İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın bana korkuyla bakıyordu.
Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti, yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papa...
Bu bir bölüm değildir! Hikayenin gidişatı, ya da şimdiki bölümüyle hiç bir ilgilisi yoktur.
Sadece bayrama özel, kısa bir bölüm. Benden size bayram hediyesi olsun...
❤Hadi şimdi herkes bir Bayram dileği yazsın. Kim ne yazdıysa gerçekleşmesi dileğiyle O zaman ilk dilekte benden gelsin....
*BARIŞ😌
En çok ne yazılırsa o günün dileği olacak.
😊Sevgiyle kalın... İnstagram ⬇ Berna Ilgın Berlin ve Keskin_wattpad
Ayrıca YouTube kanalıma abone olursanız Keskin tanıtım videolarını seyredebilirsiniz.
Keyifli okumalar..
*******
Uygar
Yanımda bir eksiklik hissederek gözlerimi açtım. Kaşlarımı çatarak doğruldum. Zeynep yanımda değildi. Bu histen nefret ediyordum. Onun olmadığı her şeyden nefret ettiğim gibi...
Hızla yataktan kalkarak banyoya baktım. Yoktu. Sinir katsayılarım yükseliyordu. Sabahın köründe nereye gidebilirdi ki bu kadın. Hemen odadan dışarı çıkarak bağırdım. ‘’Zeynep!’’
Sessizlik... Merdivenlere doğru koştum ve hızla aşağı indim. Ellerimi belime koyarak tekrar bağırdım. ‘’Zeynep!’’
Nefesim hızlanmaya ve vücut sıcaklığım artmaya başlamıştı. Nereye gidebilirdi ki sabah sabah.
Terasa çıkarak bahçeye baktım. Kadir elleri ceplerinde adamlarla konuşuyordu. Beni görünce bakışları değişti ve yutkunarak yanıma doğru yürümeye başladı. Tam önüme gelince korkuyla sordu. ‘’Bir emrin mi var abi? Nefretle etrafıma bakarak dişlerimin arasından konuşmaya başladım. ‘’Nerde o?’’
Kadir yutkunarak etrafına baktı ve anlamayarak sordu. ‘’Kim abi? Hemen müdahale edelim. Tetikteyiz!’’
Yakalarını tutarak haykırdım. ‘’Ne diyorsun lan sen? Zeynep nerede? Her yere bakın. Evde yok. Gitmiş.’'
Kadir ağzı açık bir şekilde bakakaldı. Sonra başını sağa sola salladı ve cevap verdi. ‘’Kusura bakma abi. Ben ne bilirim onun Zeynep hanım olduğunu. Hem ben erkenden geldim. Kimse dışarı çıkmadı. Emin misin gittiğine? Eve iyi baktın mı? ‘’
O sırada İhsan efendi yanımıza geldi ve sordu. ‘’Günaydın efendim. Bir sorun mu var? Zeynep hanımı arıyorsanız...‘’
Lafını kestim ve bağırdım. ‘’Nerde o? Zeynep nerde?’’ İhsan efendi yutkunarak cevap verdi. ‘’Efendim kendisi mutfakta. Ona engel olmaya çalıştım ama dinlemedi. Yaklaşık iki saattir mutfakta hazırlık yapıyor.’’
Gözlerimi kısarak Kadir’e baktım ve hızla yürümeye başladım. Kadir ve İhsan efendi peşimden geliyorlardı. Mutfağa girdiğim an gördüğüm manzarayla bütün sinirim uçup gitti. Elimde oklava vardı ve her yanına hamur parçaları bulanmıştı. Telefonundan müzik açmıştı ve hem söylüyor hem oynuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
