Unwanted Mates

6

Serena

Ik maak me klaar voor school. Ik doe een gewone jeansbroek aan met een wijd T-shirt en laat mijn haar los. Ik heb geen zin om make-up te dragen. Ik heb zelfs geen zin om mijn stiefmoeder te irriteren. Ik maak gewoon mijn boterhammen, pak mijn boeken en slenter naar school. Ik ben net op tijd. Ik ga in de rij staan. Zodra we in de naar krijt ruikende klas zijn, ga ik op mijn plaats helemaal vanachter aan het raam zitten. De leraar heeft ervoor kunnen zorgen dat ik alleen zit. Waar ik hem dankbaar voor ben. Iedereen gaat op hun vaste plaatsen zitten. 

5 minuten later wordt er op de deur geklopt. Iedereen behalve ik kijk om. Ik blijf naar buiten staren. Ik haat het dat dit jaar mijn moeder haar sterfdag op een schooldag valt. "Ah, dit zijn onze nieuwe leerlingen. Klas, dit zijn Matt Andrews en Kyle Verdyck." Ik kijk razendsnel om en gooi bijna mijn boek naar hun gezichten. "Matt, jij kunt naast Serena zitten en Kyle naast Alicia." Zegt de leraar. Ik kijk kwaad naar buiten terwijl Matt naast me gaat zitten. 

"Serena, we moeten praten over Damon" fluistert hij opeens. "Laat me met rust, Matt" antwoord ik fluisterend. Hier heb ik echt geen geduld voor vandaag. Ik kijk opzij en zie dat Alicia haar hand op Kyle zijn benen legt. Kyle duwt haar hand weg maar ze legt hem steeds hoger. Ik zucht "Alicia! Blijf van Kyle af" roep ik door de klas. Iedereen draait zich om naar Alicia en Kyle. "mevrouw Kapaard, blijf van de arme man af en concentreer je op de les. Als je graag de slet uithangt dan doe je dat buiten de schoolmuren of in de pauzes maar niet tijdens de les." mompelt de meneer afwezig terwijl hij een paar papieren invult. Ik grijns en ga verder met de oefeningen. Matt blijft tegen me praten maar ik negeer hem tot hij het opgeeft. 

Zodra de middagbel door de gangen klinkt, loop ik weg van de stalkers. Ik ga op een rustig plekje zitten dat helemaal is afgezonderd van de rest en begin te eten. "weetje, je raakt niet zo makkelijk van ons af." hoor ik Kyle zijn stem achter me zeggen. Ik rol mijn ogen en eet gewoon verder terwijl ik door Instagram scrol. Matt pakt mijn gsm af. "hey!" ik probeer -tevergeefs- om het terug te pakken maar hij is net iets groter dan me en ik kan er niet bij. "we moeten praten. Als je naar ons luistert, dan krijg je dit terug." zegt Kyle. Ik kijk hun beide met mijn meest angstaanjagende blik aan en ze deinzen een beetje achteruit maar ze geven toch niet op. Ik ga zuchtend zitten in kleermakerszit en ze volgen mijn voorbeeld. "we weten van je vorige pack-" ik kijk hun geschrokken aan. De herinneringen van de allerlaatste dag stromen mijn hoofd binnen. Nu precies 4 jaar geleden. Ik was er net over. Waarom moeten ze het terug ophalen? Waarom op precies deze dag? Op deze dag is het altijd zo veel erger. 

Ik loop naar de toiletten. Een paar meisjes die nog binnen zijn kijken me vragend aan. "naar buiten!" ze doen wat ik zeg en ik zak omlaag langs de muur. Het lijkt alsof mijn borst wordt samengeknepen en ik leg mijn handen op mijn hoofd. Serena, adem diep in en uit. Denk aan leuke dingen...zoals mate hoor ik Mali zeggen. Mali, dat helpt niet! Schreeuw ik in mijn hoofd. De deur gaat open en Alicia loopt binnen. "Serena, kijk me aan." ik doe wat ze vraagt. "haal diep adem. In door je mond en uit door je neus." ik probeer het "het...lu..lukt n...nie..niet" krijg ik met veel moeite uit mijn keel. "weet je nog toen we vroeger onafscheidelijk waren? We slopen altijd naar beneden bij u thuis om napoleonsnoepjes te stelen. Je was er verzot op. Ik weet niet of je ze nog steeds lekker vindt." ze kijkt triest en ik herinner me die ene keer dat mijn moeder ons betrapte. In plaats van ons te straffen lachte ze en at er mee van. "weet je nog die ene keer dat mijn moeder ons betrapte?" vraag ik met een veel regelmatigere ademhaling. Alicia lacht "ja, zij at bijna alles op" er komen steeds meer goede herinneringen naar boven. 

Voor ik het weet ben ik helemaal gekalmeerd. Alicia trekt me in een knuffel. We blijven elkaar zo vasthouden voor een paar minuten en ik zie dan pas dat Matt en Kyle me verbaasd aankijken. "hey, dit zijn de meisjestoiletten. Bol het af" zeg ik uitdagend "daar is Serena weer" mompelt Matt voor hij zich omdraait en wegloopt met Kyle. Voor de rest van de dag heb ik geen paniekaanval meer gehad. Matt heeft nog wel tegen me gepraat maar gelukkig heeft hij niets over mijn vroegere pack gezegd. 

Na school ga ik direct naar huis. Ik hoor Matt en Kyle mijn naam nog roepen maar ik doe alsof ik ze niet hoor. Ik spring op mijn fiets en fiets zo snel als ik kan naar huis. Ik wil dat deze dag zo snel mogelijk voorbij is. Zodra ik thuis ben zet ik de fiets in de garage. In plaats van naar binnen te gaan, pak ik het ceremoniële mes en vertrek ik naar het graf van mijn moeder. Ik heb dit nu nodig. Ik snij weer in mijn arm en vertel haar wat me gisteren is overkomen. 

Ik voel me direct beter. Ik wandel terug naar huis. Ik kom net aan op het moment dat mijn stiefmoeder en vader vertrekken. Mijn vader zegt iets tegen me maar ik negeer hem en loop door. Vlak voor ik de deur sluit hoor ik de auto wegrijden. Zodra ik binnen ben trek ik mijn T-shirt uit. Ik pak mijn pyjama uit de badkamer. Het is een typische zomerpyjama. Een kort shortje en een croptop. Ik plof in de zetel neer. Ik beweeg verveelt mijn benen op en neer. Plots hoor ik de achterdeur opengaan. Ik schiet recht en pak mijn doken uit een afgesloten schuif (ja, ik gebruik wapens van vroeger) ik sluip naar de deur. Ik voel nog meer aanwezigheden in het bos. Mate! roept Mali opeens. Ik rol mijn ogen. Waarom is hij hier? 

Een zwartharige jongen met lichtgrijze ogen spring tevoorschijn "suprise bitch!" Roept hij. Will. Ik vergeet de Damon situatie. Ik kijk hem woedend aan en maak als wraak een snede in zijn arm. "Auw, waar was dat voor?" Roept hij verontwaardigd. Ik negeer hem en berg de dolken terug veilig weg. "Klaag niet zo. Het is al genezen" mompel ik. "Ligt het aan mij of ben je in slecht humeur vandaag? En dan bedoel ik in nog een slechter humeur dan normaal op deze dag. Ik ben het niet vergeten hoor." Ik grom en stap naar de ijskast. Ik haal twee flesjes cola uit de ijskast. Ik plof naast hem neer in de zetel. We drinken in stilte een paar slokken. 

"Wat is hij voor iemand?" vraagt hij opeens. Ik kijk hem verward aan. "Wie bedoel je?" Hij kijkt me aan met een meen-je-dit-serieus-blik. "Je mate, duh" ik ga rechtzitten "hoe-? Ow. Day" ik ga terug achterover zitten. Hij laat een klein lachje ontsnappen "wat dacht je dan. Mijn moeder is de grootste roddeltante in de geschiedenis van weerwolven" lacht hij. "Maar dat weten we al jaren. Wat ik nog niet weet is hoe je mate is" zegt hij serieus. Ik ga zuchtend recht staan en pak een fles bier. "Ik wacht op een antwoord" kreunt hij ongeduldig. "Ik heb niet echt met hem gesproken" zucht ik. "En ben ik ook niet van plan" voeg ik eraan toe. "Ugh, best. Eerste indruk van hem" zucht hij. "Player" antwoord ik simpel. Will trekt een vies gezicht. "echt he" We drinken ons bier helemaal op.

 "waarom wil je eigenlijk geen mate? Het graf van je moeder en je vroegere pack zijn niet voldoende redenen dat je het niet wilt. Ga je het me nu eindelijk vertellen? Ik bedoel, we kennen elkaar al ons hele leven en zijn beste vrienden voor iets meer dan 4 jaar" Ik kijk twijfelend naar mijn handen. Hij heeft wel een punt maar ik weet niet of ik het zelf wel aankan om de herinneringen op te roepen. "Misschien later" zeg ik met een geforceerd glimlach. 

We blijven zo een paar minuten stil zitten.

 "De sfeer is hier zo slecht. Pak je bluetooth luidspreker" zegt hij na een lange tijd. "Menes" grom ik. Ik loop naar boven en kom terug met de luidspreker. Ik zet hem op en Will verbindt zijn gsm met de speaker. "oké, ga zitten. Je moet raden welk liedje dit is en het dan helemaal meezingen, oké?" ik knik en ga zitten. Bij de eerste twee seconden wet ik het al en roep ik hard: "Victorious van Panic! At The Disco". Ik zing heel het liedje perfect mee.

 Nadat hij hetzelfde heeft gedaan plof ik lachend neer in de zetel. We laten de afspeellijst van Panic! At The Disco gewoon opstaan op vol volume. Grotendeels zingen we nog mee. De deurbel gaat en ik loop lachend naar de deur. Zodra ik de deur opendoe verdwijnt mijn lach echter. Damon, Matt, Kyle en een volwassen vrouw staan aan de deur.  

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vergeet niet te stemmen als je het leuk vond!

OMGS, WIE IS ER NOG FAN VAN PANIC! AT THE DISCO????

Ik kan echt geen paniekaanval omschrijven...sorry als ik het fout heb gedaan.

whovians-in-hogwarts