Het geheim

20. Fynn

Tijdens de stilte die heerste toen we terugreden naar Nestors huis werd ik met de minuut banger. Eerst dacht ik dat ik misschien een paar dagen huisarrest zou krijgen, maar naarmate ik langer nadacht, verzon ik steeds ergere straffen die Nestor aan me kon geven. Misschien moest ik wel vrijwilligerswerk doen voor het weeshuis, zou ik voortaan harder aangepakt worden tijdens mijn training, of werd ik gewoon per direct weggestuurd als leerling. Dat klonk als een passendere straf voor iemand die—in zijn ogen—een lieve vrouw voor niks zo ernstig beschuldigd had, om vervolgens haar privéleven binnen te dringen door te kijken in haar kantoor en een kistje met persoonlijke zaken.

Ik wist dat piekeren niet hielp en dat ik er eigenlijk mee moest stoppen, maar dat was onmogelijk. De slechte gedachten bleven maar komen, alsof iemand een kraan vol open had laten staan zonder dat ik hem dicht kon doen.

'Ik ben diep teleurgesteld in je,' doorbrak Nestor de stilte. In zijn ogen was niet alleen teleurstelling en woede te zien; er flikkerde ook verdriet in door. Het leek erop dat hij zijn emoties niet onder controle had en dat hij wat er was gebeurd nog erger vond dan ik al dacht. 'Ik deed zo hard mijn best om te zien wat jij zag, om de weesmoeder zo ver te krijgen dat het geheim dat ze volgens jou had zou prijsgeven. Maar het was allemaal voor niets. Mijn reputatie, de reputatie van ons beroep, heeft een grote deuk opgelopen. En dat is jouw schuld.'

'Sorry,' was het enige dat ik wist uit te brengen.

Hij sloot zijn ogen, sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd, en schudde zijn hoofd. 'Verdomme,' zei hij ineens fel. 'Na de Test had ik echt het idee dat ik eindelijk een goede leerling had gekregen. Maar net zoals de meeste van je voorgangers blijk ook jij onbetrouwbaar te zijn. Je bent nog geen twee dagen in de leer en je hebt het nu al erger verpest dan de meeste anderen ooit hebben gedaan. Het kostte me even moeite om te bedenken wat ik nu moet doen, maar ik heb iets bedacht. Heb je enig idee wat?'

Ik slikte. 'Mij harder aanpakken tijdens het trainen?' vroeg ik tegen beter weten in. Natuurlijk kwam ik er niet zo makkelijk vanaf.

Een schamper lachje. 'Absoluut niet. Ik zal eerlijk zijn. Als je niet de laatste kans was die ik vanwege mijn leeftijd nog zou krijgen, had ik je per direct teruggestuurd naar huis. Maar helaas kan ik niet kieskeurig zijn en zal ik langer met je door moeten.'

Mijn zucht van opluchting moest hoorbaar zijn geweest, want hij vervolgde: 'Waan je nog niet gelukkig. Toch wil ik je adequaat straffen voor de schade aan mijn reputatie die je veroorzaakt hebt en de leugens die je mij hebt voorgehouden, en vooral voor het feit dat je niet eens door lijkt te hebben hoe hard je het hebt verpest.

'Dat heb ik wel door,' zei ik in een poging te redden wat er te redden viel. Ik meende het alleen niet, ik wist namelijk dat Miranda een valse heks was, en daarom klonken mijn woorden waarschijnlijk niet erg overtuigend.

'Je moet niet tegen jezelf liegen. En al helemaal niet tegen mij.' Hij keek me boos aan. 'Goed, ik zal er niet langer omheen draaien. Je vrije zaterdagmiddagen zijn verleden tijd. Ik word strenger tijdens de training, ik zal je naar huis sturen als ik nogmaals het idee krijg dat zelfs een vetgemest varken nog een betere leerling zou zijn dan jij. En het belangrijkste: je gaat dat meisje terugbrengen naar het weeshuis.'

Ik sloeg een hand voor mijn mond. Hoe wist hij dat...?

'Je moet uit beter hout gesneden zijn om mij voor de gek te houden, jongen. Het was me al meteen duidelijk dat je weet waar het meisje zich verborgen houdt.'

Ik ging het niet eens meer ontkennen. Zelfs als ik niet had geweten waar ze zat, zou het onzinnig zijn geweest om op dit moment tegen hem in te gaan. Hij was niet te houden en zou me sowieso niet geloven. Dus knikte ik maar, om het signaal af te geven dat ik vanaf nu geen geheimen meer voor hem wilde hebben en goed naar hem luisterde.

'Je moet het idee dat het weeshuis voor haar gevaarlijker is dan het bos uit je hoofd zetten. Hoe erg jij ook gelooft dat Miranda een heks is, dat is ze niet. Neem het van mij aan, ik heb inmiddels dertig jaar ervaring. Het meisje zit bij haar veiliger dan dat ze zou zijn in het bos tussen alle wilde dieren.' Hij zag aan mijn blik dat ik verslagen was en niet langer tegen hem in zou gaan, dus zei hij: 'Ik geloof ook dat de weesmoeder niet zo lief is als ze zich voordoet. Misschien geeft ze de wezen hier en daar wel eens een stevige vermaning of een corrigerende tik. Maar in tegenstelling tot in het bos, loop het leven van het meisje bij haar geen gevaar.'

'Je hebt vast gelijk,' zei ik met alle moeite van de wereld.

'Fijn dat we het daarover eens zijn. Dan spreken we nu dus af dat jij het meisje gaat terugbrengen, binnen nu en een dag. Doe je dat niet, dan stuur ik je alsnog terug naar huis en is je kans om ooit Patronus te worden verkeken.'

'Je hebt gelijk dat ik het eigenlijk liever niet zou doen, maar als het van jou moet, zal ik haar inderdaad terugbrengen.'

'Kijk, dan had ik het bij de Test dus toch goed gezien.' Nestor lachte, maar deze keer klonk er geen woede in door, alleen tevredenheid. 'Je hebt ook enigszins verstand in je. Fijn. Om je de kans te geven mijn vertrouwen te winnen en om de ervaring voor het meisje prettiger te maken, zal ik niet meegaan terwijl je haar zoekt om terug te brengen naar het weeshuis.'

Ik besloot dat een beetje dankbaarheid—maar wel als een boer met kiespijn—wel op zijn plaats was. 'Ik ben blij dat we het zo op kunnen lossen,' zei ik. Ik meende elk woord

Toen we onderweg langs de ingang van het bos reden, dacht ik aan Lena en zag ik meteen voor me hoe ik haar terugbracht naar het weeshuis. Het gaf me de rillingen.

----------

Nieuwe upload, nieuwe cover! Nu kunnen jullie een week genieten van Survalio's creatie.

Achter de schermen ben ik al een stuk opgeschoten, bijna 4000 woorden verder! Komende dinsdag krijgen jullie een kort hoofdstukje als bonus, en daarna volgt de volgende 'gewone' upload vrijdag weer.

Wat vinden jullie van Nestors straf? Eerlijk?

En hoe Fynn ermee omgaat? Doet hij dat goed, of had hij wat anders moeten doen?