After all .. I figured out that i LOVE YOU

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΙΛΙ.

Ντρακο:

Αρχισε να φωναζει. Εννιωθα οτι δεν μπορουσε κανεις να τη συγκρατησει.
Δεν επρεπε να της φερθω ετσι. Δεν τη εχω ξανα δει να αντιδρα ετσι.

Ερμιονη:Ποιος νομιζεις οτι εισαι και μου επιτηθεσαι ετσι.

Ντρακο:Προσπαθησε να ηρεμισεις σε παρακαλω.

Ερμιονη: Μην μου λες τι να κανω. Απο τη στιγμη που σε ξαναειδα πανε ολα χαλια. Και εσυ προσπαθεις να με μπερδεψεις συνεχεια το κανεις. Τη μια μια εισαι τουλαχιστον φιλικος και την αλλη μου φερεσαι λες και ειμαι ενα τιποτα. Λοιπον αυτο σταματαει τωρα. Υπεφερα πολυ χειροτερα πραγματα απο τους ομοιδεατες σου κατα τη διαρκεια του πολεμου δεν προκειτε να ανεκτο τα δικα σου πειραγματα οχι πια.

Μιλουσε χωρις να παρει ανασα δεν την ειχα ξαναδει να ξεσπαει ετσι.

Ερμιονη: Και στο κατω κατω ποιος νομιζεις οτι εισαι πια εσυ. Με δουλευες ολα αυτα τα χρονια για να αποδηξεις οτι η γενια τον καθαροαιμων ειναι καλητερη. Και εν τελη τι καταφερες εσυ και ολη η περιφανη γενια σου εεε σε ρωταω. Οι μισοι ειστε κλισμενε στη φυλακη αλλοι κρυβεστε και αλλοι ζουν με το φοβο οπως εσυ και οι δικοι σου.

Παρολο που αισθανομουν υπευθυνος για οτι της εκανα πριν και τη συναισθηματικη κατασταση στην οποια την ειχα φερει. Μολις την ακουσα να μιλαει για την οικογενεια μου θολωσα. Αυτο που τσατιε πιο πολυ ειναι οτι ειχε δικιο αρχισα να χανω το μυαλο μου.

Την ειδα να παραλυει πονουσε ειχε λυγισει τα γονατα της και με παρακαλουσε να σταματησω. Ταραχτικα δεν ειχα αντιληφθει οτι ασκουσα τη βασανιστικη καταρα πανω της.

Ντρακο: Συγνωμη..... εγω.. δεν..ηθελα.

Σηκωθηκε αποτομα πανω ενω εγω τραβηχτηκα προς τα πισω. Αρχισε να με χτυπαει με τις μικρες γροθιες της. Δεν προσπαθησα ουτε να την αποκρουσω ουτε να προστατευτω απο τα χτυπηματα. Ακουγα μονο το κλαμα της που με διελειε σιγα σιγα.

Μετα απο λιγο αρπαξα τους καρπους της και ετσι οπως ημουν εγω κολλημενος στο τοιχο εκανα μεταβολη και εβαλα αυτην. Για κακη της τυχη ειμαι πιο μεγαλωσομος απο αυτη.

Ντρακο: Σταματα ετσι οπως το πας θα χτυπησεις και εσυ η ιδια.

Ερμιονη: Και εσενα της σε νοιαζει.

Ντρακο:Με νοιαζει παντα με εννιαζε.

Ερμιονη: Περιεργο τροπο εχεις να το δειχνεις. ΑΣΕ ΜΕ.

Ντρακο: Οχι δεν σε αφηνω αν δεν ηρεμισεις ερχεσαι εδω με χτυπας με βριζεις ξερω οτι αντεδρασα ασχημα εξω αλλα με προκαλεσες με το τροπο που μου μιλησες.

Ειχε γυρει το κεφαλι της στο τοιχο. Εννιωθα τη μυρωδια της το απαλο δερμα της. Την ειχα καρφωση με τα ματια μου. Σε μια στιγμη αδυναμιας τη φιλησα.

Ηταν οτι καλυτερο μου συνεβει σε ολη μου τη ζωη αν και αυτη δεν ανταποκριθηκε αλλα ουτε και προσπαθησε να απομακρινθει.