Uncle Jae (Complete)

Part (8)

Taeyong's POV

က်ေနာ္ ဟိုလူႀကီး Jeong Jaehyunနဲ႔ စကားေျပာလိုက္တာ မွန္သြားတယ္။ သူနဲ႔ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေတြ႐ွိလာတယ္။ ယံုၾကည္မႈလည္း ႐ွိလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ Jazzကလည္း ထင္သေလာက္မခက္ဘူးရယ္ hee
အခုဆို ၿပိဳင္ဖို႔ ၃ရက္ပဲလိုေတာ့တယ္ စာေမးပဲြေျဖဖို႔ကေတာ့ ၄ရက္ေပါ့ဗ်ာ။
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ကိုယ့္အကေတြကလည္း ပိုေကာင္းလာတယ္ထင္တာပါပဲ။ စာကလည္း Jaehyunႀကီးနဲ႔ သင္ေနရေတာ့ အသင္လြယ္သလိုပဲ။
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာင္ မေတြ႔ရတာၾကာေနၿပီ။ Jaehyunက မေတြ႔နဲ႔တဲ့ေလ။ အာရံုမ်ားလိမ့္မယ္တဲ့။ သူလည္း ဘယ္လိုလူႀကီးလဲေတာ့ မသိဘူး။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္။ က်ေနာ္ကို သတ္မယ္ျဖဲမယ္ဆိုၿပီး ၾကည့္ခဲ့တာမွမၾကာေသးဘူး။ အခု အစစအရာရာ သူကပဲလုပ္ေပးေနတာ။
စာသင္တာ ၂နာရီေလာက္႐ွိေနၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းပ်င္းလာၿပီ။ က်ေနာ္တစ္ခ်က္သန္းလိုက္မိေတာ့ ေခါင္းကိုလာပုတ္ၿပီး ခဏေလးပဲတဲ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခဏလို႔မရေတာ့ပါဘူးေနာ္။

"ခင္ဗ်ားကေလ မလုပ္တတ္တာ ဘာ႐ွိလဲဟင္"

"ဘာေတြလာေမးေနတာလဲ?"

"ဟုတ္တယ္ေလ..ဘက္စံုေတာ္ေနတာကိုး။ ႐ုပ္အဆင္းကလည္း ေျခာက္ျပစ္ကင္းသဲလဲစင္၊ ခႏၶာကိုယ္အေနအထား အသားအေရ အကုန္ပါပဲ ျပည့္စံုေနတာ။ အားကစားလည္း လာထား ဟုတ္တယ္မို႔လား။ ဟင္းခ်က္တာေရာ?ရမွာပါပဲ...ခင္ဗ်ားကိုသာ သမက္ေတာ္ရရင္ အဲ့အေမႀကီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္မွာပဲ"

"ဟုတ္လား "

"ဒါေပါ့..ခုလည္း ၾကည့္ေလ ခင္ဗ်ားက businessနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးတာမို႔လား? အဲ့ဒါကို graphic designက ေက်ာင္းသားကို စာလာသင္ေပးေနတယ္။ မမိုက္ဘူးလား?"

"ဟုတ္ပါၿပီ"

က်ေနာ္ေျပာတာကို ေကာင္းေကာင္းမတံု႔ုျပန္ဘဲနဲ႔ အင္းအဲ လုပ္ေနတာ။ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးေတြ။

"Jaehyun-sshi က်ေနာ္တို႔ရင္းႏွီးသြားၿပီမို႔လား?"

"အင္....အဲ့လိုေျပာလို႔ရပါတယ္"

"အာ...ဘာလဲ? ေကာင္းေကာင္းေျဖပါ..က်ေနာ္ကေနာ္ ဘယ္သူ႔မွေျပာမျပတဲ့ secretႀကီးကို ခင္ဗ်ားကိုေျပာျပထားတာကို"