Year 3030

Chapter 17 : Escape - 1

"Shit."

Nabigla ako sa biglaang pag liko ng kotse kaya napamulat ako mula sa pagkakatulog. Sinilip ko muna si Angel na tahimik pa ring natutulog sa tabi ko. I flash a short smilr for her before turning my gaze to Tyler whose busy driving the car.

Lumipat kami sa bandang likod. Wherein the car sofa can turn to bed.

Napatakip ako ng bibig ng makitang may nakasunod na saamin.

"They track Angel. Alam na nila kung nasaan tayo." Natatarantang paliwanag ni Tyler nang mapansing nakatingin na din ako sa side mirror namin.

"Pano na 'yan?" Halos gumaralgal ang boses ko dahil sa sinabi niya.

"I can handle this. Just relax, baby."

Tumango tango nalang ako. What did I do?

Napatulala nalang ako kay Tyler na abala sa pagtakas sa mga sumusunod saamin.

I know cars in this year can teleport once they bought the car. Nagamit na kaya niya?

"Ty, your car can teleport anyti--" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla niya pindutin ang yellow button sa manibela niya.

Halos kaparehong pakiramdam ang naramdaman ko kapag sumasakay ako sa televator.

"I know. Nag hahanap lang ako ng tamang timing." Tyler said before he open the car door.

"Nasan na tayo?" I asked roaming my eyes around.

"Abandoned airport." My eyes widened when I recognize the name engraved to the plane. Ito 'yung isa sa mga sikat na airport sa panahon namin!

Nakapagtataka lang kung bakit ibang iba na ang itsura ng airplane nila ngayon kaysa dati?

Rose, you're in the Year 3030. Stupid me tss malamang bagong model nila.

Kinuha ko mula sa loob.

"Wait, iwan mo muna siya diyan."

"Bakit?" I asked confused.

"Maghahanap tayo ng pwedeng matulugan. We'll get back here as soon as possible."

"Before she woke up." I added. He just nodded and walk.

Ibinalik ko muna si Angel and kiss her cheeks.

"We'll get back." Pahabol ko sa kanya bago patakbong sinundan si Tyler na palinga linga sa paligid na nag hahanap ng pansamantalang matutuluyan namin. Halos hingalin ako sa paghabol sakanya dahil medyo nakalayo na siya. Nilingon niya lang ako nang nasa likod niya nalang ako kasabay na nag lalakad sakanya.

To feed my curiosity, I asked. "Bakit naging abandoned 'tong airport na 'to?"

"Because of your dad, He use his power to disable this airport."

"How?"

"You know, teleportation now is in. He use a machine for people and people use that more than having a trip with this airplane for an hour."

Sigh.

"Your dad is a great scientist." I smirk with that. Great huh? Bakit niya pa kinailangang nakawin ang imbensiyon ng iba para sa pansariling kabutihan niya. Edi sana wala ako dito ngayon. Naku!

"What do you think? Pwede kaya tayo sa loob?" Sumilip siya sa entrance ng airplane. Ilang beses niya pang ti-na-p ang bakal nito.
"I think?" Ibinalik niya ang tingin niya saakin pero nakakunot na ang noo. Napansin kong hindi na siya saakin nakatingin at sa likod ko na.