Uncle Jae (Complete)

Part (37)

Jaehyun's POV

"အမ်ိဳးသားက အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးပါေနာ္"

ကေလးရဲ႕ ဆရာဝန္က က်ေနာ့္ကိုအားကိုးတႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာတယ္။ သူ က်ေနာ့္ကို ေျပာျပၿပီး ၁လၾကာမွ ေဆးရံုကိုလိုက္လာျဖစ္ခဲ့တာ။ အခုဆို ဗိုက္ကေလးက သိသိသာသာ ပူေနပီ။ အလုပ္ေတြဘာေတြဆိုရင္ေတာင္ မလုပ္ခိုင္းရဲေတာ့ဘူး။ သူ ပင္ပန္းတာကိုေဘးကလူေတာင္ ၾကည့္ရံုနဲ႔သိတယ္။ ဒါေတာင္ က်ေနာ္ေဆာင္ရတာမဟုတ္လို႔...ကေလး ဘယ္ေလာက္မ်ားပင္ပန္းေနလိုက္မလဲ?

"ဟုတ္ကဲ့ပါ"

သူ႔ပုခံုးေလးကိုကိုင္ရင္း ဆရာ့ကိုျပံဳးၿပီးအေျဖေပးလိုက္တယ္ ဆရာဝန္ႀကီးက ၾကည္ႏူးစြာနဲ႔ၾကည့္လာတယ္

"Taeyongကို ဂ႐ုစိုက္ေပးပါ။ သူက က်ေနာ္သိရသေလာက္ေတာ့ နည္းနည္းအားငယ္တတ္တယ္။ အမ်ိဳးသားကိုေျပာခိုင္းတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေျပာေသးဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ ဒီလိုျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကလည္း႐ွားပါးျဖစ္ရပ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ေရာ Taeyongတို႔အေနနဲ႔ေရာ အႀကီးအက်ယ္ ဂ႐ုစိုက္မွျဖစ္မယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္နားလည္ပါၿပီ"

"ကဲ ဒါဆို ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့"

"ဟုတ္ကဲ့"

သူ႔ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းတဲြလာၿပီး ကားထဲကို ေသခ်ာေလးထည့္ေပးရတယ္။ မေနႏိုင္လို႔ ခါးပတ္ပါ တစ္ခါတည္းတြယ္ေပးလိုက္တယ္။ အရင္ကေတာင္ တစ္ခါမွလုပ္မေပးဖူးဘူးထင္တာပဲ

"ရပါတယ္ ဦးဂ်ယ္ရယ္.."

"မရနဲ႔!ကေလးကို ဂ႐ုစိုက္ရမွာ ကိုယ့္တာဝန္! ဘာစားခ်င္လဲေျပာ?"

"mmmm...ေရခဲမုန္႔!!"

"စားေစသတည္း~~"

                         🕓 Pregnancy 4 months

"ဆရာ...ကေလးေလးက ဘာေလးလည္း မသိရေသးဘူးလား?"

"ပံုမွန္အတိုင္းဆို ၁၆ပတ္ကေန ၂၀ေလာက္ဆို သိရေလာက္ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ Taeyongက ထူးျခားတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သိဖို႔အတြက္ နည္းနည္းခက္ေနတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္"

"ေနာက္တစ္လေလာက္ဆို သိလို႔ရၿပီေပါ့"

"ဟုတ္ကဲ့...ေမွ်ာ္လင့္ရတာပါပဲ"