"Rönesans Tanrı'yı insanlaştırırken Barok ise insanı Tanrılaştırır."
"Neden Barok dönemini bu kadar çok seviyorsun Soo Min?"
"Çünkü tüm karanlık dünyanın içerisindeki ihtişamı bana tekrardan gösterdi, ölüm gibi."
"Neden buna bu kadar önem veriyorsun...
Günler geçiyordu ve onu kaybetme korkusu tüm vücudumu sarmıştı. Bir süre önce bir şirket tarafından grup toplama teklifi almıştık ve bu bizim için kaçınılmaz bir fikirdi. Resim bölümünü bırakmak pahasına Çin'deki 1 yıllık eğitimden sonra Kore'ye geri dönüp çıkış yapacaktık. Herşey güzel ilerler iken girdi o hayatıma. Benim için en mükemmel eserdi Min. Sürekli onu izlerdim. Çizerdi, okurdu, merak ederdi ve bu hiç bitmezdi. Onu merak edip izleme isteği aşka dönüşmüştü. Daha yeni elini tutabilmeye başladığım bir insanı 5 gün sonra bırakacak olma düşüncesi bedenimi çiğnerken sağlıklı düşünemiyordum.
Onu bırakamazdım, ben karanlığıma kavuşmuşken onu kaybedemezdim. Nihil'im benim için bir hiçlikten fazlasıydı.
Elim sürekli telefona gidiyordu ama ona mesaj atacak cesareti kendimde bulamıyordum. Bir yandan grubun bana erkenden söylemem için yaptığı baskı diğer yandan ona olan duygularımın dokunulmazlığı beni bitirmişti. 2 gün sonra son iş teslimimizi yapacaktık ve muhtemelen son 3 gün okula gitmeyecekti. Belki de o zaman haber vermeliydim, bilmiyorum...
O kadar canım yanıyor ki aslında. Ben sadece 18 yaşında bir çocuktum. Kendimi sevdiğim şeylere adardım ve bundan mutluydum. Benim hayatıma en zayıf noktam girdi ve şimdi onu üzeceğim düşüncesi beni delirtiyordu. Siz hiç size zarar vermemiş bir ceylana bıçak sallar mısınız? Ben sallıyordum. Canının acıyacağını bile bile yapıyordum. Elimde değildi, bir seçim bu kadar can alıcı olamazdı. Ben ona kıyamaz iken şimdi nasıl bırakabilirdim. Bir karanlığa yapabileceğiniz en büyük kötülük onu yalnız bırakmaktır. Çünkü aydınlık var oldu ki karanlık adını aldı. İnsanlar aydınlığını gördü ki karanlığa bir ad verdi. Ben aşkı tattım ki onu sevdim.
En kötü ne olabilirdi ki? Hayatımdan giderdi. Ne kadar kadar kolay demesi değil mi? Gitmek, sadece 6 harften oluşan bir acı. Beni ben yapan şeyden gitmek, uzaklaşmak ve yok etmek?
O bunu hak etmedi.
Ben bunu hak etmedim.
O zaman suçlu kim?
Ben daha onu öpmenin hissine varamadan bir nefret görecektim.
Gerçekten doğru olan ne idi?
Her hikayenin iyi ve kötü karakterleri vardır. Ama bu olan bir rüya kadar derin
ve anlamsız bir hayal idi. Sonu düşünülmemiş kötü sonlu rüyamız.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
