Bir fetihtir diğerinin kalbine girmek... Vardır herkesin ince bir ayarı, hassas bir kapısı.
Senden öncekilerin açık bıraktığı kapılardır onlar.
Sakın girme o kapılardan, son verilmemiş intikamlar vardır içerde.
Önceden bir güvercin kadar hassas ev sahibi, koymuştur kartalı kapının eşiğine.
Sert görünür kapısı kapanmamış evin sahibi.
Sen anlamazsın, anlayamazsın derdini.
Merhem olurum belki diye bakarsın eşikten içeri.
İçerde yaralı bir kuş görürsün dertli. Kabarır sendeki aslan, kral olmak istersin.
Korumak kollamak...
Kapısını kendi kapamamış insanların evlerine girme sakın.
Yarasını kendi saran kadar almamıştır ders.
Sen aşk bilgisi dersin, o intikam dersine girmek ister.
Sen şakalaşmak isterken beden eğitimi saatinde o teneffüste gizli gizli matematik hesapları yapar.
Yorulursun, daha da güçlü olmak istersin yetemeyen aciz gibi görünmemek için.
Bi bakarsın sonra, içerden dışarı, ev sahibi güçlenirken misafir olan sen, kuzu olmuşsun.
Ve bir desturla hatırlatırlar burada misafir olduğunu.
Sen güçsüz kaldıkça gösterir sana tekrar kapıyı .
Üstüne bir de demez mi: çıkarken kapat lütfen kapıyı diye.
Şaşar kalırsın sokaklarda tek başına.
Sakın girme bir daha kapısını kendi kapamamışların evine.
Onlar geçmişin intikamını almak için aslanı kuzu eder.
Kim olursan ol, kapalı kapı bul.
Önce çal ve söyle kim olduğunu.
Başkasını değil seni merak etsin ev sahibi.
Kimsin diye sorsun...
