Year 3030

Year 3030 (C18)

Chapter 18 : Escape - 2
Though promises are meant, but it also meant to be broken.

Naalimpungatan ako ng maramdaman kong wala nang tao sa tabi ko. Nakasandal na lang pala ako sa upuang nasa likod ko.

"Ty?" My eyes roam around to find him. Where is he?

Napahilamos ako gamit ang sarili kong kamay bago tumayo at ayusin ang buhok ko. Itinali ko lang ito at naglakad na palabas.

"Tyler?" Untag ko nang wala ni anino niya ang nakita ko pagmulat ng mga mata ko. Baka iniwan na niya ako dito?

Pumasok ako sa mismong hallway ng airport para hanapin siya. Masiyado na talagang advance ang mga ginamit sa pag buo ng paliparang ito.

"Ty?!" Napalakas ang boses ko sa pagsigaw ng pangalan niya. Medyo may namumuo ng takot sa dibdib ko. Takot na baka kinuha na siya ng mga naghahanap saamin o takot na baka iniwan niya nalang ako mag isa at iniligtas ang sarili niya sa pagkakadawit sa gulong pinasok ko. Umupo ako sa may waiting area pero patuloy pa rin sa pag ikot ng mata sa kabuuan ng gusaling ito.

"Tyler.." Napayuko nalang ako ng wala ni anong boses ang sumasagot sa mga tawag ko.

Ilang minuto din akong nasa ganoong sitwasiyon ng marinig ko ang mga yabag ng paa na para bang nagmamadaling tumakbo papunta sa direksiyon ko.

Dali dali ko na mang hinanap iyon at nag lapat nga ang mata ko sa lalaking kanina ko pa hinahanap.

Kasalukuyang tumatakbo ngayon sa bandang kaliwa ko si Tyler na halos mapunit na ang bibig sa sobrang laki ng ngiti.

"Rose!" He shouted those words as if he won the billion jackpot on lotto.

"Ty! Where have you been?" Salubong ko na parang nanay na nawalan ng anak.

"Miss me?" Kahit hingal na hingal ay nagawa niya pa ring mag biro. Tss Little brat.

Umismid na lang ako.

"Anyway, I found a comfort room. Pwede na tayong maligo."

"Tayo?" Pag lilinaw ko sa sanabi niya.

"Oo tayo?" Ngiting aso ang ipinakita niya na nakapagpataas ng sobra sa kilay ko.

"Ako muna bago ikaw." With of sarcasm in my voice, I muttered.

"uhah? Ano bang iniisip mo sa 'tayo' 'yung sabay?" He laughed hard as he said those words in front of my face like an idiot. "Whoa, easy babe.. ako nga 'di ko na iisip yun tapos ikaw.. HAHAHAHAHHA." Halos mawalan na siya ng hininga dahil sa tindi ng tawa niya.

"Siraulo! " Patid litid kong sigaw.

Padabog ko siyang tinalukuran at naglakad pabalik ng eroplano. Dapat pala hindi ko na siya hinanap. Bahala nga siya tss.

Medyo nakakalayo na ako sa kanya kaya binagalan ko na ang pag lalakad ko. Nagtaka ako ng walang pumigil o sumunod man lang saakin kaya nang lingunin ko siya..

"A-ano ba!" Nagulat ako nang makitang nakasunod lang pala siya sa likod ko and guess what? Nakanguso pa siya noong paglingon ko.

"Where do you think you're going? Naghanap ako ng pwedeng pag liguan tapos tatalikuran mo lang ako?" Halos magdikit na ang dalawa niya kilay sa sobrang pagsasalubong.

Marahan akong napangiti dahil sa mukha niya.

"Okay okay. Saan tayo kukuha ng damit?" Natameme naman siya. Yeah, gumagamit kami ng robotic clothes sa panahong ito, pero iisa lang din ang dala namin ngayon at walang iba kundi ang suot lang namin. Wala kaming ibang magagawa.

"Shit, How can I forget that?" He whispered to himself.

Napabuntong hininga ako, oo nga. Nakalimutan niya. He's so bright isn't he? tss.