Büyük sorunları hep küçük çekmecelere koydum beynimde.
Şöyle düşündüm hep, bir şarkıda kolay çıkmasınlar, ya da biraz öfke ve kızgınlıkta dolanmasınlar diye ayaklarıma.
Takvim de tutmadım bu yüzden eskidendi diyemedim yenilere.
Kimseyi sahiplenemedim, eskiyecek şeyleri biriktirmeyi öğretmediler bana.
O yüzden hatırladığım kadar unuttum.
Hep tersinden gittim, garip geldi, olmaz dediler, bu şekilde asla dediler.
Şimdi onlar gibi nefes alamıyorum.
Ayakları gökyüzüne bağlı yarasa gibi aşağıya bakıyorum.
Geceleri doğuyor benim Güneşim.
Daha rahat görüyorum karanlıkta,
Herkesin damarlarında akanı....
