Year 3030

Every single step we do are meant to happen. - Jack

Chapter 14

I woke up late the next day. Wala rin siya nang magsimula ang araw ko. I wonder where on this earth he goes that early o I must say I just slept late last night so I woke up this late now kaya hindi ko siya na abutan but either way, I don't care. Buhay niya naman 'yan. Baka pagtanong ko sa kanya mamayang pagdating niya ay magsinungaling nanaman siya katulad nang lagi niyang ginagawa.

Mas pinili kong bagalan ang bawat galaw ko hanggang sa maka isip ako ng pwedeng pagkaabalahan ngayong araw and besides he's not here. I can do whatever I want to.

Pero imbis na gumala at mag liwaliw, napag desisiyonan kong gumawa nang bagay na mas kakailanganin ng oras. Mas dapat pag aksayahan ng bawat segundo.

After an hour ay nakatayo na ako sa tapat ng building na kinamumuhian ko. I think this building is under a curse or under the supervision of an evil. Both suits it. I force a weak smile before taking a step.

Naghintay ako sa basement 2 kung saan madalas daw na dumadaan doon ang lalaking pakay ko sa araw na ito at anak niya.. anak niyang walang kamuwang muwang pero pwedeng pwedeng magdulot ng kapahamakan sa sangkatauhan katulad ng ginagawa ng kanyang ama. I never wanted a future to that worst. Worse than what is expected.

Ilang minuto rin akong naghintay sa lugar kung saan ako unang dinala ni Tyler. Ito talaga ang magandang spot na kita sila pero tagong tago naman kami.

Pagkatapos nang paghihintay ay naramdaman ko na ang napakarami, mabibigat at mabibilis na yabag na papalapit sa kinalulugaran ko. Nilingon ko iyon at nakita kong hirap na hirap maglakad si Mendel-- Asawa ni Drigo— na inaalalayan ng maraming kalalakihan. Parang manganganak na ito sa kanyang itsura.

Sinundan ko lang ng tingin ang mga taong nagkakagulo hanggang sa maka alis ito. Tumayo na ako sa pinagtataguan ko habang nakatingin pa rin s dinaanan nila. I wish I could go to where they are planning to go. Kailangan kong malaman.

"What are you doing here?"

Napapitlag ako dahil sa gulat. Nilingon ko ang nagsalita at tumambad saakin si Tyler. Si Tyler n gusot ang damit at gulo gulo ang buhok.

Halos magdikit na ang mga kilay ko sa nakikita ko. Anong nangyari sakanya. Para siyang nakipag make-out then suddenly, iniwan nalang siya ng ka-make out niya-- agh! What's with the thought Rose!

"What are you doing.. here?" Mas may diin kong ibinalik sakanya ang sarili niyang tanong. Well I have my reasons. Iyon ay dahil kay Drigo and he knows about that but he? No, I need to know what are he doing here.

"Just.. just want to see my.. " Napatikhim ako. I don't wanna claim him as my dad but I have no choice. "D-dad." Atlast, I muttered.

Tumango nalang siya.

"As an employee here, I need to be here."

"Empleyado ka dito?"

"Yep, ngayon lang so if you dare to excuse me.. I have to go." Sabi niya at binuksan na ang sariling case na naglalaman ng capsulang may mga kagamitan niya.

I remember Eille using that thing. Unang beses kong nakita 'yan, manghangmangha ako but now it's just a simple thing with a simple sense. Right, unti unti na akong nasasanay sa panahong 'to.