My Abusive Husband (COMPLETED BUT UNDER EDITING)

Chapter Twenty-four

Chapter Twenty-four

SIMMY'S POV

Sobrang saya ko ngayon sa nangyayari dahil Nagkita ulit kami ni Brace at ni Shealtiel. I know I was too selfish na iniwan ko si Brace ng walang paalam noon. Na mas pinilit kong piliin ang pangarap ko na mag-aral sa ibang bansa kaysa sa pagmamahal ko Kay Brace. I was so immature at that time. Pero  hindi ko na hahayaang mangyari ulit yun.

I thought going to a prestigious university will make me happy. I thought having a good comments and compliments can make me happy. But it was just how I thought.

Noong nasa London ako, akala ko nung una ok lang na iwanan ko siya. Pero hindi pala.  Catching your dreams with someone you love can really fulfill the happiness you want to have. Pero mali ang ginawa kong desisyon. Mas pinili ko siyang iwan at mag-isang tahakin ang pangarap ko.

Hindi na ngayon. I want to be with him in achieving my dreams. Kahit hindi na sa magagarang university sa ibang bansa. Kahit dito na lang nang makasama ko siya. Staying there for a year is such a waste of time without him. So I've come back para ayusin ang nagawa Kung kalat.  I want to be with him. Gusto ko gawin lahat ng mga bagay na hindi ko nagawa sa mga panahong wala ako sa katabi niya. Kahit na alam ko na ikakagalit ito ng Tito ni Brace. I'll fight for him, for us. I don't want to be selfish and coward. Not anymore.

"Ahm, Sissy.. Saan ka matutulog?" tanong ni Shealtiel na kakatapos lang maglinis ng mga kalat namin kasama si Zeck.

Actually, sobrang bagay nilang dalawa. Ewan ko kung ano ang pinapatagal pa nila, Kung bakit hindi pa nila aminin na gusto nila ang isa't-isa na halata naman.

I love Shealtiel so much. She's like a sister to me and I will always choose a thing that can always make her happy.And I guess, Zeck is the best for him.

I know why Brace acted something like weird earlier. He's just being so protective to her. Wala naman akong rason para magselos sa kanilang dalawa. I understand him so much. At hindi ko iyon ipagpapakait. Hindi pa lang ako ang naging girlfriend niya, Shealtiel was there at first. Ayaw kong bigyan ng kahulugan kung ano ang meron sila. I know them at mahal na mahal ko sila. Sila lang ang meron ako. So I value them more than anyone else. And I will start it right now.

"Tabi na lang tayo sissy. Namiss talaga kita ng sobra." nakangiti Kong sabi sa at sabay hug ko sa Kanya.

"I'm sorry kung sinaktan ko si Brace at pinaiyak ko na naman siya. At thank you din dahil andiyan ka sa tabi niya sa panahong wala ako." naiiyak kong bulong sa Kanya habang yakap-yakap siya.

"Okay lang. Salamat din at bumalik ka para sa kanya. Alam mo naman na mahal na mahal ka niya di ba?" tumango na lang ako sa sinabi niya. Naiiyak na din siya. Hinawakan Ko ang Kamay niya at tinignan siya sa mata. I can see emotions on her eyes. Full of sincerity yet full of pain?

Pain? Baka dahil nakikita niyang nasasaktan si Brace. Baka yun lang iyon.

Alam ko naman na nasaktan ko din siya sa ginawa ko. Alam kong mahal na mahal niya si Brace bilang kaibigan. Sabi niya noon sa akin na ayaw na ayaw niyang makikita niyang umiiyak si Brace sa harapan niya dahil nasasaktan siya.

Pero nagawa ko silang saktan.

"Sissy, babawi ako sa inyong dalawa ni Brace. Ibabalik at ipagpapatuloy natin ang nabuo nating pagsasamahan noon. At sisimulan natin yan ngayon." Ito lang ang natatanging Gusto Kong gawin. Be with the people who Completes me. Accepts me of who I am, and still there willing to lend their hands with no judgements and criticism. They are always open arms to accept me, once again. Ayaw Kong sayangin Kung ano ang meron ako ngayon. I'll learn to treasure them.  Hindi ako nagsisisi na nakilala ko sila and I'm so blessed and thankful to have them. Sobra.