•hoofdstuk 16•

95 6 3
                                    

*pov juul*

Het is alweer een uur later en Maartje is eindelijk helemaal wakker. We hebben haar uitgelegd wat er is gebeurd. Ze is nu eindelijk een beetje gekalmeerd. 'Wil je eerst langs Jer of de baby's?' Ze hoeft er niet lang over te denken: 'ik wil mijn baby's zien' de dokter knikt en pakt de rolstoel die al naast haar bed stond. Als ik haar in de rolstoel heb geholpen begin ik haar te duwen. Na niet al te lang te hebben gelopen komen we ik de kamer van de baby's. Omdat we natuurlijk geen namen hadden voor de baby's en we het toch wel makkelijk vonden hebben Harm en ik alvast bijnamen aan ze gegeven, het jongetje noemde we Warrior omdat hij zo hard aan het vechten was, het kleinste meisje had van ons de naam joy gekregen omdat ze altijd lacht en het laatste meisje noemen we Hope omdat zij de eerste was van de family waarmee het goed ging door haar kregen we hoop dat het weer goed kwam met onze vrienden. Omdat Maartje nog niet echt de namen wilt geven zonder Jer besluiten we ze nog maar even bij die namen te noemen. Als eerst lopen we naar het bedje van Hope, ze ligt rustig te slapen. Ik kijk naar Maartje en zie een traan over haar wang lopen. Ik glimlach en kijk weer terug naar het kleine meisje. Na een minuut naar haar te hebben gekeken in stilte lopen we door naar joy. Zodra ze Maartje ziet begint ze te glimlachen, Maartje glimlacht terug 'hey baby' bij het geluid van haar moeders stem lacht Joy nog harder. Alweer zie ik een traan van geluk over de wang van Maartje lopen. We lopen naar het laatste bedje. De 2 meisjes zijn al heel klein maar Warrior is nog kleiner dan zijn zusjes. Over zijn gezicht lopen slangetjes zijn neus in. Alweer komt er een traan uit de ogen van Maartje, maar dit keer weet ik niet of het van blijdschap is. Mijn gedachten worden verbroken door het gehuil van Warrior. Maartje kijkt naar de dokter en hij knikt als teken dat ze hem mag kalmeren. Voorzichtig pakt ze hem op en wiegt hem heen en weer, 'shhj, rustig maar, shhjjj, mama Is bij je' zegt ze zacht. Bij het geluid van zijn moeders stem stopt hij met huilen en met grote ogen kijkt hij naar boven.

*pov maartje*

Na ongeveer een half uur bij de baby's besluiten we naar Jer te gaan. Juul loopt mee tot de deur maar zegt dat ik het best alleen met hem kan zijn. 'Hey baby' zegt ik zacht, hopend dat hij me kan horen net zoals Liv kon. Ik ga op een stoel naast zijn bed zitten en pak zijn hand vast. Zijn hand is koud, netzoals die van Liv was. 'Nee niet aan Liv denken, Jer overleeft dit, hij moet wel.' Zeg ik tegen mijzelf. 'Hey Jer, ik was net bij de baby's.' Ik zucht diep, ik vertelde aan Liv ook altijd mijn dag en zij is nu dood, ik kan Jer niet ook verliezen. 'Onze kinderen zijn de mooiste die ik ooit heb gezien, ze hebben alle 3 jouw ogen.' Ik lach in mezelf. 'Weetje je nog de nacht dat ik zwanger werd? We waren zo erg bezig dat we helemaal vergaten het veilig te doen.' Opnieuw lach ik. 'De beste fout ooit.' Ik voel dat hij heel zacht in mijn hand knijpt. 'Het eerste uur wist ik het niet zeker of ik het wilde maar hoe meer ik erover na dacht hoe blijer ik werd, we waren dan nog wel jong maar we hebben al meer meegemaakt dan de meeste volwassen.' Ik knijp in zijn hand in de hoop om weer een kneepje terug te krijgen, maar er gebeurt niks. 'Juul en Harm hebben ze tijdelijke bijnamen gegeven, joy, hope en Warrior.' Ik besluit om niet te vertellen hoe het met onze zoon gaat, ik herinner me nog van Liv dat ik alleen over goede dingen moet praten. 'We hebben natuurlijk de namen al bedacht maar ik vind het leuker met jou om het te vertellen.' Alweer wacht ik op een kneepje in mijn hand maar er komt niks. 'Ik heb ze net ook aangekleed, ze hebben hun paper, rock, scissors kleding aan die we van Joost hebben gekregen.'

'Over Joost gesproken, hij en link zitten nog steeds vast in Amerika door de storm

Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.

'Over Joost gesproken, hij en link zitten nog steeds vast in Amerika door de storm. De eerste vlucht die ze kunnen nemen is over een week.' Juul komt de kamer binnen 'maart kom je, de dokters willen nog even met je praten.' 'Ik kom eraan, nog even doei zeggen.' Juul knikt en sluit de deur weer. 'Jer, word alsjeblieft wakker ik mis je.' Voordat ik de kamer uit loop geef ik hem een kus op zijn hand en laat hem los.

|A/N Yeay eindelijk nieuw hoofdstuk. Maar 800 woorden dus wel een beetje kort maar we gaan weer meer updaten dus sowieso ergens deze week nog een hoofdstuk.
————————————————————————-
#QOTC : wie is je favorite persoon uit dit boek?
———————————————————————
X juul💜

Vous avez atteint le dernier des chapitres publiés.

⏰ Dernière mise à jour : Aug 26, 2018 ⏰

Ajoutez cette histoire à votre Bibliothèque pour être informé des nouveaux chapitres !

A new start| BOOK 2Où les histoires vivent. Découvrez maintenant