CAN SUYUM -Tamamlandı-

13.bölüm

Keyifli okumalar...

️✴️✖️✖️✴️

Açelya ve Baran'ın yaptıkları konuşmadan sonra beş gün geçmişti. Bir daha da öyle uzun bir muhabbetleri olmamıştı. Sadece akşam eve gelen Baran hal hatır soruyor, gün boyu neler yaptığını öğrenip dosyalarla uğraşıyordu odada. Herkes onları odada mutlu saatler geçiyor sanarken biri  işle, diğeri kitap okuma bahanesiyle izlediği Baran'la vakit geçiriyordu.

Gündüzleri ise Açelya Nehir'le daha çok vakit geçirmiş, arada da Mehmet bey ve Emine hanıma kahve, tatlı gibi ikramlarda bulunmuştu. Sadece içinden geldiği için...Baran'ın ailesi oldukları için.

Mehmet bey gayet iyi davranıyordu Açelya'ya. Her ne olduysa olmuş bitmişti. Evet o da isterdi Karahan'larla dünür olmayı ama oğlu bu kızı seçmişti. Terbiyeli de bir kızdı hem. Çok da şey yaşayıp görmüş, erken olgunlaşmış güzelce de bir kızdı ve oğluna kendini sevdirmeyi bu kadar kısa sürede başarmıştı ki oğlu mutluydu. Keşke dedi içinden...Keşke Dağhan'a da mutlu olma şansı tanısaydık...Dağhan'ı yıllar sonra ilk kez Zeynep bu evdeyken mutlu görmüştü onu ve şimdi oğluna izin vermediği için pişmandı.

"Ne düşünüyorsun bey?"

"Dağhan'ı...Oğlan bizi dinledi mutsuz oldu. İyi ki Baran dinlemedi diyordum."

Emine hanım sinirlendi duymak isteyeceği son sözleri duyduğu için. "Ne diyorsun sen Mehmet bey! O ne olduğu, nerden geldiği belli olmayan kızla evlendi ve sen iyi ki mi diyorsun?"

"Evet öyle diyorum hanım! Açelya aile konusunda şanssız olabilir. Ama ne kadar terbiyeli bir kız olduğunu görmüyor musun? Daha da önemlisi oğlunun onun yanında ne kadar mutlu olduğunu..."

"Asmin kızım da mutlu ederdi oğlumu. Ama inat etti o kızla evlendi."

"Yeter Emine! Oğlumuz Açelya'yı seçti ve evlendi. Mutlu da...O zaman susacaksın ve anne gibi davranıp onlara destek olacaksın."

Dahasını duymaya katlanamayacağını anlayan Emine hanım kalkıp odasına gitti. Ne vardı bu kızda da herkes sevmiş bir kendi sevememişti. Büyü falan mı yapmıştı acaba herkese?

Mehmet ağa, Baran, Dağhan, Nehir, hatta evdeki çalışanlar bile seviyordu Açelya'yı. Çünkü hiç kimseye bir saygısızlığı yoktu. Mutfakta çalışanlara yardım etmekten keyif alıyordu. Ne kadar evin hanımı olduğunu ve yapmaması gerektiğini söyleseler de o boş oturamazdı. İşi olmadığında zaten genelde kitap okuyordu. Yapacak başka hiçbir şey yoktu. Tek arkadaşı da Nehir'di. Ve öğrenmişti ki yıllar önce girdiği sınavda yeterli puan alamadığı için hevesi kırılıp bir daha üniversite sınavına girmeyi düşünmemişti. Ama bu sene Dağhan abisinin kendisini gaza getirmesiyle çok çalışmış ve tekrar denemişti. İlk sınav sonucu yüreklendirmiş, ikinciye daha hırsla çalışmıştı. Ve şimdi o da Açelya gibi sonuçları bekliyordu heyecanla.

Açelya tüm günü Nehir, mutfak ve kitaplarıyla geçirirken bazen sıkılıyordu. Özellikle Nehir evde olmadığı zamanlarda. Ama akşamları Baran geldikten sonra sıkılmıyordu. Onu görmek bile iyi hissettiriyor, gün boyu Emine hanımın iğnelemerinden dolayı yaşadığı huzursuzluğu anında unutuveriyordu.

Bir yandan Asmin de planını inceden işlemeye devam ediyordu. Dedikodu kazanı kaynıyordu ve konaktakilerin kulağına ulaşmak üzereydi...Bir yandan da gündüzleri Emine hanımı görme bahanesiyle hemen hemen hergün Asmin geliyordu konağa. Herşey tıkırındaydı yani.

Diğer yanda Zeynep ve Dağhan beş gündür çok eğlenmişlerdi. Kaldıkları bağ evinin etrafında gezmiş, arkada bulunan ufak göle girip yüzmüş, sonra da eve gelip serinleşen akşamlarda şömineyi yakıp karşısında birbirlerine sarılıp oturmuşlardı. Tıpkı bu akşamki gibi...