" Chanyeol စားေလ"
အရင္ကဆို တျဖဲႏွစ္ျဖဲ စားသည့္chanyeollieက ခုေတာ့ တို႔တိတိႏွင့္သာ လက္ထဲကေပါင္မုန္႔ကို တဖဲ့ခ်င္းဖဲ့ကာ စိတ္မပါလက္မပါဝါးေနသည္။
" စားမေကာင္းလို႔ "
Baekhyunေရာ kaiေရာ သိသည္ ။ chanyeollie sehunေၾကာင့္ဝမ္းနဲေနမွန္း။
" အဲ့ ဘဲက ဘာအထာလဲကိုကိုရာ "
" ကိုယ္လဲ မသိဘူး baeခု ရက္ပိုင္း အိမ္လဲ ျပန္မလာဘူး သူ႔အိမ္မွာပဲအိပ္ေနတာ"
Chanyeolက ေတာ့ ကန္တင္းအျပင္ကိုေငး ရင္း ဘာဆိုဘာမွၾကားပံုလဲမရ။
တခုခုဆို အလြန္အမင္းဝမ္းနဲတတ္တဲ့chanyeolအေၾကာင္းbaekhyunသာ အသိဆံုး။
" baeေတာ့ အေရခြံစုတ္ခ်င္ေနပီ အဲ့ဘဲကို ကိုကို သိလား"
Kaiကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျဖေပ။
" ျပန္ေတာ့မယ္ အတန္းမတက္ခ်င္ေတာ့ဘူး "
" ေနအုန္း ေလ ငါတို႔လိုက္ပို႔မယ္"
" ရပါတယ္ မင္းတို႔ လြပ္လြပ္လပ္လပ္ စကားေျပာၾကပါ"
လြယ္အိတ္ေလးလြယ္ကာ တကုတ္ကုတ္ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
Chanyeolဖုန္းေလးကို တကိုင္ကိုင္ ၾကည့္ေနရင္း လူႀကီးမ်ား ဖုန္းေခၚေလမလား ဏခဏ ဖြင့္ၾကည့္ရတာအေမာ။
အရင္ကဆိုmessageလာက္ေတာ့ ပို႔ေဖာ္ရေသးေပမဲ့ ခုဆိုmesssageပင္မလာေတာ့တာ ၁ပတ္ နီးပါး။
အိပ္ယာေပၚ ႏြမ္းေခြစြာ လွဲခ်မိရင္း မ်က္လံုးထဲေဝ့ သီလာသည့္ မ်က္ရည္စတို႔က္ မ်က္ေတာင္ႏွင့္ပုတ္ခတ္သိမ္းဆည္းပစ္လိုက္သည္။
ကိုယ့္ဘက္က စဆက္သင့္သလား အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြးမိေပမဲ့ လူႀကီး အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားမလား ဆိုတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ မဆက္ျဖစ္ေတာ့ေခ်။
" မအားလို႔ေနမွာပါ"
ဟုတယ္။ မအားလို႔ ေနမွာပါ။
မ်က္လံုးထဲ naraဆိုတဲ့ အမႀကီးနဲ႔ ျပံဳးရယ္ေနတဲ့ လူႀကီး မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္မိေတာ့ မ်က္ရည္ က တလိမ့္လိမ့္။
ကိုယ္ေပၚကိုငံု႔ၾကည့္ေတာ့ ခပ္မို႔မို႔ေလးပူေနတဲ့ အဆီဗိုက္ရယ္ လူႀကီးထက္ပင္ အဆစ္အေပါက္ ႀကီးေနတဲ့ ခနၶာကိုယ္ႀကီးက အမို႔အေမာက္ အရႈိက္အဝန္းတို႔ႏွင့္လွပေနသည့္ ဟိုအမႀကီး ၏ ငါးရံ႕ ကိုယ္လံုးေလးႏွင့္မ်ားတျခားဆီ။
