İnsanın peşinden gittikleri, arkasında bıraktıklarından değerli olmalı.
Sırtını bir kere döndüysen, muhakkak ileri de bir ışık görmüşsündür.
Dönüp bakmayacaksın öyle vicdanla geride kalanlara, yanında dürüst kalsalardı başka ışıklar gözünü alır mıydı?
Unutma kötüler, özür dileyebilseydi, senden öncekilerin ahıyla sana gelmezlerdi.
Peki neden ben diye soruyorsan, söyleyeyim;
İyiler sebeplere, kötüler olaylara ulaşır.
Yani başına bir şey geldiğinde sebeplerini görene kadar çimdiklenirsin.
Acır ama hemen geçer.
Kötüler ise başlarına bir olay geldiğinde, sebepleri görmez, olaylardan kazanırlar.
O sebepten, kötülere bir şey olmaz derler.
Çünkü sebebini bilmeyenin kahkahası fıkraya gülenler gibidir.
Hiçbir fıkra komik değildir çünkü hepsinde ya insanların yaşamak istedikleri, ya kaçtıkları ya da başkası düşerken zevk almaları vardır.
Kötüler, abarta abarta kendilerini mutlu olduklarına ikna etmek için gülerken, iyiler anlayana ayıp olmasın diye tebessüm ederler.
Böyledir bu hayat FIKRA gibi.
Hiç komik değildir ama baş edilemez olduğu için kendi acizliğimize güleriz.
Yavaşa aldım kendimi, hiçbir şeye temas etmeden yaşama moduna.
Eskiler yanlış söylemiş ; doyduğun yer vatanındır diye aslında kalbimin doyduğu yeri vatan yapmalı insan.
Doyacak mı kalbim bilmiyorum.
Ama arkama bakmadığım zaman daha çok toprağa basıyorum.
Neresi vatanım olacak bilmiyorum.
Ama yaşamayı, sevmeyi, tanışmayı ve karşılamayı seviyorum.
Galiba ben en çok yeni fıkralar istiyorum.....
