(Zawgyi)
ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီး ဆီကေနျပန္႔လြင့္လာၾကတဲ့ ေနေရာင္ျခည္အလင္းတန္းေတြက သီဟရဲ႕အခန္းေလးထဲ အၿပိဳင္အဆိုင္တိုးေ၀ွ႔၀င္ေနၾကတယ္။
ေနေၾကာင့္အိမ္အခန္းထဲပူေနေပမယ့္ သစ္သားၾကမ္းျပင္ၾကားထဲက ေလေအးေတြက တိုးေ၀ွ႔တိုက္ခတ္ေနၾကတယ္။
ခြၽင္.....
"ရၿပီ..."
ေခြၽးတစ္စက္စက္က်ၿပီးႀကိဳးစားခဲ့သမွ်ေနာက္ဆံုး မင္းရာဇာလက္ေမာင္းထဲက က်ည္ဆံအျပင္သို႔ထြက္သြားခဲ့ေလၿပီျဖစ္တယ္။
သီဟတစ္ေယာက္တာ၀န္ေက်သြားတဲ့ရုပ္နဲ႔ နွာဖူးေပၚ၀ဲတင္ေနၾကတဲ့ေခြၽးေစးေတြကို လက္ဖ်ံနဲ႔တစ္ခ်က္ပြတ္တင္လိုက္ၿပီး အနာကိုလက္စသတ္ ပတ္တီးစည္းေပးလိုက္ေလတယ္။
ဒဏ္ရာကိစၥသူ အကုန္တာဝန္ေက်ျပီဆိုေတာ့မွ ပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းျပီး အိပ္ယာေပၚလွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ မင္းရာဇာေဘးနား ဝင္လွဲကာ ေမးေထာက္ျပီး ေမ့ေျမာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုစံအေနအထားကို ေလ့လာေလတယ္။
"ေသခ်ာျကည့္ရင္ မင္းကေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲ မင္းရာဇာ"
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ စကားေနာက္မွာ သက္ပ်င္းသံတစ္ခ်က္ကပါသြားေလသည္။
"ဟူး...မင္းမ်ားဘယ္လိုေတာင္ကံေကာင္းတာလဲ။ပိုက္ဆံလဲရွိ ရုပ္ရည္လည္းရွိ ဒီျကားထဲအရမ္းလွတဲ့ေကာင္မေလးလည္း ေဘးနားရွိ သာယာလိုက္တာေနာ္"
သီဟတစ္ေယာက္မင္းရာဇာရဲ႕မ်က္နွာကိုျကည့္ေနရင္းနဲ႔ပဲ တျဖည္းျဖည္း အေပၚဗလာျဖစ္ေနတဲ့ မင္းရာဇာရဲ႕ရင္ဘတ္ပိုင္းကို မ်က္လံုးကမထင္မွတ္ပဲေရာက္သြားေလေတာ့တယ္။ဆြဲေဆာင္မႈ႕ရွိတဲ့ရင္ဘတ္ေဖာင္းေဖာင္းနွစ္ျခမ္းရယ္ အျဖဴေရာင္အသားအရည္ေပၚက ေခ်ာကလက္ေရာင္ နို႔သီေခါင္းေလးေတြရယ္ ေျခာက္တံုးအတန္းလိုက္စီရီေနတဲ့ ဗိုက္ျကြက္သားေတြရယ္ ထိုအရာေတြျကားထဲ သီဟခဏတာ ဆြံ႕အနစ္မြန္းသြားခဲ့သည္မွာအမွန္။
"မင္းကအဲ့ေလာက္ျပည့္စံုေနစရာလိုလို႔လား"
"အဲ႔ဒါမနာလိုေနတဲ့ရုပ္လား"
YOU ARE READING
Beyond the galaxy(ZG+Uni)
Romanceတစ္ေန႕ငါတို႕စျကာဝ႒ာရဲ႕အစြန္းတစ္ေနရာကိုေရာက္ေအာင္သြားျကမယ္ မင္းရယ္ငါရယ္ဆိုတာပဲရွိတဲ႔ေနရာကိုေပါ့......! (Unicode) တစ်နေ့ငါတို့စကြာဝဋ္ဌာရဲ့အစွန်းတစ်နေရာကိုရောက်အောင်သွားကြမယ် မင်းရယ်ငါရယ်ဆိုတာပဲရှိတဲ့နေရာကိုပေါ့......!
