Yorgunluğun da keyfi çıkarılır
İşe yarar bir yorgunluk,
İçi dolu bir yorgunluk,
Durmadan ilerlemenin yorgunluğu
...
Kendimizle çok kavgalıyız.
Haklı bir kavga.
Altına imzamizi atabileceğimiz bir kavga.
Çünkü biz biraz dolandırıcıyız.
Her akşam kusursuz sözler veriyoruz kendimize.
İşin kötü kısmı da inanıyoruz bu sözlere.
O akşamı içimiz rahat geçiriyoruz.
Çünkü yarını bugünden düşünmek olmaz
O sesi hemen susturuyoruz.
Yarın olduğun da ise bambaşka bahaneler buluyoruz.
Yok bugün böyle oldu şöyle oldu...
Bir yanımız 'hani söz vermiştin bana'? diye kızarken, diğer yanımız onu ikna etmek için uğraşıp duruyor.
Kendi içimizde ikiye bölünüp koca bir kavga izliyoruz.
Mağlubiyeti kabul etmiyoruz.
Sonra hiç yokken yoruluyoruz.
Bu o,yorgunluk işte!
Kafanın içinde bitmek bilmeyen kavganın yorgunluğu 'bi dur' diyemiyoruz.
'Bi dur yahu! Bi dinlen' yok konuşacak o iç ses.
Seni yiyip bitirecek.
Ta ki kalkıp işin ucundan tutuncaya kadar. Ta ki kalkıp kendini haklı çıkarana kadar. Ta ki o kavgadan uzlaşana kadar.
İçi dolu bir yorgunluğun nasıl da bir insanı dinlendirdiğini o an öğreneceksin.
