Kohe Pa U Pare

9.Dear Future "Husband"

Kejtis shkoj te hapte deren,dhe u perball me nje trup mashkullor teper te formuar.I dukej i njohur si trup,dhe ndaj ngriti koken.Sapo syte e saj takuan fytyren e djalit,ajo u shtang.
-Ca pate pjeshke,u mahnite nga yt shoq?-tha ai,i cili ishte jo me shum se Dilan.
Ajo pa pas tij,dhe aty qendronin,prinderit e djalit.Ajo u spraps pak,dhe i a te hynin.U pershendet me familjaret e Dilanit,dhe kete te fundit e terhoqi paksa menjane.
-Mund ta di ca dreqin kerkoj ketu?-pyeti ajo e inatosur.
-Si ca po kerkoj?Erdha per te njohur gruan time te ardhshme.-tha duke u perpelitur si te ishte nje femije i lumtur.
-Domethene,ti e dije qe ne fillim qe do martohesha,ndaj nuk e cave koken kur te thash dje?-pyeti Kejtis e nxehur ne maksmimum.Ai e kishte genjyer,dhe per me teper ishte tallur me te sipas saj.Po e njejta gje qe kishte ndodhur atehere kur ajo ishte ende nje vajze e vogel,jetime.
-Po ti mendoje vertet se do te te lija re martoheshe keshtu si pa gje te keq?-tha Dilan pa e vrare shume mendjen.
-Bravo urime Dilan,meriton cmimin genjeshtari me i madh i shekullit.Po tani cdo te besh ja dhe me more?-pyeti Kejtis duke ju afruar,teper kurioze.
-Oh pjeshke,se ke me te voglen ide se cdo bej.-e kapi prej beli,dhe e afroj provokueshem.
Kejtis degjoi deren te hapej,dhe u largua nga ai sa me shpejt te ishte e mundur,dhe reagoj sikur te mos kishte ndodhur gje.
-Ale....O me falni,nuk e dija qe ishit te zene.-tha ne siklet Vanesa,kushurira e Kejtisit.Shkurt mbesa e babait.Edhe pse jo ne te njejtin gjak,ato te dyja ishin vertet shume shoqe qe te vogla.
-Nuk prishe asnje moment Vanesa,mos u shqeteso.-tha Kejtis duke shfryre,paksa ne siklet.
-Ne fakt prishe po ska gje.-tha Dilan,dhe iku nga dhoma si te mos kish ndodhur gje.
-Psikopat...Nejse Vanesa eja zbresim,me duhet te zgjidh dicka.-tha,dhe pohoi,duke u nisur per poshte.
I zbriste shkallet me aq nerva,saqe as vet nuk e kuptonte se si nuk po thyeshin.
U prezantua me vjehrrin dhe vjehrren e ardhshme,dhe po sillej mire vetem sepse nuk donte te degjonte babane,kur te iknin te ftuarit.
Kalon nje jave dhe Kejtis me Dilanin shkembenin ndonje shikim ne korridoret e shkolles,here here Dilan e shikonte provokueshem per ta nevrikosur me qellim.Dhe ja arrinte.
Ate dite do behej fejesa,Kejtis dhe donte dhe sdonte.Kishte shume pengesa ne disa aspekte sepse nuk donte qe ai qe e beri te vuante dhe te ndryshonte,pas disa ditesh do te ishte burri i saj.
-Ne shkolle,mos guxo te sillesh sikur kemi lidhje bashke degjove?-kercenoi Kejtis,por Dilanit as qe i beri pershtypje ajo cka vajza tha,dhe ndaj,e terhoqi dhe e puthi.
-Si te urdheroni kapiten.-i shkeli syrin,dhe u largua duke e len te pregatitej.Ajo pa vetedije beri nje buzeqeshje te vogel,dhe kur e kuptoj,erdhi ne vete dhe nisi te shikonte pasqyren.
-Aleksa,eja e dashur po te presin poshte.-thirri e ema,dhe e mori vajzen,dhe te dyja,u drejtuan per tek avokati.
Do ishte nje martese dhe fejese pa fustan te bardhe,jo ashtu sic te gjitha vajzat do te enderronin,ne ate altarin e madh,dhe ate fustanin i cili perfundonte aty nga u fute.
Kejtis nuk ishte e tille,edhe te donte nuk do e bente dot,sepse duhet te ishte dicka ku mediat te mos e zbulonin.
-Firmosni ketu.-tha avokati,dhe te dy ben sic tha ai.
Edhe pse te fejuar,Kejtis duhet te shkonte tek shtepia e Dilanit.
-Ma nuk dua te shkoj ne rregull.Mu desh te martohesha me pahir,kurse tani te vete e te jetoj tek ai,per me teper e pamartuar.Majft tani,dua jeten time prap.-bertiti Kejtis me te madhe,saqe i ati u ngrit ne kembe dhe desh i vuri dore.
-Aleksa qepe gojen.Do te kesh jeten tende prap,shume bukur zhduku prap ne jetimore aty ku te gjetem,se pa ne tani sdo ishe as ne gjysmen e kesaj qe je sot.-u kundervu ai asaj,dhe syte e saj nisen te lotonin.
-Vertet?Vertet e thua ashtu?Pa pike keqardhjeje,e di cke,po jetoj tek ai,ama mos te guxoj asnjeri nga ju te dy,te kujtohet qe jam apo jo gjalle une.-u ngjit lart,dhe nena e cila vazhdonte e therriste.Ajo e donte vertet vajzen,edhe i ati ama ai ishte me strikt.Me fanatik,dhe nuk donte qe ajo te kishte ate sjellje kundrejt tij.E kuptoj qe e kishte gabim,ama sdo kerkonte falje.
Kejtis mori canten,beri gati valixhen,dhe zbriti poshte.
-Aleksa te lutem mos u bej e llastuar,ti e di qe babi nuk do qe ti te sillesh ashtu me te.Kuptoje.-nisi e ema te qetesonte paksa situaten,ama Kejtis e kishte vendosur.
-Nuk ka me mama.U lodha.Ai ka te drejt,une nuk jam femija juaj,dhe keni te drejte.Une nuk jam Aleksa.Zonja Suela,une quhem Kejtis,dhe me gjithe respektin qe kam ndaj jush,ju falenderoj qe me rritet ne keto vite.Falenderoni edhe zotin Gustav nga ana ime.Lamtumire.-tha,dhe me kaq e la muhabetin,duke lene nenen,me lot ne sy te cilet nisen te rridhnin qe kur ajo hapi deren.
Ecte rrugeve,dhe per te shtepia e tij mendohej te shkonte apo te mos shkonte.Degjoje bubullima,dhe kuptoj se stuhi do te fillonte,ndaj meqenese afer shtepise se Dilanit u nis per tek ai.Trokiti tek dera,dhe perpara u ndesh me nje femer,e cila qendronte gjysme lakuriq.Per nje cast ngeli,dhe kur mori kontrollin tha gjithe nerva:
-Kush dreqin je ti,dhe pse ndodhesh gjysme lakuriq tek shtepia e burrit tim?...

E di nuk eshte shume e gjate me vjen keq ama kohet e fundit nuk kam pasur frrymezim dhe nuk eshte se nuk dua ts shkruaj ama dua qe kur te shkruaj te jets dicka e bukur dhe terheqese sepse fjale pa fund shkruajne te gjithe.Ndaj ju lutem me falni dhe me kuptoni.Ju kam xhan ☺.
Edhe burri si perfundim doli dmth 😅

(Leave a ☆ and a comment,thanks for your support ☺)