Jaehyun's POV
မနက္၇နာရီ...
ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕daily routineေတြျပန္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ
မနက္ ၉နာရီအမွီ ရံုးကိုသြားရမယ္ ညေန ၆နာရီ ဒါမွမဟုတ္ ၇နာရီေလာက္မွ ျပန္ေရာက္တတ္တယ္
ဒီလိုေတြေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္ကေလးကိုေဝးေစခဲ့တာပဲ။ ဒါကိုေျဖ႐ွင္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ပါဘူး။ သူကလည္း အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ နားလည္ေပးေနလို႔ေပါ့
"ဦးဂ်ယ္ သြားေတာ့မလို႔လား~~"
ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ႀကီးတစ္ခုမွာ ရံုးသြားဖို႔ျပင္ဆင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို အခုထိအိပ္မႈန္စံုဖြားျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးေလးက အိပ္ရာေပၚကေန လွမ္းေမး႐ွာတယ္။
"အင္း..အခုပဲ ထြက္ေတာ့မလို႔။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ႏိုးသြားတာလား...ျပန္အိပ္ေလ"
ေခါင္းေလးတရမ္းရမ္းလုပ္ျပၿပီး လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကိုဆန္႔တန္းကာ လွမ္းေခၚေနတယ္
က်ေနာ္လည္း သူ႔နားသြားၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို နည္းနည္းေလးေစာင္းၿပီးေနလိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကိုဂုတ္ကဆဲြၿပီး ဖက္ထားတယ္။ နည္းနည္းအခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ က်ေနာ္လည္း ခါးေညာင္းလာလို႔႐ုန္းလိုက္ေတာ့
"မသြားခင္ေလးပါပဲ~~ခဏေလးပဲ..."
သူဖက္လို႔ဝသြားတဲ့အထိ က်ေနာ့္မွာေစာင့္ေပးလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွတျဖည္းျဖည္းေလးလႊတ္လာၿပီး က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေနတယ္
"ဘာလဲ?"
"ဘာမွဟုတ္ပါဘူး..ဒီေန႔ ထမင္းမစားနဲ႔ေနာ္ က်ေနာ့္ကိုေစာင့္ေနေနာ္"
"ဘာလို႔လဲ?"
"ဦးဂ်ယ္နဲ႔မစားရတာၾကာပီမို႔...ေနာ္!"
"အင္းအင္း"
"တာ့တာ...သြားေတာ့"
"ဟဟ ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ"
~~~
"ဦးဂ်ယ္!!!"
"ဝင္ခဲ့ေလ ကေလး"
တံခါးေပါက္ဝကေန ေခါင္းေလးပဲ ထြက္ၿပီး အထဲကိုေခ်ာင္းေနတဲ့ပံုေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လာၿပီး ထိုင္ခံုေပၚဝင္ထိုင္တဲ့ပံုေလးကိုကအစ ခ်စ္ေနရတာ
YOU ARE READING
Uncle Jae (Complete)
FanfictionZaw gyi first & Unicode below!! Enjoy guys Taeyong: ဦးဂ်ယ္လို႔... Jaehyun: ဒီကေလးေတာ့!!! ×× Taeyong: ဦးဂျယ်လို့... Jaehyun: ဒီကလေးတော့!!!
