1Day i will meet them

part 41

fieke's p.o.v.

Mijn nachtmerrie was echt verschikkelijk, de ergste die ik ooit heb gehad. Hij ging over eleanor, die eerst altijd mijn grote voorbeeld was, onder andere omdat ze met louis had. Eleanor had lou vermoord als wraak dat hij niet met haar wou. Ik schrol wakker en tot mijn verbazing lagen we allemaal nog in de huiskamer op de banken en stoelen. Ik liep naar de badkamer die beneden was, want ow ja die hadden we ook nog. Ik gooide water in mijn gezicht, dat was fijn al het zweet was weg. Ik dronk nog wat en liep toen weer naar de woonkamer. Het eerste wat me opviel was dat louis helemaal stil lag. Duizende gedachten schoten door mijn hoofd, maar de laatste en sterkste gedachten was dat hij gewoon sliep. Ik ging met mijn rug tegen de muur zitten, op een plek waar ik iedereen goed kon zien. Ik wist zeker dat ik de rest van de nacht toch niet meer kon slapen, dus hield ik de wacht over de anderen. Je wist maar nooit he, wraak laat mensen rare dingen doen. Volgende ochtend werd ik wakker. Wacht eens, IK WERD WAKKER!! Ik ben een slechte bewaker, ach ja, blijkbaar was ik gewoon moe. Het meest vreemde, vond ik, was dat ik eerst met moijn rug tegen de muur zat en nu lag ik op de bank waar lou lag en lou zat nu op de plek waar gisteravond zat en was klaar wakker. Ik rekte me uit en zei: "Hey lou, what's up?" "Hey, miss moet ik dat aan jou vragen. Je viel in slaap met je hoofd bij mijn hoofd, terwijl je op de grond zat. Maar toen ik rond drie uur wakker werd zat je hier op de grond. Ist er iets? Deed ik iets verkeerd?" "Nee liefje, echt niet. Het is gewoon... Ik had een super erge nachtmerrie over dat jij werd vermoord soor eleanor en ik wou vanuit daar over jullie allemaal waken. Maar blijkbaar viel ik in slaap," zei ik, om hem gerust te stellen en zijn schuld gevoel weg te werken. Ik was in middels recht op gaan zitten, lou kwam naast me zitten en knuffelde me. "El zal me dat nooit aan doen en anders sterf ik niet zonder dat wij samen door ouderdom sterven. Ik zal vechten voor onze toekomst en als ze die wil verpesten vecht ik dus tegen haar, maar jij en ik blijven samen," zei hij super lief. Ik gaf hem een kus op zijn wang en bedankte hem. "Je bent echt lief," zei ik. "Zou ik ook doen. Ik ben misschien niet groot, maar redelijk sterk en door mijn lengte twijfelen mensen daaraan en zetten zich minder in, handig voor mij. Ik zou zelfs jou aan kunnen." Ik knipoogte uitdagend naar hem, stak me tong uit en rende naar buiten, zodat we de anderen niet zouden storen met het stoeien. Louis volgde me en zei: "Maar liefje, ik wil je geen pijn doen." "Awhh, lief je denkt dat je van me kan winnen, schattig," zei ik uitdagend. "Weet je, ineens vindt ik het niet zielig meer," zei lou. "Mooi zo, let's fight," zei ik. We vochten, nou ja stoeiden. Opeens riep liam dat we konden ontbijten, daardoor was ik afgeleid en voor ik het wist lag ik op de grond met lou op me. Hij had mijn handen naast mijn hoofd gelegt en had ze stevig vast, zodat ik niet kon bewegen. "Aaaaaaaah, lou. Ga van me aaaaaaaaf! Ik wil ontbijt!!!" riep ik. In mijn ooghoeken zag ik de anderen naar buiten lopen. "Neeee!! Niet voor je zegt dat ik heb gewonnen!" zei lou. "Je wint niet van mij, ik was afgeleid door liam," zei ik. "Ja hoor geef mij maar de schuld" zei liam met een lach. "Moest je maar niet roepen dat we konden ontbijten," zei ik plagend. Liam kee verdrietig, maar moest bijna gelijk weer lachen. "Win ik al??" vroeg louis. "Nope,"zei ik. "Kunnen jullie plies opschieten. Ik heb honger," zei niall super serieus. "Nee, niet voordat zij het zegt," zei lou. "Niet voor je me een kus geeft lou," zei ik. Hij gaf me een kus en daarna vroeg hij: "Zeg je het nu?" "Nope wou gewoon weten of je het zou doen," zei ik met een knipoog. "Kunnen we er geen gelijk spel van maken, ik begin ook honger te krijgen," zei liam. Lou en lagen op de grond, lou stond op en hielp me omhoog. Ik nam geen genoegen met gelijk spel, dus nu deed ik hetzelfde als lou net bij mij deed. "Nu win ik, dus zegt het maar," zei ik. Ik werd ineens opgetilt en rechop gezet. Ik draaide me om en keek recht in nialls blauwe ogen. "Ow hey," zei ik. "Hey beautifull, ben je nu klaar? Dan kunnen we gaan eten," zei hij. "Yup, i guess," zei ik. We liepen naar binnen en gingen aan tafel zitten.

heey, had wat weinig inspiratie, dus hij is wat later op de avond klaaar. Maar nu kan jantje hem lezen vlak voor het slapen ;p nou see ya

xx fiekevanesch