(Zawgyi)
"မင္းရာဇာ…မီးပန္းေလးေတြကမလွဘူးလား"
သီဟဆက္ေမးေနတဲ႔အသံကိုမျကားပဲ မင္းရာဇာ တစ္ေယာက္ သူ႕ရဲ႕ ေတာက္ပေနတဲ႔မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ျဖဴစင္လြန္းလွတဲ့ အျပံဳးေလးအားစိုက္ျကည့္ေနမိေလတယ္။
တကယ္လည္းလွပါသည္။ေတာင္ေျပာင္ေနသည့္ ပုလဲလံုးအနက္ေရာင္ေလးထဲ တလက္လက္ ျဖစ္ေနသည့္ မီးရွဴးမီးပန္းမ်ားက သူကိုယ္တိုင္လွည့္မျကည့္ပဲနဲ႔ လွေျကာင္းေတြ႕ေနရသည္။လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွဆံုးအျပံဳးကိုျမင္ရတဲ႔အခ်ိန္က သူ႕ကိုစစ္မွန္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႔နဲ႕ေပးေတြ႕လိုက္တဲ႔အခ်ိန္ပါတဲ႔။
"ရာဇာ…"
မင္းရာဇာ ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပဲ သူ႕အျကည့္ေတြကို ေကာင္းကင္ေပၚက မီးပန္းေတြဆီလႊဲလိုက္ေလတယ္။
"ေအး လွတယ္"
သူ႕အေျဖကိုျကားမွ စိတ္သက္သာရသြားတဲ႔ပံုစံနဲ႔ သီဟျပံဳးလိုက္သည္။
"ငါဒီလိုမ်ိဳး တစ္ခါမွမျကည့္ဖူးဘူး…ဒီေလာက္လွျပီး စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔လည္းမထင္ထားဘူး"
"မင္းလာျကည့္လို႔ရတာပဲ"
သူတို႕နွစ္ေယာက္လံုးစကားအျပန္အလွန္ေျပာေနျကေပမယ့္ တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ျကည့္မေနျကပဲ ေကာင္းကင္ေပၚသို႕သာအာရံုထားေနျကသည္။
"ငါ့သာေငြရွိရင္ ခဏခဏလာတယ္"
"မင္းအခုျကည့္ေနရတာ ပိုက္ဆံေပးရလို႔လား"
"ဒီေလာက္ေဝးတဲ႔ေနရာကို ငါဘယ္လိုလာမလဲ"
"မင္းတကယ္ ျကည့္ခ်င္တဲ႔ဆႏၵရွိရင္ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး ဘယ္ေနရာမဆိုမင္းသြားနိုင္ရမယ္။ သြားခ်င္လိုက္တာလို႔ ထိုင္ေအာ္ေနတာနဲ႔ ေရာက္မသြားဘူး။တစ္ခုခုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုခုကိုအျမဲျပန္ေပးရတာ ထံုးစံပဲ"
ထိုစကားကိုျကားေတာ့ သီဟ အျကည့္ေတြကို မင္းရာဇာ မ်က္နွာသို႕ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္ေလတယ္။
"ေယာကၤ်ားျဖစ္ျပီးကပ္သီးကပ္သပ္ေျပာတတ္တယ္"
"ငါလည္းပါးစပ္နဲ႔ပဲငါေျပာခ်င္တာငါေျပာတယ္"
YOU ARE READING
Beyond the galaxy(ZG+Uni)
Romanceတစ္ေန႕ငါတို႕စျကာဝ႒ာရဲ႕အစြန္းတစ္ေနရာကိုေရာက္ေအာင္သြားျကမယ္ မင္းရယ္ငါရယ္ဆိုတာပဲရွိတဲ႔ေနရာကိုေပါ့......! (Unicode) တစ်နေ့ငါတို့စကြာဝဋ္ဌာရဲ့အစွန်းတစ်နေရာကိုရောက်အောင်သွားကြမယ် မင်းရယ်ငါရယ်ဆိုတာပဲရှိတဲ့နေရာကိုပေါ့......!
