CAN SUYUM -Tamamlandı-

8.bölüm

Keyifli okumalar

Dağhan kucağındaki kardeşini yatağına yatırdıktan sonra Zeynep de bileklerine kolonya sürüp bir yandan koklatarak ayılması için çabalamaya başladı.

"Onlar ararken ben de polis bir arkadaşım vardı onu arayayım.Umarım bulurlar Açelya'yı..."

"Bulsalar da bu saatten sonra duyan duymayanın kulağına fısıldayacak ağam. Barındırmayacaklar burda."

Geçmişe daldı Zeynep. Kendi başına gelenle benzer bir durumdu bu ve Açelya'nın neler yaşayacağını tahmin edebiliyordu.

"Bu kez izin vermem."

Dudağı hüzünle kıvrıldı Zeynep'in "Zahmet etme ağam. Onu sahiplenecek bir kocası var. Benim gibi yalnız değil. Gerçi sen geçmişte yapamadığını şimdi nasıl yapacaksın o da muamma."

"Zeynep...Sana geçmişte neyi neden yaptığımı açıklayamam bu saatten sonra. Ama şimdiki Dağhan'la geçmişteki Dağhan arasında çok fark var. Geçmişten çok iyi dersler çıkardım."

"Senin adına sevindim..."

Nehir'in kendine gelmeye başlamasıyla sustular. Saniyeler içinde de korkuyla doğruldu Nehir "Açelya!!"

Gözlerindeki korku o kadar netti ki...Dağhan kardeşini sakinleştirmek için tek eliyle yanağını avuçlayıp hafifçe okşadı "Sakin ol. Bulacaklar onu aramaya gittiler."

"Üvey annesi geldi. O kadının yanına tek gitmek istemeyince beraber gidelim dedim. Sonra ne oldu bilmiyorum. Ben onlara bakıyordum sadece."

Hararetli şekilde anlatmaya çalışmasını Zeynep böldü "Sakin ol. Açelya'ya bir şey olmayacak."

"Ya ona da sana yaptıklarını yaparlarsa. Ya o da giderse..."

Nehir geçmişte arkadaşının başına gelenlere şahit olmuş yaşadıklarını görmüştü. Elinden geldiğince insanlara karşı onun yanında yer alsa da abisi evlenmeye karar verene kadar dayanabilmişti Zeynep. Sonra da terketmişti oraları. Nehir Açelya'yı çok sevmişti ve onu da aynı sebepten kaybetmek istemiyordu.

"O zaman duyulmamasını sağlayalım."

Zeynep tereddütle baktı "Nasıl yapıcaz?"

"El birliğiyle idare edicez durumu. Polis arkadaşımdan da rica edicem gizli tutacak aramaları. Baran ve Emre Açelya'yı ararken biz üçümüz davetlilerin ve ailedekilerin dikkatlerini dağıtırız."

"İyi de nasıl dağıtıcaz ki? Yani kalkıp şaklabanlık yapacak halimiz yok ya!"

Nehir parlak bir fikir bulmuş gibi yerinde dikleşip parlayan gözlerini ikiliye çevirdi "Zeynep şarkı söylesin? Sesi çok güzel biliyorsun abi. Bence davetlilerin dikkatini ona çekersek..."

Dağhan sertçe kesti sözünü "Dikkatleri dağıtalım dedim Nehir! Zeynep'e talip yağdıralım demedim!"

Nehir abisinin gözlerinde yanıp sönen öfkeyle Zeynep'e döndü. Onun da şaşkın bir şekilde abisine baktığını görünce sırıttı. "E ne güzel işte abi. Hayırlı bir kısmet çıkarsa evlendiriveririz."

"Nehir!!"

Resmen kükremiş bu haliyle iki genç kızı da korkutmuştu. Ayağa kalkıp elini saçlarından geçirdi "Ben bizimkileri arayıp geliyorum. Siz de adam gibi şeyler düşünün. Mümkünse daha normal şeyler olsun."

Ardından odadan çıkınca Nehir kıkırdamaya başladı. Zeynep hala şaşkın şaşkın bakarken arkadaşının söyledikleriyle hızla ona döndü gözleri kocaman olarak.