Dating Rio Lhoyd Salazar

Twenty Eight

Twenty Eight

Humigpit ang kapit ko kay Dad ng lumabas kami ng Airport dito sa U.S. Nginitian niya lang ako at sabay naming inihakbang ang aming mga paa patungo kay Manong Relm, ang isa sa katiwala namin dito.

"Sir, welcome back and Ma'am..." ngumiti lang ako sa sinabi ni Manong at pumasok na sa loob ng sasakyan. Si Dad ang katabi ni Manong habang hindi matigil ang kwentuhan nila. Tahimik lamang akong nakamasid sa paligid na dinaraanan namin.

"Cheska are you okay in there?" Napatingin kaagad ako kay Dad dahil sa sinabi niya.

"Yes Dad." Tugon ko at inaliw ang sarili sa paligid. Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa aming bahay dito sa U. S. Tinulungan kami ni Manong Relm na ibaba lahat ng gamit. Si Dad naman ay nakaalalay sa mga gamit ko patungong kwarto. Sinalubong ako ni Manang Josie sa gate at kaagad na niyakap ako.

"Welcome back, Cheska? Did you eat?" Tanong niya saakin.

"Not yet, Josie. Can you guide Cheska to her room?" Sinamaan ko ng tingin si Dad.

"Wag na Dad, kaya ko naman."

"No. You need to rest." Aniya. Wala akong nagawa kundi ang sundin ang sinabi niya. Pagka-higa ko sa aking kama ay hinayaan ko nalang si Manang Josie na magayos ng mga gamit ko.

"Are you sure you didnt want to eat?" Tanong ni Manang saakin.

"Opo. Wala po akong gana." Matapos nun ay iniwanan na muna ako ni Manang Josie upang makapagpahinga. Sobrang haba ng naging byahe namin kaya for sure gusto ko lang itulog ang lahat.

Pinilit kong maging masya sa nagdaang araw, ilang beses kong tinitingnan at kinukulit si Dad sa work niya. Gusto kong libangin ang sarili ko dahil panay tulog at kain lang ang ginawa ko not until. Biglang sumasakit ang tiyan ko.

"Dad!" Tawag ko ng pansin sakanya sa kanyang Office Room.

"Dad." Sigaw ko. Dali-dali siyang tumayo sa kinauupuan niya at nagulat sa ginagawa kong pamimilipit sa tiyan ko.

"What happen?" Nagaalalang tanong niya.

"Ang sakit ng tiyan ko Dad." Sabi ko sakanya. Dali dali niya akong binuhat pasakay ng sasakyan niya. Nagbilin lamang siya sa mga kasambahay sandali at tuluyan ng pinaharurot ang sasakyan.

Dinala niya ako sa Hospital na nagma-manage saakin. Same Doctor and same Hospital.

Pagkarating sa Emergency, like hes always do. Nagpapanic na naman si Dad. Hinawakan ko lang ang kamay niya para pakalmahin ito.

"Im fine Dad. Masakit lang ang tiyan ko." Tumango tango siya sa sinabi ko at hinintay si Ms. Alex, my doctor.

May mga kung ano-anong pinantutusok sa katawan ko ang nurse and suddenly nagsalubong ang kilay ko when they said I need to get an ultrasound.

Nagkatinginan kami ni Dad. Hindi naman siguro malala ang sakit ko diba?

I am advise na okay na daw. Nagtungo kami sa office ni Ms. Alex para kompirmahin ang nangyare. Nakaupo si Dad sa Patient Desk samantalang hinayaan ko lang na suriin ang kabuuan ng kwarto niya.

Wala parin itong pinagbago.

Naupo si Ms. Alex sa upuan niya at seryosong tumingin kay Dad.

"Nice to see you again Mr. Charles and you to Cheska." Pambungad na sambit niya saamin. Pareho kaming ngumiti ni Dad sakanya.

"How is she is her sickness com-" hindi na natapos ni Dad ang sasabihin niya dahil masigla itong pinutol ni Ms. Alex

"No, this is not about her sickness. And for goddamn knows, she is totally healed. It may be possible to come back after 10 or and so on but for Months after an operation. Its a No." Napalunok kami ni Dad dahil sa sinabi niya.

"Then why?" Malumanay ni Dad sakanya.

Tumingin saakin si Ms. Alex. "Are you dizzy this past few weeks? Not feeling well?" Napatango ako.

Mas lalong lumapad ang mga ngiti niya dahil sa pag sang ayon ko.

"Then I am proud to say that you are going yo be a parent soon." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Napatingin ako kay Dad. "And you Mr. Charles, you will becoming a grandfather."

Teka, hindi maproseso sa utak ko ang lahat. Ano daw?

"You are pregnant Ms. Cheska." May ipinakita siyang Medical Certificate saamin ni Dad. And it say, POSITIVE.

Bigla akong namutla habang tinitingnan si Dad na clueless. Iniwan muna kami sandali ni Ms. Alex sa kwarto niyang iyon dahil nag emergency daw sa labas.

"Is it Rio?" Hindi ako makapagsalita. Nakaramdam ako ng kaba sa mga tingin na pinupukol niya.

"I-Im sorry Dad. I dont know" Nakita ko ang pagsinghap niya at napatitig sa kawalan. An in that I just feel that, I am wrong. Really wrong.

I dissapoint my Dad.

Iniwas ko ang tingin ko sakanya dahil first time kong makita ito sakanya, ang ganitong klase ng emosyon.

Nagbabadya ang luha sa mga mata ko at pilit paring pinapasok saaking kukote ang mga nalaman.

In an instant I will becoming a Mom? And...

Mas lalo akong napahagulhol sa nga naiisip ko. Hindi ba dapat maging masaya ako? But why I feel like I betrayed, it feels like I betray my own blood. Hindi ko alam kung papaaano ko sasabihin sakanya kung sino ang Dad niya if he/she will ask me.

Naramdaman ko ang paghagod ni Dad saakin.

"I accept you Cheska... I am. And now there is a you and" hinawakan ni Dad ang sinapupunan ko "that coming to my life. How great is that" Mas lalo akong napaiyak habang nakikita ko si Dad, at ang mga ngiti niya. I cant read what his thought, but I know he is trying to accept it as a blessing for me. Because all in all, he will always be my Dad.

Yes, it is a blessing to us but, I dont know if he/she will be okay if she/he will know what or who is her Dad is.

VOTE, COMMENT