Dating Rio Lhoyd Salazar

Twenty Three

Twenty Three

Hinawaan niya ako ng steak, napangiti ako at pinagmasdan siya.

"How was your vacation? Did you enjoy it?" Tanong saakin ni Dad habang nagsisimula ng ngumuya ng pagkain. Tumango lang ako sa sinabi niya.

"Sabi nila Mama, nanduon daw si Rio?" Napayuko ako at tumango, tiningnan ko ang magiging reaksyon niya ngunit ngiti lamang ang pinakita niya.

"Then Good, for sure hindi boring ang araw mo." Hindi ko maiwasang hindi ngumiti sa sinabi ni Dad at tsaka napuno ang Dinner Date namin ng kwentuhan.

Maya-maya ay nagpaalam na ako ng magc-cr, nang may biglang humarang saakin sa labas ng restroom. Hindi siya pamilyar saakin.

"Excuse me, may I know you?" tanong ko rito.

May inilahad siya na business card saakin. "I am a talent agency, handling a number 1 model here in Philippines. If you want to join, just call me." Kinindatan niya pa ako bago tuluyang umalis. Inibahan ko lamang siya ng tingin at pumasok na sa Restroom. Itinapon ko lang ang calling card na ibingay niya sa trash can at tumingin sa malawak na salamin. Naghugas lang ako ng kamay at bumalik na sa pwesto ni Dad ng hindi kalayuan ay may mahagip ang mga mata ko.

Nagtago ako sa isang isang sulok habang nakikita ko si Rio at Jean na magkasama. Napangisi ako ng mapakla.

Ito na nga ba ang kinakatakot ko, hindi ko sila magawang tingnan kaya kahit unti-unting nadudurog ang nasa loob ko at pinilit kong itayo si Dad at umalis sa lugar na iyon. Hindi na ako makahanap pa ng idadahilan at ayokong ipakita sakanya ang pag-iyak ko dahil ayoko ng dagdagan pa ang nararamdaman niya. Ako nalang ang nagbibigay lakas sakanya kaya ayokong ipakita na nahihirapan din ako sa harap niya.

Pagkarating namin sa bahay ay nagtataka lamang siyang sinundan ako ng tingin patungong kwarto ko. Napasandal ako saaking pinto at nagsisimula ng magsi-unahan ang luhang namumuo sa mata ko. Ilang minuto akong nakaupo doon habang hindi mawala wala sa isip ko ang itsura ni Rio kanina habang tumitingin sa Menu. They are still casual to each other.

Hindi ko maiwasang hindi magduda? Is Rio still with her? Niloko lang ba niya ako na naghiwalay na sila? They Why?

Hindi ko inalintana ang pagtunog ng aking cellphone, si Dad kanina pa katok ng katok pero hindi ko kayang buksan. Ayokong makita niya akong ganito. I am devastated.

Tinitigan ko ang cellphone kong tumutunog.

Raiden is calling me, ngunit ayokong sagutin. For sure wala din naman akong makukuhang comfort sakanya dahil I know, he is the one that needs it the most.

Namamaga ang mata kong humiga sa aking kama at nagkulong. Hindi ko magawang tingnan ang bawat paligid. All my thoughts will be turning little by little into reality. All my expectation about him is gone and yet I still love him.

Kinatok ako ni Dad saaking kwarto ngunit hindi ko pinansin, maya maya ay kusa ng nagbukas ito. Umupo siya sa tabi ko at kinumutan ako, nakatalikod ako sakanya.

"Is there something wrong?" tanong niya. Hindi ako nagsalita.

"You know I always here for you. Sabihin mo lang..." mas lalo akong napahaguhol sa sinabi niya.

"Dad..." mahinahog tawag ko ng pangalan niya.

"C-Can we just go back to U.S?" wala sa loob na sambit ko. Matagal siya bago nakapagsalita.

"Why? I thought your fine here?." Mas lalong bumuhos ang luha sa mga mata ko.

"I don't know, I just don't want to stay here. I feel suffocated."

"Is it because of Rio?" tiningnan ko siya at napaupo. Nakita niya ang mugto kong mga mata kaya niyakap niya ako.

"Bakit?" hindi ako makapagsalita. Mas lalong napapahagulhol ang aking mga hikbi dahil sa higpit ng yakap ni Dad.

Ang sabi ko kahapon, I will never let Dad see me hurting like this, but I cant. He is the only family I have; he is the main reason why I want to still see the future ahead of me. I want to see him walking in the aisle with me. And I am afraid that I am losing that too.

"I don't know Dad; I just feel that I am not totally healed emotionally and physically. Nahihirapan ako, I keep telling myself that I will always be fine because I love him and he loves me too." Nagtama ang paningin namin ni Dad.

"But you know Dad, kapag pilit kong sinasabi sa sarili ko na magiging masaya naman ako. Hindi ko kayang maging masaya knowing na merong nasasaktan because of me. Hindi ko kayang hindi mag-isip. Hindi ko kaya. I am still going back to the thought that he will not be happy with me."

And maybe it is the time to let him go. This is still not our time.

VOTE, COMMENT