×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

59

×yoongi×

jimin is back, aan de ene kant ben ik zo trots dat hij het gehaald heeft, maar aan de andere kant. moet ik nu blij zijn? ik heb hem niet zomaar gehaten maar voor een reden. een hele zware reden. ik ben alleen zo bang om het echt te doen, ik wil niemand van bts pijn doen.

ik zucht en tranen vullen me ogen, ik loop de keuken in en ga op het aanrecht zitten. ik pak wat tissues en veeg me tranen weg, en begin wat water te drinken. 'ik mis fucking alles en iedereen,' en ik gooi een vaas die naast me staat stuk op de grond, het geluid heeft een lange echo.

ik kijk naar de gebroken stukken en sta op en hurk er voor neer, en dan pak ik een scherf. ik zet een scherpe punt tegen me pols en knijp me ogen tot spleetjes. ik sta op het punt om de scherpe punt tegen me huid te zetten, totdat ik voetstappen hoor die naar beneden lopen.

ik gooi met al me kracht de scherf op de andere scherven, zodat ze denken dat ik hem zojuist brak. jimin komt lachend de kamer in, 'lekker handig ben je ook weer.' ik haal me schouders op en ruim de scherven op terwijl jimin helpt. als hij ze in de prullenbak gooit

steek ik er een in me broekzak zonder dat hij het ook echt doorheeft, 'ik ga trouwens douchen het is al laat.' hij knikt en ik loop naar de badkamer, en ik kijk naar mezelf. ik doe de deur dicht en op slot en kijk mezelf recht in de spiegel aan. voor mijn ogen lijkt de spiegel wel te breken.

ik haal de scherf uit me zak en ik kijk naar de verblindende reflectie van het badkamer licht. ik slik en zet de scherf tegen me pols, ik zucht even diep van spanning en slik. ik begin frustrerend tegen mezelf te fluisteren. 'fuck it.' en ik druk de scherf hard tegen me pols, van de ene kant naar de andere.

ik maak een klein geluid van de wel hele diepe snee en kijk toe naar al het bloed wat uit me pols komt. ik leun me tegen de muur en zak naar beneden zodat ik zit. ik leun me hoofd tegen de koude douche tegels en me oogleden worden zwaarder. dan verlies ik me bewustzijn.

×

'is hij eindelijk wakker,' 'kom op yoongi je kan het,' 'yoongi alsjeblieft,' 'wordt alsjeblieft wakker.' en dan open ik me ogen, recht kijkend in 4 bezorgde ogen. taeyhung en jimin. 'YOONGI!' en ze knuffelen me stevig. ik duw ze een beetje afstandig van me af en kijk ze aan.

'wat is er gebeurt' zeg ik helemaal in de war, 'ik wou gaan douchen, maar de deur was opslot.' begint Taeyhung, 'ik vroeg wie er was, maar ik hoorde niks en niemand. 'ik begon bang te worden en ik en jimin braken de deur open en zagen je. je pols bloedde en je ogen waren gesloten.'

'eerst dachten dat je dood was, maar we voelde gewoon regelmatige hartslag en alles was oké. net alsof je sliep, dus ik en jimin brachten je in bed en probeerde je wakker te maken.' hij praat snel, omdat hij waarschijnlijk gespannen was. 'waarom heb je dit gedaan hyung?'

en hij legt zijn vinger op mijn snee en ik voel een enorme pijnscheut, dus leg jimin zijn vinger weg. 'sorry, maar waarom,' ik kijk hem aan, 'omdat ik gewoon waardeloos ben. en ik dit verdien.' jimin kijkt me bezorgd aan. 'snij je jezelf vaak?' en ik knik. 'ik heb veel snij littekens.'

'misschien een rare vraag, maar mag ik er een paar zien,' ik trek me wenkbrauw op. 'waarom?' hij zucht, 'ik heb geen idee, ik ben gewoon bezorgd en kan tegen wonden.' ik kijk taeyhung kort aan, maar hij knikt. 'ik ben het bloed en littekens wel gewend.' ik start een nieuw onderwerp.

'wat bedoel je daarmee?' en ik kijk hem bezorgd aan, alsof ik dat van jimin helemaal vergeten ben. 't is niks, nevermind,' en ik schud me hoofd, 'je moet het zeggen als er wat is!' en hij knikt sloom. 'maar je zou het nog aan jimin laten zien.' ik slik en dan knik ik kort, ik wil niet.

ik wil me mouw opstropen, totdat jimin ineens zegt, 'doe je shirt anders uit, want anders beschadig je misschien andere, nieuwere snij littekens en dat is beter.' ik knik met een raar gezicht, en trek me dikke trui uit. je kan alle grote, enorme littekens over heel me lichaam zien.