"Rönesans Tanrı'yı insanlaştırırken Barok ise insanı Tanrılaştırır."
"Neden Barok dönemini bu kadar çok seviyorsun Soo Min?"
"Çünkü tüm karanlık dünyanın içerisindeki ihtişamı bana tekrardan gösterdi, ölüm gibi."
"Neden buna bu kadar önem veriyorsun...
Bitmeyen bir Salı gününün içerisinde saatlerin geçmesi için elimden geleni yapıyordum. Dönemin sonuna gelmiştik ve yarıyıl işlerimizi çoktan teslim etmiştik. Okulun içerisinde boş boş dolaşır iken kütüphaneye gitme kararı aldım. Etrafta yorgun bir şekilde dolaşan müzik öğrencileri görünüyordu. Kütüphaneye doğru ilerlerken bana parlak gülümsemesi ile gelen Chenle'yu gördüm. Elindeki notalarını yazdığı yıpranmış defterini sımsıkı tutuyordu. Birden bağırarak "Soo Min" diye seslendi. Kahverengi saçlarını daha yeni boyamıştı. Yıllardır tanıdığım halde onu halen çözemiyordum. Nefes nefese yanıma geldi ve konuşmaya başladı. " Nereye gidiyorsan beraber gidelim Min." "Cidden kütüphaneye gitmek istiyor musun Chenle?" "Bana aptalmışım gibi davranma. Buradaki tek akıllı öğrenciler resim öğrencileri değil." İğneleyici bir tonda sırıtarak "Ben size aptal demedim ki Zhong." Bıkmış bir ifade ile gülümser iken kütüphanenin içerisine adımlarımızı atmıştık. Çabuk kaynaşabilen bir insan olmama rağmen burdaki güvendiğim birkaç kişiden biriydi Chenle. Herşeyi ile mükemmel olan bir çocuktu. Zengindi, yetenekliydi, iyi arkadaş seçimleri yapıyordu. Jeno, Jisung, Jeamin ve yamuk dişli şu kahverengi çocuk. Birbirimize sürekli baktığımız ama bir türlü konuşamadığım çocuk. Sürekli elindeki oyun konsolu ile oyun oynardı. Chenle ve arkadaş grubundaki tek resim öğrencisi o idi. Sürekli atölyede cam tarafına bakan en ön sıraya oturur şövalesinin üstünde çizimini yapardı. O kadar hızlı ve güzel yapıyor ki çoğu zaman onu kıskanırdım. Hafif tonlama yapmasına rağmen çizimi herkesi etkilerdi. Hocaların gözdesiydi ama fazla arkadaşı yoktu. Chenle ve arkadaş grubu ile birlikteydi hep. Düşüncelere dalarken beni dürtükleyen Chenle ile tekrardan kendime geldim. "Sanırım yine trans halindesin. Yine neyi düşünüyorsun Min?" Sanırım ona o çocuğu düşündüğümü söyleseydi benimle dalga geçerdi. "Sanat Tarihi kitaplarının nerde olduğunu unuttum. Onu düşünüyordum." "Gel götüreyim seni. Siz çocuklar bunu sürekli unutuyorsunuz." " Siz derken?" "Sen ve Renjun. O da sürekli Sanat Tarihi kitapları okur."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
