Revenge 2 (Voltooid)

Hoofdstuk 122

Ze kijkt me aan. Ze zegt niks. Ze lijkt emotieloos. Maar ze is er. Zoals beloofd.

Ik staarde in haar ogen nadat ik de deur voor haar had geopend. Ze had nog geen stap naar binnen gezet. Ik wachtte erop, maar het kwam niet.

"Ik weet niet of we dit wel moeten doen." Begint ze en kijkt weg. De eerste beweging die ze sinds een paar minuten maakt.

"De vakantie?" Vraag ik om uitleg.

Ze knikt. "Het kan zomaar verpest worden."

"Door wat?" Vraag ik verder, maar ik krijg geen antwoord meer. Ze lijkt afwezig.

"Wat is er?" Is mijn volgende poging tot antwoord van haar.

"Het voelt gewoon niet goed." Zegt ze sip.

"Je wou toch altijd zo graag tijd voor ons samen hebben," Ik zet een paar stappen naar haar toe en leg mijn hand op haar wang. "Nu kan het." Fluister ik.

Er komt geen glimlach op haar gezicht. Maar ook geen tranen. Wat is er met Bella aan de hand?

"Zit je toch in over Lily?"

"Is dat hoe ze heet?" Fronst ze. "Lily?"

Ja dus. Ze zit nog in over Lily.

"Als ik Mason per ongeluk zal aanrijden," Begin ik. "Dan zou jij hem toch ook opzoeken in het ziekenhuis?"

"Dat is iets heel anders." Gaat ze tegen me in.

"Dat is het niet. En dat weet je." Verhef ik mijn stem.

Na een tijdje niks te zeggen, geeft ze toe. "Misschien reageerde ik ook wel te overdreven."

"Ga alsjeblieft met me mee." Smeek ik haar, ik zit nog net niet op mijn knieën.

Dan verschijnt er toch een glimlach op haar gezicht. "Voor hoe lang?"

"5 dagen."

Ze rolt haar ogen lachend. "Oké." Zucht ze.

"Nou, pak je spullen." Zeg ik en sla haar grijnzend op haar kont wanneer ze zich omdraait om naar haar hotelkamer te gaan.

Als ze doorheeft dat ik haar achterna loop, geeft ze me een seintje dat ik moet blijven staan en wachten op haar.

Na een paar minuten komt ze terug met een hoopje kleren in haar handen. "Jij hebt een tas toch?" Lach ze. Ik pak de tas erbij en laat haar haar spullen in mijn tas doen.

We speculeren nog even of we nog dingen nodig hebben en checken daarna uit bij het hotel. We hebben besloten om te overnachten in een hotel dat dichtbij Schiphol is zodat we morgenvroeg niet zo ver hoeven te reizen.

We nemen een taxi naar het hotel dat we uitkozen en checken daar weer in. Dure nachten zijn het, maar we kunnen niet anders.

Ik draag de sporttas vol met onze kleren naar de kamer. Bella wacht beneden op mij, omdat we hebben besloten om nog ergens te gaan uiteten.

Ik zet de tas snel neer en haast me weer de deur uit. Tegenover mij komt er een meisje die zich ook de deur uit haast. Ze knalt tegen me op en lacht vervolgens ongemakkelijk.

Bijna wil ik er wat van zeggen, maar laat het gaan. Het ging per ongeluk.

Ik neem de trap naar beneden en loop op wachtende Bella af. Dit word de beste vakantie ooit. Ik heb zoveel dingen voor haar in petto.

Als eerst neem ik haar mee naar een restaurant en laat ik haar eten wat ze wil. We drinken rode wijn en lachen steeds meer. We zijn gelukkig.

"Pff, ik zit echt vol." Lacht Bella na de laatste hap van het hoofdgerecht achter de kiezen te hebben.

"Wou je nog een toetje?" Lach ik. Ze schud hevig haar hoofd. "Jij?" Vraagt ze. Waarop ik likkende bewegingen maak met mijn tong, bedoelend met dat zij mijn toetje zal zijn.

"David, gedraag je." Waarschuwt ze mij terwijl ze beschaamd en blozend om zich heen kijkt.

"Wou je gaan?" Vraag ik nadat ik zie dat haar lach langzaam verdwijnt, ze knikt zachtjes haar hoofd.

Ik steek mijn hand op naar de ober om zijn aandacht te trekken. Ik vraag of ik mag betalen en niet veel later krijg ik de bon.

We lopen hand in hand het restaurant uit en proberen ons te herinneren waar de auto geparkeerd staat. Gelukkig heb ik het bij één glas wijn gelaten en was dat alweer twee uur geleden.

Zodra we de auto gevonden hebben, stappen we in en rijden we terug naar het hotel. Binnen 10 minuten arriveren we bij het hotel en vervolgen we onze weg naar de kamer.

Maar opeens staat Bella stil. Ze staart voor zich uit. Ik kijk naar haar ogen. Ze lijken vochtig te worden.

Ik pak onmiddellijk haar hoofd vast tussen mijn twee handen. "Wat is er?" Vraag ik bezorgd.

"Ik wou dat het altijd zo kon zijn." Begint ze. "Zo gezellig en ontspannen."

"Ooit zullen we dat weer terug hebben." Troost ik haar. "Dat beloof ik." Zeg ik en kijk haar diep in haar ogen aan. Ze moet het weten. Ze mag niet opgeven.

"Ik hou echt van jou, David." Mompelt ze.

"Ik hou van jóu." Geef ik als antwoord. En het is de waarheid. Ik hou niet 'ook' van haar. Ik hou van haar.

Ik druk mijn lippen passievol op de hare. We strompelen naar onze hotelkamerdeur toe en trekken de kleren van elkaars lijf zodra de deur achter ons dicht valt.

Dit word de beste vakantie ooit.