Çaklıt •taennie•

19

"Oo kimleri görüyoruz?" sesiyle arkamızı döndük. Tam karşımızda duruyordu. Tae refleks olarak beni hemen arkasına aldı. Jin Oppa olayı anlamış olacak ki yavaş yavaş gelmeye başladı.

"Jennie, benden korkuyor musun?" İğrenç sesiyle konuşmuştu yine. Bana doğru bir adım attığında Taehyung onu durdurmuştu.

Arkasından çıkarak "Senin gibi bir deliden neden korkayım?!" dediğimde serseri gibi gülüp bana yaklaştı.

"Öyle mi? Yanındakini öldürebileceğimi söylersemde mi korkmazsın?"

Biliyordu. Tae'yi sevdiğimi, Tae'ye aşık olduğum için onu reddettiğimi. Bu yüzden zayıf noktamdan vuruyordu.

Jin Oppa arkadan işaret verdiğinde Tae, Jong Suk'un yakasına yapıştı. "Bana iyi bak şerefsiz! Son defa görüyor olabilirsin."

O, ne olduğunu anlayamadan elleri kelepçelenmişti bile.

Güldü.

"Jennie sana inanamıyorum bebeğim. Benim deli olduğumu söylemedin mi bu çocuğa?"

Kahkaha atarken Jin Oppa onu arabaya bindirmeye çalışıyordu. Sinirlendiğini anlamıştım. Bence onu polise vermek, çok saçma bir fikirdi. Sadece daha da öfkelenmesine sebep olduk...

Arabayla sokaktan çıktıklarında, boş boş yere bakıyordum. 

Gerçekten nasıl yaptım böyle bir şeyi?! Karakoldan çıkar çıkmaz ilk işi hepimizi öldürmek olacak!

Tae gülümseyerek yumruğunu uzattı ve "Görev tamamlandı." dedi.

"İşe yaramayacak." dedim. "Neden bunu yaptırdın bana?! Başımız belaya girecek!"

Bu tepkimi bekliyormuş gibi normal davrandı.

"Sakin ol. Belki ceza falan alı-"

"Almaz Tae, almaz! Sana onun deli olduğunu söyledim. Neden zorla yaptın bunu?! Ben sizi bu konudan dışarda tutmaya çalıştıkça sen en içine giriyorsun! Ceza falan almayacak ve oradan gelir gelmez ilk işi seni bulmak olacak!"

Sinirli bir şekilde bağırırken kollarımı tutup beni sakinleştirmeye çalıştı. Biraz gerileyip kendimi ondan kurtardım.

"Jennie neden böyle bir tepki veriyorsun? Kötü bir şey mi yaptım?! Sadec-"

Bu sefer o da sinirlenmişti.

"Evet, kötü bir şey yaptın! Sana zarar verecek aptal!"

"Kim kime veriyor görürüz!"

"Onu tanımıyorsun!" dedim gözümden bir damla yaş düşerken. Daha fazla ayakta duramayacağımı anladığımda sırtımı bir apartman duvarına yasladım.

"Onun zararı dövmek değil." dedim zar zor. "Bana neler yaşatıyor görmüyor musun? Emin ol yaptığı şeyler bir darbeden daha çok acıtıyor."

"Bana ne yapabilir ki? O gerizekalının benimle daha fazla uğraşacağını sanmıyorum."

Tam karşımda duruyordu, geçmemi engelleyecek şekilde. "Aptalsın." dedim onu omzundan iterken. "Beynin götüne kaçmış falan olmalı..."

Yorgun adımlarla yürümeye başladım. Ne söylersem söyleyeyim anlamayacaktı. 

Pes etmiştim artık.

Benden bu kadar.

•••

Taetae: Sanırım haklısın.

Taetae: Şu sıralar herkes aptal olduğumu söylüyor. Galiba gerçekten öyleyim.