Hiç yanında olmayan birinin hep aklında olması sevgi değil, alışkanlıktır.
Kendi zamanındaki kişiyi sevmişsin sen.
Ümit ettikçe bağımlı olmuşsun kendi içinde, fırsatlar vermişsin bıkmadan.
Ama seni üzen onun gözlerinde verdiğin değerini görmek.
Buna da alışırsın.
Almadıkça eksildin ve o seni kurtaracak zannettin.
O yok ve hiç olmadı.
