Celia Domingo-Wilco
"Wow anak, naubos mo ang food mo, nasarapan kaba sa luto ni mommy? Pahinga kana anak, bukas ipag luluto ulit kita ng kahit anong gusto mo, okay?" Nakangiting bungad ko kay Clara as I've saw her plate. She's sitting on the side of her bed looking straight at the window.
Binigyan nya lamang ako ng matamlay na ngiti. Hindi ko mapigilang malungkot sa nangyayari sa anak ko. Ngayon nalang ang pagkakataon para makabawi ako sa kanya at hindi kona sasayangin pa 'to, kung kailan kami nag kasama, saka pa nang yari ito.
Sa totoo lang, hindi ko alam kung mababalik pa sa ayos ang pamilya namin, well, in the first place, hindi naman nga pala 'to naging maayos. Kung malalaman ni Dawn na anak nya ang gusto nyang saktan, baka patayin nya ang sarili nya. Hindi ko alam ang aabutin ng pamilyang 'to, parang sintas ng sapatos na nagkabuhol buhol sa dami ng problema. Hindi pa man naaayos ang isa, may kasunod na.
Nung unang beses ko syang dinala dito, maayos pa naman ang lahat, nagtataka sya kung sino ako, yung mga impormasyon tungkol sa pamilya namin, kung paano ko syang nakuha sa West Mafia, at kung bakit kinailangan naming mawalay sa isa't isa. I expected it, alam kong tatanungin nya yon at naging handa ako sa mga iyon. Pero ang hindi ko inaasahan ay unica hija ko, nagdadalang tao na pala. Parang hinawakan ang puso ko, hindi lang pala sya basta dalaga na, isa narin syang asawa, at magiging ina.
Nang makita ko sya sa Basement ng mansyon ay parang nadurog din ako, iba nga naman ang lukso ng dugo. Gusto kong patayin lahat ng tao na nandoon, gusto kong saktan ang asawa ko. Gusto kong saktan ang sarili ko dahil alam kong walang kasalanan ang anak ko sa mga nangyayari ngayon. Ako ang may kasalanan ng lahat, una palang ay alam kong mapapangasawa nya ang isang lider ng mafia ng Rockdale, masyado akong naging kampante sa sitwasyon namin ni Theresa, sana pala hinaayan ko nalang sya mag karoon ng normal na buhay malayo sa mafia.
Minsan pala ang akala nating makakabuti para sa mga anak natin, ay hindi gumagana sa lahat ng panahon at pagkakataon.
Isang araw lang matapos nyang malaman ang totoo, bigla nalang syang hindi kumibo, hindi na sya nag salita, mag iisang buwan na din at palagi lang syang nakatulala. Ang laki na ng ipinayat nya.
Tuloy pa rin ang home doctor visit ng Psychiatrist ni Clara, according to him, nagkaroon ng Post-Traumatic Stress Disorder si Clara dahil sa mga pinag daanan nya. She often dreams about it, lahat ay nagfaflashback sa kanya. Sobrang nahihirapan na kami ni Kuya and all we do is support her and make her feel that she's loved. Wala akong contact sa asawa ni Clara pero napaka laking tulong kung nandito sya.
Bilang ina, sobrang sakit na makita kong ganito ang anak ko, kung pwede ko lang akuhin ang lahat ng nararamdaman nya. Yet all i can do is watch her cry everyday. Wala akong magawa para tumahan sya, paulit ulit nyang sinasabi na ang sakit sakit daw, she's full of questions and her mind's starting to be filled with pessimistic thoughts.
At isa pang ikina lungkot nya ng sobra..
She lost her baby.
-
Habang nag aayos ng mga gamit ni Clara, these are the clothes that she wore when she was kidnapped, inilagay ko sa plastic ang mga ito together with the gauze i used to treat her wounds, i decided to burn this clothes dahil alam kong isa ito sa mag papaalala kay Clara ng mga nangyari. Bago lumabas ay may nakapa akong semi square leather na wallet, i opened the plastic to check if something is important inside the wallet, baka may mga papeles or pictures na iniingatan si clara dito.
As i unzip it, i saw money, atm cards, receipts and her baby's ultrasound. I kept all of these stuff, siguro yung wallet nalang ang itatapon ko. Ibibigay ko nalang sa kanya to soon. Habang nag bubuklat ay nakita ko ang business card ni Dilan, it includes his mobile number and address.
Mabilis akong bumaba para hanapin si Kuya.
Hindi na ko nag sayang ng oras, habang nag naghahanap, i dialed his number. Hindi ko alam kung gising pa si Dilan, its almost midnight at sana lang sagutin nya yung tawag ko, it took a while before he picks up.
"Dilan?" Derektang tanong ko. I dont want to drop any information unless i made sure na its really his number. Ang tagal bago sumagot ni Dilan pero...
["Sino 'to?"] Parang nabuhayan ako ng loob ng marinig ko syang magsalita. Ang liit pa ni Dilan nung huli ko syang nakita, may tears started to fall. Ano na kayang itsura nya ngayon.
"Dilan, ako ito si Tita Celia mo, ilang linggo nang nandito sa akin si Clara, pasensya kana at hindi ko alam kung papaano kayo ma cocontact, i just found your card on Clara's wallet. Isesend ko sayo ang address ng bahay." Maikling sabi ko at saka ibinaba ang tawag. Hindi kona pinatagal ang tawag dahil tuluyan ng bumuhos ang mga luha ko, i immediately send a message stating our address at nagreply din naman sya agad.
'Pupunta kami agad dyan Tita Celia. '
"Hey, what happened? Bakit umiiyak ka nanaman? Nag panic attack nanaman ba si Clara?" My brother asked.
"Kuya, it's Dilan's number. I just talked to him a while ago." Napansin kong nag iba din ang ekspresyon nya, its funny how the world trip on us, hindi namin ginusto ito.
Never.
-
*Tok Tok Tok*
I was awakened from the continues knock. I saw Aling Lilia peek at my door kaya bumangon na ako sa pag kakahiga. My eyes automatically fall on the wall clock in my room, alas tres.
"Ano yun Aling Lilia?" I asked
"Maam, may mga binata po sa labas hinahanap kayo ni Sir Debrardo. Hindi ko muna ho pinapasok kagaya ng utos nyo kapag may pumupunta dito."
"Sige Aling Lilia, ginising mo na ba si Kuya, bababa na din ako."
"Opo maam, nasa baba na po sya."
"How about Clara?" Clara's having a hard time sleeping.
"Kanina po nung sinilip ko sya sa kwarto ay mukang mahimbing na po ang tulog."
"You can now go back to sleep, kami na ang bahala ni kuya sa mga bisita."
Mabilis kong tinahak ang hagdan pababa ng bahay, there I saw kuya, hugging a grown man, he's a replica of his childhood, Dilan.
Maraming kasama si Dilan sa baba mukang may tinrabaho sila because they are wearing ninja clothes, balot na balot sila, agad ko ring napansin ang mga baril na dala nila.
"D-Dilan." Ang tagal bago ko nahanap ang boses ko. Nalipat ang tingin sakin ni Dilan at binigyan ako ng mahigpit na yakap. All the memories came back, nostalgia. I remember hugging this kid before with his little arms, and look at him now, a well-rounded man. Napaka dami kong utang sa batang ito.
"Good morning Madame." Nalipat ang atensyon ko sa lalaking nakatayo sa likod ni Dilan. Nginitian ko sya.
Napaka gwapong binata, saglit kong tinitigan ang muka nya dahil parang pamilyar sya sa akin.
"Im Gin Rockdale."
KAMU SEDANG MEMBACA
I Married The Big Boss
Romansa📖 Meet Clara ang babaeng brusko. Walang inuurungan, solid palaban. Galit sa mga lalaki pero anong mangyayari pag kinasal sya sa lalaking di nya makakayang labanan? Magiging babae na kaya si Maria? O magpapakipot pa? Highest Rank Achieve: 1st in Ac...
