(Zawgi)
ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပဲလႊင္႔စင္လာတဲ႔ေသြးေတြက သီဟေက်ာျပင္ေပၚက်ဆင္းသြားျပီးေက်ာျပင္တစ္ခုလံုးေႏြးကနဲျဖစ္သြားေစတယ္။အျဖစ္အပ်က္အကုန္လံုးမွာသီဟအသက္၅ျကိမ္ရွဴ၍မျပည့္ေသးခင္အတြင္းမွာျဖစ္သြားတဲ႔အတြက္မ်က္လံုးေျကာင္ျပီး ေခါင္းကိုလွမ္းကာထားတဲ႔မင္းရာဇာရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာမွင္သက္လို႔ေနတယ္။
မင္းရာဇာ နီရဲေနတဲ႔ေသြးမ်ားယိုစိမ့္ေနျကသည့္ပုခံုးအေနာက္ေက်ာျပင္အေပၚပိုင္းကိုလက္ျဖင့္လွမ္းဖိလိုက္တယ္။မျကာေသးခင္ပဲေနာက္ထပ္က်ည္ဆံတစ္ခုထပ္ေရာက္လာမည္ဆိုတာကိုသိသည့္အတြက္ေျကာင့္သီဟကိုျပတင္းေပါက္ကြယ္ရာသို႔လွမ္းတြန္းပို႔လိုက္သည္။ေနာက္က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ထပ္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ျပန္ရုတ္သိမ္းခ်ိန္မရေတာ့တဲ့သူ႕ရဲ႕ညာဘက္လက္ကိုထိမွန္သြားေတာ့တယ္။
မင္းရာဇာမ်က္နွာအေနအထာူအနည္းငယ္ပ်က္သြားရံုကလြဲျပီးတျခားမည္သည့္အသံ မည္သည့္ဟန္မွမရွိေပ။ခဏအျကာတြင္ထိုေနရာ၌ပင္ထုိင္က်သြားေလေတာ့တယ္။ေနာက္ထပ္က်ည္ဆံအရိပ္အေယာင္ေတာ့ထပ္ေရာက္မလာေတာ့ေပ။
သီဟအေရွ႕မွာျမင္လိုက္ရတဲ႔ေသြးထြက္သံယိုျမင္ကြင္းေတြကိုျကည့္ျပီးသူ႕မ်က္လံုးအေပၚယံမွာေရလႊာအပါးေလးကတင္လို႔ေနတယ္။နားထင္ေပၚကေခြ်းေစးမ်ားကတေျဖးေျဖးက်ဆင္းေနျပီးလက္ဖ်ားေျခဖ်ားမ်ားကလဲေအးစက္ေနတယ္။
"ေဟ့ေရာင္…မင္း…မင္းေသျပီလား"
သီဟတုန္တုန္ရီရီနဲ႔မင္းရာဇာေဘးနားေလွ်ာက္လာျပီးပုခံုးကိုလက္နဲ႔ကိုင္လႈပ္ေမးလိုက္တယ္။
"မင္းဘာမွမျဖစ္ဘူးမလား"
သီဟေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ျပလိုက္သည္။
မင္းရာဇာရဲ႕အေနာက္ဘက္လက္ျပင္နဲ႔ညာဘက္လက္တစ္ဘက္လံုးအျဖတ္ခံလိုက္ရသိုထံုက်ဥ္ေနတယ္။နာက်င္မႈ႕ကိုေအာ္မျပဘူးဆိုေပမယ့္အနည္းငယ္တြန္႔ေနတဲ႔မ်က္ခံုးနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းမွာေပၚလြင္လို႔ေနတယ္။
"ငါ…ဘာ လုပ္ရမွန္းမသိဘူး"
"ငါမင္းကိုဘာလုပ္ခိုင္းေနလို႕လဲ"
YOU ARE READING
Beyond the galaxy(ZG+Uni)
Romanceတစ္ေန႕ငါတို႕စျကာဝ႒ာရဲ႕အစြန္းတစ္ေနရာကိုေရာက္ေအာင္သြားျကမယ္ မင္းရယ္ငါရယ္ဆိုတာပဲရွိတဲ႔ေနရာကိုေပါ့......! (Unicode) တစ်နေ့ငါတို့စကြာဝဋ္ဌာရဲ့အစွန်းတစ်နေရာကိုရောက်အောင်သွားကြမယ် မင်းရယ်ငါရယ်ဆိုတာပဲရှိတဲ့နေရာကိုပေါ့......!
