Apple 50 : Unexpected End

7K 259 92
                                    

Chapter dedicated to Ash_Graysha
Thank you for the comments. Aliw.

50 : Unexpected End

TILA BA nahinto sa pag hinga ang lahat. Natulos sa kinatatayuan niya si Frost at nanlalaki ang mga mata habang nakatingin sa harap. Para bang nawala lahat ng lakas niya sa nasaksihan.

Nanlalambot man, dahan-dahan niyang nilapitan ang dalawa. Pakiramdam niya mawawalan siya ng lakas anumang oras.

Both person have pierced blade on their body— one had on his chest, directly on the side of his heart. And the other one, right through her stomach. Parehong tagos ang mga patalim nito sa kanya-kanyang katawan.

Gumalaw ang mga ito at muling naisigaw ang pangalan niya nang sabay hinugot ng dalawa ang patalim.

Kahit nanlalambot, pinilit ni Frost mag madali at saluhin ang katawan nito na nawalan ng lakas.

“No, no, no, no,” nanginginig na saad, “please, no, Snow, oh god.” Lalo siyang nanghina nang itaas ang kamay at punong-puno ito ng dugo. Not his, but Snow's.

“Shit.” Rinig niyang mura ng kasintahan na bumagsak sa bisig niya. Pareho silang naupo sa lupa.

Hinubad ni Frost ang suot niyang jacket at itinapis sa tiyan ni Snow na siyang tuloy-tuloy umaagos ang pulang likido. Nanginginig na idiniin niya ito doon.

“It’s no use.” She said in low voice.

Napapikit naman si Frost sa malambot nitong boses. “Don’t talk.” He said while putting pressure on. Nawawalan rin siya ng lakas. Alam niyang imposible… alam niyang wala siyang magagawa. Pero kahit na. Pinipilit niya parin.

“Please, Snow, don’t close your eyes.” He begged.

“I won’t… for now.” She said, starting to breathe heavily. “I still… have a lot to say to you.”

Hindi niya na napigilan at pumatak na ang mga luha niya. God, no, please don’t take her.

“Hey,” tawag nito tsaka naramdaman ang malambot na palad nito sa pisngi niya at marahang pinahid ang nahulog na luha. “look at me, my king.

Kahit nahihirapan at malabo ang mata dahil sa luha, sinalubong niya ang mata nito. And that hurt him. She looks so calm. Like she doesn’t feel any pain at the moment. Like everything is alright.

She’s smiling.

Umiling siya. “D- don’t leave me…” he whispered.

“I… I'm sorry…”

Lalo naman siyang naiyak sa sagot nito. “Please… y- you’re gonna be okay. H- hindi pa huli—”

“It’s poisoned.” She cut off, “Kahit ano pa, w-wala narin magagawa. I… know all kinds of poisoned b-but this one is… an exemption.”

Lalo siyang nanghina. Hindi dahil sa sinabi nito, kundi sa kadahilanang parang tanggap na nito ang kapalaran.

“How… how can you still smile, Snow? I… I'm breaking.”

“You’ll be alright.”

“No. And p-please don’t smile like that. Please don’t smile like… like your ready to l-leave me.”

“It’s alright. This is perfect.”

Humigpit ang hawak niya sa kamay nito. “How?! Snow, no, nothing is perfect. H-how could you say that?” his voice broke.

SNOW WHITETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon