ka pelqyer.-qeshi.
-Aa,ste ka pelqyer.-pse me beri te dyshoja.Thelle ndjeja dicka qe sme perkiste.Ndjeja boshllek.Cfare po mendonte Dilan.Me beri te mendoja dicka qe kurre skam menduar apo dashur ta mendoj.
-Me falni,me zuri.-u kthye serish Klaus,dhe u ul.-Vazhdojme.
-E lam tek,-dhe zgjati te dy duart perpara.Menget e kemishes se tij ishin te palosura.Dukej qe ishte vertete ne siklet.Deshiroja ta vezhgoja me thelle,dhe syri me pikasi kycet e tij te dores te cilat qene te vrara.
Cfare te kishte kaluar valle?Kurioze u versula.
-Cfare te kane kycet?
Me pa si pa te keq dhe u pergjigj pa u menduar dy here:
-Me kane trafikuar kur kam qene i vogel.-me pa,dhe syte e tij se cfare ishin duke thene.Se di perse me dha ndjesi dhimbjeje.
Lash lugen,dhe disa sekonda boshllek.
Teksa ne sfond u degjua nje e qeshur e llahtarshme.
-O Klaus ca i thua se e patakse.-ishte Dilan.-Mos e beso budallain,thjesht kur ka qene i vogel ka thyer te dy kycet teksa luante ne kopesht.-shtoi.
-Thash ta ngacmoja njehere.-qeshi dhe Klaus pas tij.
-Uau,goxha shaka.-shfrryva e irrituar,dhe u ngrita nga tavolina.-Me leje u lodha duke ngrene.Asgje interesante ska ketu me ju djema.-dhe bera per te ikur.
-E pse sna thua ndonje gje interesante ti Kejtis?-dhe degjoj Klausin te me therriste me ate emer...

Spo i bie shume gjate sepse llafe koti jane 🤦🏻‍♀️.E di ju kam munguar e ju kam care koken,jam njeri i temerrshem ju lutem edhe une ju dua shume.Tani ca mendoni ju kshu kot,ca kam ne mendje ti bej historise valle?🤔.Jam kurioze te di pergjigjet tuajaaaa.

(leave a ⭐ and a comment,thanks 🙃)