SNOW WHITE

Apple 14 : Fake?

14 : Fake?

SNOW WHITE

Okay, I'm done with these.

"Can you guys stop staring at me?" I irritately said. Agad naman nilang inilihis ang mga tingin nila sa 'kin. Thank goodness, muntik ko ng dukutin ang mga mata nila dahil kanina pa hindi maalis ang mga tingin nila sa 'kin. Napailing nalang ako at ibinalik ang tingin sa labas ng bintana.

Simula nang malaman ng lahat kung sino talaga ako, hindi na nawala ang mga bulungan at tingin nila sa 'kin and it fucking irritates me and makes me want to take all their eyes off. I sighed. Ito na nga ba ang sinasabi ko. Bakit nga ba nakalimutan ko na hindi pala ordinaryo ang iskwelang ito. I should have known that everyone in this place know the title, The Silent Devil, the one who gladly grants every death wishes.

Pumutol sa tahimik na paligid ang ingay ng bell hudyat na tapos na ang unang klase. And it's break time. And for the first time in my life, I hate having break time.

Nag silabasan na ang mga kaklase ko at naiwan ako kasama ang limang unggoy. Muling natahimik ang paligid at walang nag tangkang mag salita sa kanila but I can feel their urge to talk. Perfect.

"Hindi ba tayo kakain?" basak katahimikan ni Javier.

"Tama! Tara na gutom na ko mga tol!" pag-iingay ni Von.

Naramdaman ko namang nag sitinginan sila sakin. I sighed. Do I really have to? Gutom na ko, yes, but I don't want to eat especially knowing that there are bees everywhere other than this quiet room.

"C'mon let's eat?" Yaya sa 'kin ng katabi ko kaya napalingon ako sa kanya. Napatingin rin ako sa mga unggoy na nasa likod niya at halatang hinihintay lang ang sagot ko. I sighed. "Is that a yes?" he asked grinning.

"Fine" I said boredly. As if naman na titigilan nila ako. Ano pang use ng pagtanggi? Wasting of energy? Tumayo na ako at syempre sinuot ang sumbrero ko.

And as expected, naagaw agad namin ang atensyon pag pasok palang ng cafeteria. This is what I hate the most, attention. Hindi por que maganda ako, malakas at mataas ang confidence ay hindi rin ibig sabihin na gusto ko ang atensyon nila. I'm not like the other girls. I just love attention when I beat up morons and when I kill people.

"Grabe, Snow, instant famous si ate girl." asar ni Von habang titingin-tingin sa paligid na halata namang sa amin ang atensyon.

I smirk, "Sorry not sorry but I already am famous the moment I stepped in to this school and even before that." I proudly said. But I still hate the attention like this.

"Wowww, ayon naman pala, ang ganda mo teh!" asar pa ni Javier.

"You don't need to state the fact." I said and flipped my hair.

Nag tawanan naman sila sa sinabi at ginawa ko. Okay na sana ang atmospera sa paligid at panandalian kong nakalimutan ang mga bwisit sa paligid ko ngunit kapag nga naman hindi nakikisama ang mundo sayo... may mga bwisit na bagyo parin na darating at puputol sa mapayapa mong pamumuhay.

"Look who's here," the bitch say, "I heard the news, akalain mo nga naman na isang katulad mo ay kinatatakutan pala. Sorry not sorry but I don't believe them. Hindi ako naniniwala na ikaw ang Silent Devil na tinatawag nila cause you look weak and it's impossible for her to be in this country. At isa pa, she is not a Filipino." mahabang saad niya at lumakas naman ang bulungan sa paligid dahil sa sinabi niya.