Αποκαληψεις.

924 51 1
                                    

Ντρακο pov.

     Ποτε, σε ολοκληρη τη ζωη μου δεν περιμενα να ειμαι παραγκονισμενος απο τους αλλους.

    Τωρα καταλαβαινω τη μητερα μου. Οπου εγω και ο πατερας μου βλεπαμε ευκαιριες αυτη εβλεπε την οικογενεια μας να ραγιζει και να χανει με τη παροδο του χρονου τα κοματια της.

    Φευγοντας απο τη τραπεζαρια ειχα συνεχως τα ματια της στο μυαλο μου. Με κοιτουσαν γεματα οικτο. Δεν επρεπε να συμβει αυτο δεν επρεπε ουτε να της φερθω καλα ουτε να της εκθεσω το τον ευαλοτο εαυτο μου.

   Πηγα στο γνωστο ξεφωτο διπλα στη λιμνη. Εκει που τοσα χρονια ετρεχα να κρυφτω απο του ηλιθιους τους "φιλους" μου και τη λυσαρα τη Πανση.

    Αυτο το μερος λειτουργουσε σαν πραγματικη λυτρωση για μενα ορισμενες φορες. Καθισα κατω απο το  δεντρο και αρχισα να σκαλιζω το χωμα με το χερι μου.

    Σιγα σιγα τα ματια μου εγιναν βαρια. Εκλειναν, επρεπε να γυρισω πισω δεν επρεπε να με βρουν εξω απο το κοιτωνα μου. Σκεφτηκα ομως οτι καλυτερα να περιμενα να κοιμηθουν οι υπολοιποι μαθητες του σλιθεριν. Τα αδιακριτα βλεμματα ηταν κατι που δεν αντεχω.

   Περιμενοντας εχασα την αισθηση του χρονου και με πηρε ο υπνος. Μετα απο αρκετη ωρα καποιος η μαλλον καποια με φωναζε με το ονομα μου και με ταρακουνουσε να ξυπνησω.

    Οταν ανοιξα τα ματια μου την ηδα. Ηταν πολυ ομορφη στο φως του ηλιου. Κριμα που ηταν λασποαιματη σκεφτηκα και ακομα πιο κριμα που υπαρχει αυτος ο Ουσλει.

   Ερμιονη: Τι στο μερλιν κανεις εδω Μαλφοι.

  Ντρακο: Δεν καταλαβα γιατι πρεπει να σου δωσω λογαριασμο Ερμιονη.

   Της απαντησα οσο πιο ψυχρα μπορουσα για να καλυψω τα βλεμματα που της εριξα μολις ανοιξα τα ματια μου. Απομακρινθηκα βιαστικα. Καποια στιγμη γυρισα το κεφαλι μου να δω που βρισκονταν. Ειχε καθισει εκει που κοιμομουν εγω πριν λιγο. Ειχε ανοιξει ενα απο τα βιβλια της και διαβαζε τοσο γαλινια.

  Μα καλα τι στο καλο με εχει πιασει.
Παντα μου αρεσε αυτη η κοπελα  αλλα εξετιας ολων αυτον που μας κρατουσαν μακρυα της φερομουν ασχημα.

    Η επιθυμια μου να γυρισω με ετρωγε. Οταν αλλαξα τη πορια μου επεσα μουρη με μουρη με τη μικρη ουσλει και μελουσα κυρια Ποττερ οπως εμεθα. Με προσπερασε επειδηκτικα και κατευθηνθηκε προς την Ερμιονη.

   Εστριψα αριστερα τρομερα απογοητευμενος να ετοιμαστω για το μαθημα

After all .. I figured out that i LOVE YOUWhere stories live. Discover now