Coffeeဆိုင္ေရွ႕ sehunရပ္ေစာင့္ေနတာ နာရီဝက္ေလာက္ပင္ရွိေနၿပီ...
ဟို ခေလး က ခုထိ ထြက္မလာေသးေပ...
ခ်စ္တယ္ လို႔ဝန္ခံထားတာက chanျဖစ္ၿပီး သဝန္တိုေနရတာက သူျဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္ ၅မိနစ္ေလာက္ၾကာမွသာ ခပ္ကုပ္ကုပ္ ထြက္ လာသည့္ ေကာင္ေလး...
ဆံပင္ ပြပြေလးေတြႏွင့္ အရပ္ရွည္ရွည္ ေကာင္ေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုပိုင္ဆိုင္ထားတာမို႔ေကာင္မေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏idea typeျဖစ္ႏိုင္သည္။
"ဘာလို႔ၾကာေနတာလဲ"
" ဟို ေက်ာင္းသူေလးေတြက ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းလို႔ ေပး..."
" ဘာ"
သူေအာ္လိုက္ေတာ့ ခနၶာကိုယ္ေလးက တုန္ခနဲ ျဖစ္သြားေလသည္။
" hyungဆိုင္ကယ္ ေရာ "
သူ႔ ကား ကို မ်က္လံုးအဝိုင္းသားေလးေတြႏွင့္ ၾကည့္ရင္းေမးလာသည္။
" ကားဝယ္လိုက္တာလား"
"ဟုတယ္ မင္းပဲ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ ကအျမဲတမ္းေၾကာက္လို႔ လူကို ကုတ္ဖက္ထားတာေၾကာင့္ ဝယ္လိုက္တာ"
မ်က္ႏွာတင္းထားကာ ေအာ္ သလို ျဖစ္သြားတဲ့ သူ႔ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ တအိအိဝိုင္းလာတဲ့ ေကာင္ေလး...
ဘာမွေတာ့ ျပန္မေျပာေပမဲ့ seatတြင္ဝင္ထိုင္ၿပီးေခါင္းေလး ငံုထားသည္။
ေကာက္ေကြးေနတဲ့ ဆံပင္ ပြပြေလးနဲ႔ ေဘး တိုက္ျမင္ရတဲ့မ်က္ႏွာေလးက
ေဖာင္းေနတဲ့ ပါးေလးေတြရယ္ ႏႈတ္ခမ္းေဖာင္းေဖာင္း ေလးရယ္...
" မင္း ဆံပင္ ညႇပ္ရမယ္"
မ်က္ရည္ျပည့္ေနသည့္ မ်က္လံုးေလးေတြက ေမာ့ၾကည့္လာတာအလန္႔တၾကား...
" ဟင့္အင္းကၽြန္ေတာ္မညႇပ္ခ်င္ဖူး"
" ဘာလို႔ မညႇပ္ခ်င္ရတာလဲ"
မရဲတရဲ ျပန္ေျဖသည္က
...
" ဒီဆံပင္ပံုနဲ႔လိုက္တယ္ထင္လို႔"
လိုက္လြန္းလို႔ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ဘက္ပင္ေရာက္ေနတာမို႔ ညႇပ္ကို ညႇပ္ေပးရမည္။
" မရဘူး ညႇပ္ ရမယ္ "
" ကၽြန္ေတာ္ မညႇပ္ခ်င္ဘူးဆို"
