My Enemy, My Destiny

CHAPTER 18

Lea's POV:
Nakakalungkot isipin na uuwi na kami ngayon. Ang Dami ring nangyari na Di namin inaasahan.
Sana maulit muli na babalik kami Dito.

"Lea Tara na." Sabi ni brian sakin.

"Malungkot naman akong pumasok sa van at lantang gulay.
Tumabi Ako kay brian.
At napansin nyang malungkot Ako.

"Are you okay?" Tanong nya na nag-aalala.

"Yeah. I'm fine." Sabi ko Naman.

"Yiee. Concern." Sai ni mark, natawa naman Ako. Oo nga may pagkamaalalahanin din Pala tong mokong na toh.

"Di Naman porket inaasar Mo Wala ka nang pakialam sa kaya Nuh." Sabi ni brian.

"Asus. Nakakahalata na ako sayo Bry ahh." Sabi ni mark.

"Wag kang makinig sa kanila." Sabi nya sakin.

Wow, Di sya nakilipag-asaran ngayon ah? Himala. Tapos Yong boses nya may halong pag-aalala, at kita iyon sa mata nya.

Tumango na lang Ako. At sumandal sa balikat nya. Di Naman sya nagalit at hinayaan lang nya Ako.

"Ganyan talaga si lea bry kapag galing sa beach. Hayaan Mo Na yan, bukas babalik din yan sa dati." Sabi ni Nico.

Oo nga ganito lang talaga ako. Kaya masanay na kayo.

"Ah ganun ba?" Tanong nya.

"Sige matulog ka Muna. Pagod lang yan."Sabi nya sakin. Nginitian ko naman sya.

Matino din naman pala si Brian, ayaw lang nya sa maingay.

Pumikit na rin ako at natulog.

"Lea..Lea..Lea gising na nandito na tayo." Sabi ni brian.

Nagulat Ako kasi sobrang lapit ng mukha nya sa mukha ko.

Grabe, bumilis ang tibok ng puso ko. Lumayo kaagad Ako sa kanya.

Kami nalang tatlo ang naiwan dahil nga si nauna ng bumaba si Nico and Danica.

"Ah andito na pala, Sige bababa na ako." Sabi ko.

"Wait, Ako na magdadala ng gamit Mo. Baka mahirapan ka." Sabi nya.

Ano kayang nakain nito?

Kinuha nya sakin ang gamit ko at dinala sa pinto.

"Salamat." Sabi ko.

"Your always welcome, basta Ikaw." Sabi nya sabay kindat at talikod.

Nakadrugs ba sya? Parang baliw.

Pinakuha ko nalang Yong gamit ko sa maids at pumasok na ako sa loob upang makapagpahinga.