Year 3030

Present Time (Chapter 1)

Chapter 1: Alexshien Rose Dewitt

Muntik ko nang maibuga ang tubig sa bibig ko nang may bumusina sa labas ng bahay. Umiiling ako ng binuksan ko nang bahagya ang bintana sa kwarto ko para makita ang kotseng kakarating lang na pagmamay- ari ni Cristoff. Lumabas siya ng sasakyan niya para sumandal sa head board ng sasakyan niya. Tumingala ito kaya nagkrus ang paningin naman. Hindi ko alam kung bakit siya biglang tumawa kaya nginiwian ko ito bago umatras at ilapag ang hawak hawak kong baso. Napailing nalang ako.

Mas maaga pa siya sa maaga. Ba't di pa ko nasasanay sakanya?

Nag handa  nalang ako ng mga gagamitin kong damit para sa lakad namin mamaya at naligo.

"O-okay?" Napapikit ako ng may mapansing kulang.

Lumabas ulit ako para sa cellphone ko. I on the bluetooth speaker and connect it to my cellphone and play my 5 five favorite music.

Ewan ko ba kung bakit sa dinami dami ng kanta sa cellphone na 'to ay pinapa ulit-ulit ko lang iyong limang paborito ko.

Hmm, that's weird.

Binilisan ko lang ang pagligo dahil bukod sa naghihintay na siya ay excited din ako sa lakad namin ngayon. It's not our first time to do this together but the excitement never lessens.

Nagbihis lang ako at nag lagay ng kaunting pulbos sa mukha bago lumabas at bumaba sa sala. Nadatnan ko na lang siya na nakapang dekwatro at prenteng naka upo sa sofa.

"1 hour and 30 mins? Cool..."

Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Okay, binilisan ko na 'yun.

Tumayo nalang siya at pinagpag ang jacket na suot niya.

"Let's go?"

Tumango na lang ako bilang sagot at nanguna naman siyang lumabas sa bahay kaya sumunod na lang ako.

Nag aabang na siya sa kotse nang madatnan ko, nakadandal sa kotse niya habang ako ay nahihirapan na sa pag sara ng lock sa pinto.

"Palitan mo na kasi," sabi niya pero inirapan ko na lang siya.

"Kaya pa naman, why am I going to change it and look for another one, hmm, Mr. Cristoff Xin? "

"Because it's tiring?"

"But I said I can," pagkasabi ko no'n ay naisara ko na at nagkibit-balikat sakanya.

"But your tired," pahabol niya bago buksan ang pinto ng kotse. Umikot siya sa unahan para nakapasok sa driver's seat.

"You'll never get tired if you love what you're doing." Pagtatapos ko sana sa usapan pero sumagot rin siya.

"You love that padlock?" He chortled. His eyes widened as well. Natawa naman ako dahil sa naging reaction niya.

"Come on, don't be stupid. Dalian mo nalang. Gusto ko nang makita ang mga babies ko." I giggled.

W