KAR KELEBEKLERİ (HARİKA HİKAYE, BİTTİ)

Bölüm 76

Bana içecek bir şeyler hazırlar mısınız. Bol meyveli hiç şekerli olsun. Şu listeyi getirin de neler eksik bir bakayım bu arada.

Arkası kapıya dönük oturduğu için içeridekileri göremiyordu. Kızın birini neşeyle butiğe girerken gördü. Başını salladı gülümseyerek. Seda telaşla geldi ,"Melisa, bir müşteri geldi randevusu yok, birazda şımarıkça ve huysuz ne yapalım? "Ben geliyorum bakalım  acelesi neymiş sen git geliyorum. O sırada kız dışarı çıkıp birisine seslendi, "Babacım siz gidin birazdan nişanlım gelir onunla bakarız . Beğendiklerimin  resmini çekerim akşam hep birlikte bakarız."

Adam bir şeyler söyledi ,Melisa duyamadı, o sırada bir eleman siparişinin hazır olduğunu söylüyordu. Bir yudum içip bardağı eline aldı. "Kızda manken gibi maşallah. Doğal sarışın gibi duruyor. Allah sahibine bağışlasın",diye düşünüyordu. 

Önündeki boş kasayı görmedi ayağı takıldı, elindeki fırladı, önce dizlerinin üzerine düştü tam,  yere kapaklanacakken birisi arkasından sıkıca tuttu. Dizleri çok acımıştı ve refleks olarak elleriyle karnını tutuyordu. 

Önce kokuyu aldı, gözleri karardı sonra sesi duydu. Bayılmamak için içindeki tüm enerjisini toplayarak ayağa kalktı, arkasına bakmadan butiğe koşturdu. Dizleri kanıyordu,giydiği bol keten pantolonun alt kısmı kıpkırmızı kan olmuştu. Dizlerinin üzerinde nasıl durduğunu bile hatırlamadan butiğin balkon kapısından dışarı fırlayıp yan taraftan evinin korumasına sığınmak için aceleyle kapının şifresini tuşlayıp kendini asansöre attı . Unuttuğu ise evin anahtarlarıydı. Kapısının önüne çömelip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Bebekleri huzursuzca karnında kımıldıyor ve Melisaya kasılma hissi veriyorlardı. Paniği iyice arttı. Ne ağlamasını durdurabiliyor nede kasılmalarını geçirmek için bir şey yapıyordu.

O sırada aşağıda, adam şaşkınlıkla,yanına gelen gence, " Bir yerleri kanıyordu,neden bir den kaçtı anlayamadım. Bir bakalım." diyerek butiğe girdi.

Metin önünü kesip ,"Gerek yok ben ilgilenirim. Teşekkür ederiz." Kartalı tanımıştı ve yüzünü dağıtmamak için kendini zor tutuyordu. Melisanın başucundaki komodinin ve karşısındaki duvarın üzerinde Kartalın siyah beyaz resimleri asılıydı. Sorduğunda ,"Çocuklarım babalarını görsünler diye astım."demişti. Tabi Metin buna pek inanmamış onun bu adamı ne kadar çok sevdiğini anlamıştı.

Kartalın kafası karıştı. Kadının kokusu tanıdık gelmişti ama bir türlü çıkaramıyordu. Ceylin o sırada durmadan konuşuyordu.

Kartal,Sedaya dönüp,"Hanım burada mı çalışıyor?" diye sordu.

"Buranın sahibi,"dedi.

Kartalın kafası karışıktı. Neden kaçmıştı? Yüzünü bile görememişti ama tanıdık geliyordu. Sadece biraz kilolu gibiydi. "Adı ne?"diye sordu.

"Melisa hanım. Şu sıralar  hamileliğinin verdiği bazı durumlar yaşıyor. Genellikle bazı kazalara maruz kalıyor.Sinirleri çok bozuk"

Kartal sadece Melisayı duydu.

"Şimdi nerededir. Kendisini görsem, iyi olduğunu bilmek istiyorum."  

"Evine gitmiştir."

"Evi yakın mı?"

"Evet binanın üst katında ."

"Kartal, oğlum girdiniz çıkmadınız. Hadi acıktım yemeğe gidelim. Kızım hala bir şey bulamadın mı?"

Ceylin konuşmalara şahit olmuş ve bu kadının, Kartalın Melisası olup olmadığını merak etmişti. 

"Babacım siz gidin bizim biraz işimiz daha var."

Atıf bey uzatmadı.Onları bırakıp gitti.

"Kartal abi git, bul onu ,ben biraz daha oyalanıp giderim beni haberdar et olur mu?"

Kartal, apartmanın önüne geldi ama,ne kaçıncı katta olduğunu nede numarasını bilmediği için kapının önünde beklemeye başladı. Yarım saat sonra  tanıdığı bir araba evin önüne park etti. İçinden Elif çıkıp hızlı adımlarla kapıya geldi. Şifreyi girdi tam içeri girerken Kartal kapıyı tutup onun şaşkınlığına aldırmadan içeri girdi.

"Senin ne işin var burada bu ne cesaret. Hangi yüzle buradasın ve nasıl buldun?"

"Uzatma Elif, seninle hesaplaşacağız. İçeri gir.  Bir yerleri kanıyordu, yerler ve giysisi kan olmuştu."

Elif uzatmadı çünkü iyice meraklanmıştı. Anahtarıyla kapıyı açıp ayakkabılarını çıkarırken Melisanın ağlamasını ve bu arada söylenmesini duydu. Kartal onun içeri geçmesini eliyle engelledi. Susması için işaret etti. Melisa, birisiyle konuşuyordu ve o bunu merak ediyordu.

"Aptal anneniz, elleriyle onu başkasına verdi şimdi ne oldu.Sadece kokusunu bile almak annenizi darmadağın yaptı. Tamam, üzülmeyin ve artık şu kasılmaları durdurun yoksa avazım çıktığı kadar bağıracağım. Metin bu nasıl bir şey. Dizlerimin acısını bile hissetmiyorum. Kalbim öyle çok acıyor ki. Meğerse beğendiğim kız nişanlısıymış. Adam haklı o sarışın seviyor."

"Ablalık, sende tutturmuşsun ,bana yanaşan ölüyor diye. Bırak bunları ya. Dur şuraya da İyot süreyim tamam. Baksana adam domuz gibi ona bir şey olmaz."

"Öyle deme Metin, ona bir şey olursa ben yaşayamam, çok seviyorum anlamıyor musun!. "

Kartal daha fazla dayanamadı içeri girip Melisanın yanından Metini uzaklaştırdı. Melisa artık sesini koyvermişti. Bağıra bağıra ağlıyordu. Kapı tekrar çalındı,Gelen Doğandı.

Kartal, Doğanı görünce kalkıp çenesine bir yumruk attı. Boş bulunan Doğan geriye sendeleyip kapıya çarptı. Elif, bağırarak Kartala saldırdı.

"Geri zekalı ne yaptığını sanıyorsun. Defol buradan görmüyor musun her kesin canını sıkıyorsun." Yumrukları Kartalı yerinden bile kımıldatmadı. Metin de Kartala saldırmaya çalıştı. İçeri bir kişi daha girdi ve bağırdı. 

"Hey,bu ne ya, savaş alanı gibi. Kızı korkutuyorsunuz. Bebekleri düşünün bari. Hey İhtiyar senin ne işin var burada nişanlının kucağına koş haydi. Görmüyor musun burada istenmiyorsun."

Kartal, Melisaya baktı rengi iyice solmuştu. Kucakladığı gibi kapıdan çıkarıp hızla apartmandan  çıkarttı. Hepsi peşinden bağırıyordu. Melisa, Kartalın gözlerine baktı,"Nereye?"diyebildi. Kolunu kımıldatacak hali yoktu.

"Doktora, bir doktorun var değil mi?"

Melisa, adını verdi tarif etti. Kartal arabasının arka koltuğuna yatırıp rahat olduğundan emin olduktan sonra ,şoför koltuğuna oturup arabayı çalıştırdı. Evdekiler arabayı takip etmeye başladılar. Doğan, sürekli Kartalı arıyordu. Kartal en sonunda telefonunu tamamen kapattı.

Onlar, bunları yaşarken, birisi gizlice olanlara bakıp gülüyordu. "Artık sahneye çıkma zamanı" dedi, kendi kendine.