Her insanın içinde derin bir boşluk hissi vardır.
Ve bu boşluktan kurtulabilmek için umutlar üretir insanlar.
BİR ANLAMI OLMALI !
İnsanın anlama arayışı bitmez, eğer biterse, İnsan yaşamak istemez.
Bir problemin sebeplerini bulmak kolaydır.
Bu sebepler, daha sonraki eylemlerde tedbirli olmamızı sağlar.
Ama bu sorunların neden başımıza geldiğini bulmamız, bizi yaşama bağlar.
Hayat, her zaman gül bahçesi değildir ve olgunlaşmamız için olaylarla bizimle konuşur.
İnsan, başına gelenlerin anlamlarını bulduğu zaman umut denilen duyguya ulaşır.
Çünkü, yaşadıklarının nedenlerini bulamayan insanlar ‘ umut ‘ duygusunu sevmezler.
Onlar sadece sebeplere bakar bırakırlar.
Oysa her problem, aydınlanmak için bir fırsattır.
Ya anlam veremez, her şeyi ve herkesi düşman gibi görürsün.
Ya da anlamlandırır, yaşamla barışırsın.
Unutma!
Ne sorun ve engel biter, ne de çare ve fırsat tükenir.
Bunların hepsi aynı anda doğmuş kardeşlerdir.
Ayrılmazlar, sadece sıralarını beklerler.
